Smještajući digitalne printove u svijet puzli, umjetnik Veljo Stanišić se nikšićkoj publici predstavio izložbom radova “Civilizacija - devijacija“, koju je “Trim“ centar, uz pomoć Opštine Nikšić, organizovao u galeriji “A“.
“Izabrao sam puzle jer one imaju ornamentalni i kontekstualni značaj sa civilizacijskim tokom. Jednostavno, puzlu sam prepoznao kao savremeni vid ornamenta”, kazao je umjetnik čiji radovi su zastupljeni u stalnoj postavci Narodnog muzeja Crne Gore kao i u kolekciji Centra savremene umjetnosti u Podgorici.
Puzle sastavljene od fotografija Stanišiću su, kako je kazala otvarajući izložbu Ljiljana Karadžić, istoričarka umjetnosti, pomogle da problematizuje pojam autorstva.
"Na neki način, ne postoji ekspresija, ne postoji njegov upis u ovim radovima. On se namjerno izmiče iz ovih radova i poništava to autorstvo i originalnost. A sa druge strane upravo to želi nekako da proglasi svojim ličnim činom i da negdje to poništenje svega postane originalno”, istakla je Karadžić.
Fotografije “upakovane” u puzle preuzete su sa Interneta, pojedine je Stanišić sam uradio, dok je veliki dio njih “dar ” kolega umjetnika čije fotografije su redizajnirane na računarima.
"Sve je nekako istovremeno i hibridno i artificijelno. To je ono što nam zapravo dopušta postmodernizam. Veljo, sve to naglašava svojim radovima i na neki način možda, što nas negdje pomalo i plaši opominje na Bodrijarovu proročku rečenicu da će u budućnosti, koja je možda, već sada tu, svaki čovjek sjedjeti sam ispred svog kompjutera. Veljo je to negdje razriješio na jedan humorno-inteligentan i sofisticiran način”, kazala je Karadžić.
Poznati simboli i fotografije, uzeti iz različitih sfera života i u tematskim cjelinama “zapakovani“ u formu puzli, omogućavaju nam, kako je kazala istoričarka umjetnosti, da “uđemo u lavirinte iz kojih nam se povremeno čini da nema izlaza“ i nanovo “čitamo“ poznate simbole.
“Koristeći jedan od ključnih principa postmodernizma, princip aproprijacije, preuzimajući već poznate elemente koji nas okružuju u ovoj kolosferi koja je više medijska nego stvarna, Stanišić ih, na neki način, iznova kombinuje. Dopušta nam da se u njih učitamo, a to učitavanje zavisi od naše imaginacije i mentalnog potencijala. Umjetnik dopušta sebi i dijalektičku kretnju između kolektivnog i individualnog, sadašnjosti i prošlosti, između razlike i ponavljanja, ali i invencije i konvencije” istakla je Karadžić.
Bonus video:
