Misaoni svijet likovne apstrakcije
“Gvozdenović svoje radove ne prodaje, ne daje im imena, niti ih datira, kaže da neće da ih potkazuje jer su riječi izdajstvo”
Pred brojnim poštovaocima ovog velikog humaniste i likovnog stvaraoca, u Zavičajnom muzeju u Dvorcu kralja Nikole otvorena je izložba crteža, slika i skulptura Andrije Gvozdenovića. Rođen 1933. godine u Baru, po profesiji hirurg, a po vokaciji slikar i skulptor, poznati kolekcionar umjetnina Andrija Gojkov Gvozdenović je bio član Udruženja likovnih umjetnika BiH i Udruženja likovnih umjetnika Jugoslavije, zastupljen u Likovnoj enciklopediji Jugoslavije, a sada je član Udruženja likovnih umjetnika Srbije. Piše haiku poeziju, živi u Baru i Beogradu, a izlagao je samostalno i kolektivno u zemlji i inostranstvu. Zahvalivši se za realizaciju izložbe Kulturnom centru Bar, Zavičajnom muzeju u Baru i upravniku muzeja Vladislavu Kasalici, Gvozdenović je kazao da izloženih skulptura u kamenu i drvetu ne bi bilo da nema “dva velika prijatelja, umjetnika, vajara Mija Mijuškovića i majstora stolara Batrića Klisića” koji su mu ustupili djelove svog radnog prostora i sav potreban alat za rad “kao i dosta materijala na čemu im se i ovom prilikom najsrdačnije zahvaljujem”.
“U svojim likovnim radovima težim jednostavnosti forme koja je istovremeno ideja i sadržaj. Djelujem opsjednut subjektivom trenutka, spontano, rezolutno i emotivno u inpiraciji uz diskretnu podršku misaonosti. Tako dolazim do harmonične vizuelizacije sa iskustvom i slobodnim duhom u stilu metafizičke apstrakcije”, kazao je Gvozdenović.
Otvarajući izložbu, mr Vladislav Kasalica, istoričar umjetnosti i upravnik muzeja, naveo je da likovni opus Andrije Gvozdenovića predstavlja heterogenu likovnu cjelinu “jedne složene intelektualne i stvaralačke ličnosti, lucidnog i nadahnutog umjetnika, originalnog individualnog izraza”.
“On podjednako uspješno samosvojnom interpretacijom, estetsko likovnim vokabularom i umjetničkom imaginacijom pretapa svoj umjetnički izraz u crteže, slike i skulpture, definišući svoje autentično likovno kazivanje, koje se zasniva na stvaralačkoj slobodi i misaonom podtekstu. Njegovi crteži su autentične likovne vizije i predstave u kojima autor pomoću linije organizuje kompoziciju i definiše formu, puni dubokog likovnog i misaonog podteksta sugestivne snage, zasnovanog na autohtonom likovnom rukopisu autora”, naveo je Kasalica.
Za Gvozdenovićev slikarski izraz, ocijenio je da se kreće od radova apstraktno-ekspresionističke konotacije, preko asocijativnih minimalistički svedenih slika kojima sublimira svoj likovni svijet meditativnim promišljanjima originalnog likovnog senzibiliteta pretočenog u autentični likovni rukopis mentalne i pikturalne definisanosti.
“Gvozdenovićevo sveukupno likovno djelo zasnovano je na njegovoj kontemplativnoj i vizuelnoj opservaciji viđenog, bilježeći svijet na svoj osoben način pretočen u čistu likovnost i umjetnički doživljaj. Tragajući za različitim likovnim izrazima, pronašao je autentičan put koga uspješno trasira snagom svoje umjetničke izražajnosti, zaokružujući svoju likovnu viziju u umjetnički kreativni iskaz. Apstrakcija i asocijativne forme kojima se izražava predstavljaju njegovu sopstvenu likovnu vokaciju koju prenosi na crtež, slikarstvo i skulpturu dajući im pečat svoje ličnosti i svoga vremena”, zaključio je Kasalica. O liku ovog čovjeka koji je zadužio društvo svojim radom i u hirurškoj sali i u ateljeu, nadahnuto i emotivno je “mimoprotokola” govorio i čuveni vajar Mijo Mijušković, a zvanice je pozdravila kustos muzeja Draginja Radonjić. Izložba je u postavci do 20 septembra.
( Radomir Petrić )