Čovjek koji je Pelea ispratio u penziju, a Andrića vozio do Herceg Novog

Bivši fudbalski sudija i novinar Branislav - Banjo Radunović prošao je pola svijeta - ispratio je i čuvenog Pelea u penziju, a nobelovca Iva Andrića vozio iz Podgorice za Herceg Novi.

Na oproštajnoj utakmici Brazil - Jugoslavija zvanično najboljeg svjetskog fubalera svih vremena, Radunović je bio vođa puta. Utakmica je odigrana u Riju, 18. jula 1971. godine, na čuvenoj “Marakani”, pred 160 hiljada gledalaca stadionu 'Mario Miljo', poznatijem kao 'Marakana', a završena je rezultatom 2:2.

“Bila je to velika čast koju mi je tada ukazao Fudbalski savez Jugoslavije. Susret sa Peleom je nešto o čemu mnogi sanjaju, ipak najveća čast mi je pripala prilikom gostovanja u Kolumbiji. Tada sam u Bogoti, pred 80.000 gledalaca, pred početak utakmice na jarbol podigao jugoslovensku zastavu”, kazao je vitalni osamdesetpetogodišnjak koji tvrdi da i danas, zahvaljujući sportu, može da potrči, ako zatreba.

Radunović je obišao tri kontinenta, sudio na više od 20 internacionalnih mečeva u evropskim kupovima i oko 150 prvoligaških mečeva nekadašnje SFRJ. Dijelio je pravdu na svim velikih derbijima SFRJ, osim vječitog Partizan – Crvena zvezda.

Ističe da je zahtjevno bilo suditi na još jednom gradskom derbiju - Sarajeva i Željezničara.

Kao novinar, izvještavao je sa političkih i mnogih drugih zanimljivih događaja. Tako je u oktobru 1973. godine, prilikom gostovanja bivšeg predsjednika Josipa Broza Tita Danskoj, bio šef jugoslovenske novinarske delegacije. Radunović je istakao da je tada imao zadatak da izvještava za sve jugoslovenske medije o posjeti, tokom koje je jedna od glavnih tema bila i Titova kandidatura za Nobelovu nagradu za mir.

Radunović je bio vođa puta reprezentacije SFRJ na oproštajnom meču Pelea, doigranom na Marakani pred 160 hiljada ljudi. Iako je susret sa Peleom nešto o čemu mnogi sanjaju, ipak tvrdi da mu je najveća čast pripala prilikom gostovanja u Kolumbiji. Tada je uoči utakmice u Bogoti, pred 80.000 gledalaca, na jarbol podigao jugoslovensku zastavu

“U vrijeme zajedničke države postojalo je pravilo da je šef novinarskog pula bio novinar iz republike koja je u toj zemlji imala svog ambasadora. Tada je ambasadorka SFRJ u Danskoj bila Stana Tomašević, tako da sam bio zadužen za direktan kontakt sa predsjednikom i imao sve informacije u vezi sa Titovim kretanjem tokom petodnevne posjete Danskoj”, rekao je Radunović.

Tito nije dobio Nobela, ali je Radunović, ipak, deceniju ranije imao priliku da se druži i razgovara Andrićem, prilikom njegove posjete Crnoj gori 1962. godine.

“Gostovao je Andrić u 'Pobjedi', a u redakciji su tada donijeli odluku da ga neko službenim autom prebaci do Herceg Novog, gdje je išao da odmori u svojoj kući. Međutim, 'Pobjeda' u to vrijeme nije imala kvalitetno vozilo, pa sam zamoljen da ga svojom novom 'olimpijom' odvezem”, pojasnio je Radunović.

Andrić je nepunih godinu ranije dobio Nobelovu nagradu za književnost za roman “Na drini ćuprija”.

"Razgovarali smo tokom puta o svemu, a Andrić je bio veoma zanimljiv sagovornik. Volio je da priča o mnogim stvarima, književnosti, sportu, umjetnosti, politici... Bilo je zaista zanimljivo pričati sa nobelovcem, a sjećam se da sam uoči i tokom puta imao veliku tremu, jer ne sreće se dobitnik Nobelove nagrade svaki dan”, kazao je Radunović.

Razgovarali smo tokom puta o svemu, a Andrić je bio veoma zanimljiv sagovornik. Volio je da priča o mnogim stvarima, književnosti, sportu, umjetnosti, politici...

Ni kupovina automobila u Njemačkoj nekoliko mjeseci ranije, nije protekla bez komplikacija. Radunović je prije pola vijeka iz Titograda otišao u Njemačku da kupi novi automobil, ali mu je za 'olimpiju' nedostajalo 500 njemačkih maraka.

Tvrdi da mu je pomogla - jedna “fina dama”, Njemica.

“Odmah je shvatila da sam u maloj neprilici i da sam došao čak iz Jugoslavije... Odlučila je da mi pomogne i pozajmi 500 maraka. U to vrijeme ljudi su potpuno drugačije razmišljali, vjerovali su jedni drugima, a jurnjava za profitom i novcem nije bila jedina vrijednost”, smatra Radunović.

Soko i lopov

Radunović je sudio i čuveni, po pravilu naelektrisani sarajevski derbi, ali je jednom prilikom tokom meča napravio nekoliko grešaka, koje nijesu promakle sarajevskoj publici. Radio prenos sa te utakmimice slušala je i njegova majka, koja je čula ono što je njenom uhu bilo drago.

Vidi, sine, kako ga i u Sarajevu vole, pa mu pjevaju sudija sokole, sudija sokole. Nije majko, no sudija lopove, sudija lopove, pokušao je da objasni brat majci”, ispričao Radunović jednu od anegdota.

Viskijem zaliven drugi susret s Titom

Radunović se drugi put sreo sa Titom u oktobru 1978. godine u Igalu, tokom posjete princa Čarlsa. On tvrdi da je predsjednik, po zanimanju mašinbravar, važio za velikog džentlmena sa manirima, ali i čovjeka koji je znao da počasti novinare i saradnike.

“Neko od novinara je tom prilikom pitao Tita je li princ nešto donio iz te Škotske? Pošto je Čarlsa, Tito je pozvao i novinare na viski, a dobar dio boca je i podijelio.

Volio je predsjednik da uz čašicu malo proćaska sa novinarima o 'gorućim temama' jugoslovenskog društva, ali i međunarodnoj politici i ostalim društveno-sportskim zbivanjima”, rekao je Radunović.

Galerija

( Stanko Radulović )