Pijanisti u kolektivu oživjeli savremenu muziku
Festival “Forte piano”: Od najmlađih do najiskusnijih, učenici i studenti klavira pokazali su umijeće četvororučnog sviranja, dok profesori ističu značaj ulaganja u klasičnu muziku koja traje i inspiriše generacije
Kao neko ko se čitav život bavi klasičnom muzikom, profesorka kamerne muzike na Muzičkoj akademiji Univerziteta Crne Gore, Nataša Popović, ističe za “Vijesti” da uvijek optimistično gleda na stvari i da svi koji počnu da se bave klasičnom muzikom bave se isključivo i jedino iz ljubavi prema njoj. Da je tako pokazali su Klavirski kolektivi učenika i studenata. Oni su otvorili jedanaesti Festival savremene klavirske muzike “Forte piano” juče u Velikoj sali KIC-a “Budo Tomović”. Od najmlađeg do najstarijeg pokazali su svoje umijeće četvororučnim sviranjem.
“Ove godine sama tema Festivala je ‘pijanisti u kolektivu’, sviranje četvororučno iz oblasti 20. vijeka, a i savremene muzike, tako da u tom pravcu se kretao i naš odabir repertoara”, kazala je profesorka klavira u srednjoj muzičkoj školi “Vasa Pavić”, Milena Nikočević.
Istakla je i da je ovaj festival već tradicionalan u Crnoj Gori dugi niz godina, a svake godine sa različitom temom koju obrađuje.
“U suštini, uvijek je u pitanju savremena klavriska muzika. Organizacija je bila divna, đaci i studenti su izuzetno uspješno iznijeli kompozicije i mislim da je to utisak publike”, rekla je ona “Vijestima”.
Kaže da je to sve dodatni podsticaj na rad i inspiracija u datom trenutku na samoj sceni.
I Popović je izrazila zadovoljstvo jer vidi uzrast sedam do 24 godine da sviraju “ovu vrstu muzike”, iz novijeg doba, s početka 20. vijeka i iz 21. vijeka.
Nikočević je posebno istakla da je u pitanju iskustvo jako značajno za učenike, budući da se svi oni školuju za scenu.
“Mi njih školujemo za izvođaštvo, tako da svaki dodatni nastup je za njih plus iskustvo. Samim tim, kad je na ovako ozbiljnoj sceni u okviru nekog festivala ima dodatnu težinu”, objašnjava ona.
Kaže da se trude da im i sami stvaraju prilike da nastupaju.
“Radimo redovno, intenzivno, tu su školski nastupi, školska takmičenja, regionalna, republička... najbolji đaci svake godine imaju mogućnost da se takmiče na međunarodnim scenama. Najviše zavisi od njihovog rada”, kaže Nikočević.
Što se tiče nastupa studentkinja, Popović je istakla da je zadovoljna, da su se pripremale i da su sprovele svoju ideju da naprave jedan vizuelno-audio doživljaj gdje je sve popraćeno “jednom lijepom” pričom i kratkim informacijama u vezi kompozitora. Vodile su se idejom samih kompozitora 20. vijeka koji su pri predstavljanju nekog novog djela međusobno pričali i komentarisali ga, istakla je Popović.
“Kao izvođač uvijek volim da spojim apsolutno sve djelove umjetnosti, volim da spojim i glas i muziku i sve. Mislim da u današnje vreme i treba da se više radi na ovaj način, jer tako je publika više uključena u sve što se dešava. U meni čuči neki pedagog. Volim da ljudi sa koncerta izađu sa nekim novim saznanjima”, rekla je Popović.
Kaže da rad na umjetničkom djelu upravo počinje upoznavanjem ličnosti kompozitora.
“Upoznajete vrijeme kada je stvarao, socijalne prilike, potrudite se da uđete što više u njegova razmišljanja”, istakla je ona dodajući da je posebno raduje što su studentkinje uživale u procesu rada.
One su, osim sviranja, koristile i žice klavira preko kojih su prelazile rukama, a efekat ogledala na klaviru omogućio je i da se vidi kako to rade prilikom izvođenja “Đuske” Natashe Bogojević.
“Bogojević je kompozitorka rođena u Beogradu, koja živi u Čikagu. Stvara od kraja 20. vijeka i početka 21. vijeka. To je prosto nov način izraza u muzici, jer od 20. vijeka, pogotovo 21. vijeka muzika počinje za svoja sredstava da bira ne samo ton nego apsolutno sve zvukove. Već u 20. i 21. vijeku kompozitori pokušavaju da izvuku maksimum instrumenta koji se nalazi ispred njih”, objašnjava ona.
Kaže da se što se tiče klavira u tom smislu ne koriste samo klavijatura i čekić koji udara u žicu i stvara zvuk, nego se koriste i same žice. Dodaje da se u djelima može naći i udaranje u obod klavira i dasku.
“Tako da čitav instrument je izvor zvuka. Natasha Bogojević za ovu kompoziciju je izabrala ovaj način”, kaže Popović.
Istakla je da oni koji se bave klasičnom muzikom nikad ne odustaju od nje.
“Postoji priča da nema dovoljno publike. Mislim da nema potrebe da ima neke pretjerno velike publike. Postoji jedna kritična masa u Crnoj Gori i postoje ljudi koji vole. Na nama je da prezentujemo, na nama je da sa njima dijelimo. Mi kao interpretatori inamo tu moć i tu čast da note na papiru oživimo. Od nas zavisi kako će to, naravno, da se prezentuje, kako će da bude prihvaćeno od strane publike, ali - uvijek se nađe publika. Svi mi koji se bavimo klasičnom muzikom sigurno ćemo ulagati da ona traje i traje, a kad je traje već 400-500 godina... traje i kroz kompozicije novih mladih kompozitora”, istakla je ona.
Smatra da Crna Gora ima sjajnu scenu, te da ovaj festival to njeguje.
“Zbog toga ima izuzetno važno mjesto u kulturnom životu, ne samo Podgorice nego cijele Crne Gore”, rekla je ističući upravo da je u nastupu Klavirskih kolektiva učenika i studenata bilo učenika iz više gradova.
Ponavlja da je uvijek optimista, da ona i ljudi oko nje u svijetu muzike ulažu u nju i da će uvijek ulagati “jer ona traje i vrijedi”.
( Anastasija Orlandić )