Prvi treneri - Karlo Vugrinec i Duje Vlak

Za nepune četiri godine postojanja, RSK Zora, preteča Budućnosti, je po sačuvanim svjedočenjima njenih igrača i članova rukovodstva, imala dva trenera, obojicu izvanjaca: Karla Vugrineca i Duja Vlaka. Pri tom, termin “trener” ne možemo posmatrati u današnjem smislu. Obično je bilo riječ o iskusnijim fudbalerima, iole upućenijim u suštinu igre, autoritativnijim, kadrim da saigračima upute poneki taktički savjet.

U pređašnjoj sportskoj publicistici koja se bavila trenerima Zore, ustalio se stav da je, hronološki gledano, prvi bio Vugrinec, a da ga je naslijedio Vlak. Dokumentarno nasljeđe ne može da u potpunosti stane iza tog redosljeda, naročito zbog toga što je nesumnjivo da su tokom određenog perioda istovremeno bili u Podgorici.

Podaci o Vugrinecu su oskudniji. Zna se da je bio Slovenac, komunista, zaposlen u električnoj centrali u Podgorici, neko kaže kao električar, a neko kao vozač.

“Zanimljiv, čudan i dobar čovjek”, zbog fizičke sličnosti sa reprezentativcem Austrije Matijasom Sindelarom, prozvan je Sindelar. Kao putokaz kada je došao u Podgoricu može da posluži podatak da je 12. maja 1927, gotovo dvije godine nakon osnivanja Zore, za nju registrovan “Vogrinec Dragutin”. Ime ne treba da zavara - “Dragutin” je slovenska varijanta njemačkog “Karlo”.

Sam dobar fudbaler - pokazao se kao centarfor u nekoliko mečeva - bio je predan i kao trener, kazuju savremenici. Ondašnja crnogorska štampa ga pominje tri puta. U sva tri navrata, kao sudiju mečeva koje je Zora na ljeto i u jesen 1927. godine odigrala sa Lovćenom (1:1, 2. avgust) i Balšićem (1:0, 25. septembar), te Balšić sa Lovćenom (1:2, 7. avgust).

Iz podgoričkog derbija ostala je anegdota kako je noć prije meča Vugrinec hrabrio svoje igrače: “Sjutra ćemo ih pobijediti... Samo igrajte hrabro”, poručio im je pred prijateljski duel.

Zora je savladala Balšić 1:0, golom Bećira Abdomerovića - iz penala.

“Sudija Karlo Vugrinjec bio je pristrasan”, javila je Slobodna misao.

Kao uostalom i sam autor teksta, Jovan P. Vukčević, rekosmo već, povezan sa Balšićem. Navodno, Slovenac se nakon meča našao na rukama svojih izabranika, izazivajući bijes uprave rivala.

Upravo se iz ranije pomenutog saopštenja Balšića, objavljenog u splitskoj Jadranskoj pošti, doznaje da je Vugrinec - “Fugrinac” kako ga nazivaju - “član ljubljanskog Podsaveza i legitimirani savezni sudac”, istovremeno i član Zore.

Zbog političkog opredjeljenja, slovenački trener se nalazio pod budnim okom vlasti.

“Policija je stalno onemogućavala aktivnost našeg kluba, posebno Vugrineca, kada je doznala da pripada Komunističkoj partiji”, pričao je Milo Bulatović, sekretar Zore.

“Da bi[smo] spriječili hapšenje druga Vugrineca, Kićo Šćepović i ja smo ga zajednički skrivali.”

Nije potrajalo. Sresko policijsko načelstvo je protjeralo Vugrineca iz Podgorice, pod obrazloženjem da je skitnica, probisvjet, komunista.

Po Šefketu Šabanadžoviću, to se desilo početkom 1928. godine. No, kada je u avgustu 1929. godine Budućnost primljena pod okrilje Splitskog nogometnog podsaveza, među registrovanim igračima bio je i - Dragutin Vugrinec. Dalji podaci o njemu nisu dostupni. Po napuštanju Podgorice mu se izgubio trag.

Drugi trener Zore, Splićanin Duje Vlak, “pašticijer” - nadimak je stigao od poslastičarstva, djelatnosti kojom se bavio - živopisna je sportska ličnost, pravi fudbalski vagabundo.

Rođen 1902. godine, britki centarhalf je u prvoj polovini treće decenije 20. vijeka nastupao za RŠK Split, Slaviju iz Sarajeva i GOŠK iz Dubrovnika, čiji je član i u vrijeme osnivanja Zore.

Ni za njega se ne može sa sigurnošću reći kada i koliko je boravio u Podgorici, ali je izvjesno da je to bilo kratko, na nekoliko mjeseci, i da mu Zora nije bila prva adresa. Na sjednici Poslovnog odbora Splitskog nogometnog podsaveza 2. marta 1927. godine, jedna od odluka je da se Duje Vlak “čita za Balšić 6 mjeseci”.

Krajem maja 1927. godine sudio je prijateljski susret Zore i Lovćena. U Balšiću se nije dugo zadržao. Ubrzo je izrazio želju da karijeru nastavi u Zori, “kod svojih”.

Već u martu 1928. godine, Splićanin se pominje kao član Jedinstva iz Herceg Novog, a u maju igra za Borac iz rodnog grada. Fudbalski put ga je poveo do Zrinjskog iz Mostara...

Duje Vlak nije dočekao kraj Drugog svjetskog rata - preminuo je 1944. godine u Splitu. Decenijama kasnije, njegov unuk Marijan redovno će posjećivati Podgoricu (Titograd) iz fudbalskih razloga, kao golman zagrebačkog Dinama (1973-1988).

(Iz monografije “Ponosna prošlost, jedna je Budućnost”, koja će se uskoro naći u prodaji)

( FK Budućnost )