Broj oboljelih od koronavirusa bio bi 86 odsto niži da su prve mjere za suzbijanje zaraze bile primjenjene početkom januara a ne tek dvije nedjelje kasnije. Epidemija sa pijace u Vuhanu je skrivana od javnosti, doktori ili nijesu imali hrabrosti da svoje sumnje objave ili su zbog toga hapšeni, čak je vlast zabranila i objavljivanje genoma virusa, tvrde u objavljenoj analizi Reporteri bez granica, prenosi Nedeljnik.
U objavljenoj analizi, Reporteri bez granica, međunarodna organizacija koja se bavi, između ostalog, promovisanjem slobode govora, tvrdi: da u Kini zaista postoji sloboda govora, a ne državna cenzura informacija, danas ne bismo imali pandemiju koronavirusa, prenosi “Cenzolovka”.
Pozivajući se na studiju Univerziteta u Sautemptonu, koja je objavljena 13. marta, Reporteri bez granica kažu kako bi broj oboljelih od koronavirusa bio 86 odsto niži da su prve mjere za suzbijanje zaraze umjesto 20. januara bile primijenjene dvije nedjelje ranije.
Da kineski zvaničnici nijesu pokušali da zaustave informacije o pojavi zaraze, uključivši i cenzuru, mediji bi u toj zemlji bili u prilici da mnogo ranije obavijeste stanovnike o epidemiji, čime bi smanjili broj oboljelih i potencijalno zaustavili pandemiju, prenosi Nedeljnik.
Reporteri bez granica su analizirali korake koje su kineska država i mediji mogli da preduzmu prije proglašenja epidemije u januaru:
18. oktobar: Kineski mediji su mogli da objave drastične rezultate simulacije pandemije
Centar Džon Hopkins za bezbjednost zdravlja, jedna od vodećih ustanova za pitanja javnog zdravlja u Americi, skupa sa Svjetskim ekonomskim forumom i Fondacijom Bila i Melinde Gejts, sproveo je simulaciju svetske zaraze 18. oktobra 2019.
Zaključci ove simulacije bili su alarmantni – pokazali su da bi prva sljedeća pandemija za 18 mjeseci mogla odnijeti 65 miliona života.
Da internet u Kini nije izolovan sofisticiranim sistemom elektronske kontrole i da mediji u Kini nijesu primorani da se povinuju naredbama Komunističke partije, javnost i predstavnici vlasti bili bi, bez sumnje, zainteresovani za ovu simulaciju koja je bila veoma slična epidemiji SARS-a kojom se 2003. godine zarazilo 8.000 ljudi i umrlo njih više od 800, i to uglavnom u Kini, smatraju Reporteri bez granica.
20. decembar: Nadležni u Vuhanu su imali priliku da se obrate novinarima
Mjesec dana nakon prvog dokumentovanog slučaja, u Vuhanu je već bilo 60 ljudi sa simptomima zapaljenja pluća sličnog kao kod epidemije SARS-a. Nekoliko tih bolesnika prethodno je bilo na ribljoj pijaci. Nadležni ipak nijesu našli za shodno da o tome obavijeste građane, prenosi Nedeljnik.
Da predstavnici vlasti u Vuhanu nijesu sakrili od medija postojanje epidemije povezane sa veoma popularnom pijacom u tom mjestu, ljudi bi prestali da tamo idu mnogo prije nego što su je vlasti zatvorile 1. januara 2020, tvrde Reporteri bez granica.
25. decembar: Doktor Lu Ksijaohong je svoje strahove mogao da podijeli sa medijima
Direktor gastroenterologije u Bolnici broj 5 u Vuhanu Lu Ksijaohong bio je već 25. decembra obaviješten o većem broju slučajeva infekcija bolničkog osoblja i u prvoj nedjelji januara je izneo pretpostavku da se ova zaraza prenosi međuljudskim kontaktima.
Kada se u Kini medijski izvori ne bi surovo kažnjavali, uključujući i kazne zatvorom, doktor Lu Ksijaohong bi mogao da preuzme odgovornost i iznese svoje sumnje medijima. Na taj način bi se izvršio pritisak na predstavnike vlasti da preduzmu akciju, što se dogodilo tek tri nedjelje kasnije.
30. decembar: Upozorenja uzbunjivača su mogla biti objavljena u medijima
Direktor hitne pomoći u Centralnoj bolnici u Vuhanu Ai Fen je sa grupom doktora poslao informaciju da se suočava sa “koronavirusom koji je nalik na SARS”. Osmoro doktora, uključujući Li Venlijanga, koji je kasnije preminuo od ove bolesti, potom je bilo uhapšeno zbog širenja „lažnih glasina“. Da su mediji i društvene mreže mogli slobodno da prenesu informacije ovih uzbunjivača, javnost bi shvatila razmjere opasnosti i zahtjevala bi od nadležnih da zaustave širenje virusa.
31. decembar: Društvene mreže su mogle da se oslone na zvanični dopis iz Kine
Kina je 31. decembra 2019. zvanično obavijestila Svjetsku zdravstvenu organizaciju o postojanju epidemije, istovremeno na najvećoj kineskoj društvenoj platformi WeChat cenzurišući veliki broj ključnih riječi koje su se na tu epidemiju odnosile. Da nije bilo cenzure, društvena mreža WeChat, koja ima ogroman broj korisnika, mogla je da posluži kao platforma na kojoj bi novinari objavili izvještaje i savjete o tome kako se zaštititi od epidemije.
5. januar: Naučna javnost je mogla ranije da podijeli genom koronavirusa
Tim Centra za javno zdravlje u Šangaju, koji predvodi profesor Zang Jongzen, 5. januara je uspio da izdvoji sekvence genoma koronavirusa, ali kineske vlasti nijesu željele da objave tu vijest.
Na dan kada je Kina potvrdila prvi smrtni slučaj od koronavirusa, 11. januara, neko iz istraživačkog tima je objavio informaciju na open source platformi, što je dovelo do zatvaranja laboratorije po kratkom postupku. Da su kineske vlasti bile otvorene, one bi ovu informaciju momentalno objavile i tako obezbijedile dragoceno vrijeme ljudima koji širom svijeta rade na pronalaženju vakcine.
13. januar: Međunarodna zajednica bi pretpostavila da pandemija dolazi
Prvi slučaj infekcije koronavirusom van Kine zabilježen je na Tajlandu. Prenosilac je bio turista iz Vuhana. Da su svjetski mediji imali potpuni uvid u informacije koje su skrivali kineski zvaničnici, uključujući veličinu epidemije prije 13. januara, velika je vjerovatnoća da bi ranije shvatili buduće razmjere epidemije, potencijalno smanjujući rizik od njenog prenošenja izvan Kine i – prerastanja u pandemiju, prenosi Nedeljnik.
Bonus video:
