Sa velikim brojem igrača koji su se u najboljim godinama vratili domaćem fudbalu, sa dva uhapšena predsjednika, sa istim trenerima koji zauzimaju iste ili različite pozicije kao i u prethodne četiri godine, sa praznim tribinama, te sa samo jednim pravim kandidatom za titulu, u subotu se nastavlja peta po redu sezona u Crnogorskoj ligi.
Podatak da dobar dio timova u drugu polusezonu ulazi igrački jači nego u prvom dijelu, nagovještava da će se na domaćoj fudbalskoj pozornici igrati atraktivniji fudbal nego do sada.
No, da li je crnogorski fudbal zaista napravio korak više?
Dva predsjednika u pritvoru
Prvi čovjek Rudara Duško Šarić, baš kao i predsjednik Mogrena Rajko Kuljača, drugu polusezonu dočekuju u pritvorskim jedinicama, zbog teških optužbi da su radili stvari s one strane zakona.
Iako te optužbe nemaju mnogo dodirnih tačaka s fudbalom, sama činjenica da su uhapšeni čelni ljudi trećeplasiranog i prvoplasiranog tima na tabeli, aktuelnog i vjerovatnog budućnog šampiona, daju crnogorskom prvenstvu malo latino ili meksičkog šarma.
Ovi detalji su i najbolji pokazatelj da se fudbal u Crnoj Gori teško može odvojiti od politike i aktuelnog stanja u društvu, da se ta “dva svijeta” čak i međusobno sudaraju i prepliću.
Opravdati reputaciju
Sa takvom, ne baš zavidom reputacijom koja se nadvila nad dva trenutno vodeća kluba u državi, crnogorski prvoligaši spremni su da krenu u novu bitku - naravno na sportskom planu.
U tom cilju, većina prvoligaša dočekuje drugu polusezonu izrazito ojačana, najviše zahvaljujući tome što je proces povrataka fudbalera iz inostranstva na domaću scenu bio mnogo intenzivniji nego ranije.
Na desetine fudbalera koji su nedavno predstavljali Crnu Goru u inostranstvu, sada će doprinositi atraktivnosti lige koju su (ne)davno napustili. Među njima su Sanibal Orahovac (Budućnost), Đorđije Ćetković (Zeta), Srđan Radonjić (Grbalj), Darko Marković (Dečić), Marko Đurović (Mogren), Baćo Nikolić (Grbalj), Nikola Vujović (Mogren), Ilija Radović (Budućnost), Ivan Knežević i Ivan Novović (Zeta)...
Nema obnavljanja
Ovakva, za malu crnogorsku fudbasku pozornicu izuzetno atraktivna imena, trebalo bi da poboljšaju kvalitet fudbala, doprinesu neizvjesnosti i povećaju gledanost, ali kompletna stvar može da se posmatra i iz drugog ugla.
Znači li to da neki od fudbalera koji se vraćaju domaćem fudbalu nisu bili dovoljno dobri u inostranstvu? Da li će se Crnogorska liga igrati u sličnom izdanju kao prije dvije ili tri sezone, samo uz nešto starije i iskusnije aktere? Luka Pejović, Đurišić, Seratlić, Ivan Bošković, Gluščević, Bojović i još nekoliko fudbalera sigurno nisu ove zime otišli u inostranstvo s nadom da će se uskoro opet vratiti crnogorskom fudbalu.
Još od 2006. godine, kada je Zeta uglavnom sa 19-godišnjacima osvojila prvu titulu u istoriji, a sezonu nakon toga i ekipa Budućnost sa nešto starijim timom, u crnogorskom šampionatu ne teče proces “obnavljanja fudbalera”. Ekipe su sve starije, a malo se ko usuđuje da šansu ukaže mlađim fudbalerima. To uglavnom rade oni koji su totalno ostali bez para.
Uglavnom, teško je i zamisliti situaciju da predvodnici jedne ekipe, a kamoli šampiona, sada budu igrači rođeni 1992. ili 1993. godine, kao što je prije četiri sezone bio slučaj.
I treneri se vrte ukrug
To je priča koju će ponuditi i treneri, ali se malo obraća pažnja da ni među njima nema pravog obnavljanja.
Uglavnom su to sve ista lica, koja mijenjaju klubove ili se vraćaju na stare pozicije. Tako je Nikola Rakojević vodio Lovćen, Sutjesku i Budućnost, pa opet preuzeo Sutjesku, Saša Petrović je krenuo iz Koma, došao u Budućnost, vratio se u Kom pa preko Grbalja opet preuzeo Budućnost, Dejan Vukićević je vodio Zetu i Mogren i sada je ponovo u Zeti, njegov brat Mladen je bio na kormilu Zete, Mornara i Dečića, Milorad Malovrazić se čak četiri puta vraćao na kormilo Petrovca, jednom je vodio u Lovćen...
Stvari se uglavnom vrte ukrug - u Crnoj Gori je malo novih trenera, dok pomenuti ne odlaze u inostranstvo, što je valjda većini od njih cilj. Takvom “trendu” odolio je samo Miodrag Božović Grof, koji je 2006. godine napustio Budućnosti i počeo da se dokazuje u inostranstvu.
Mogren - jedini favorit
Uz slične igračke i trenerske face, te fraze koje su odavno ušle u domen svakodnevnih i izlizanih (“infrastruktura napreduje”, “fudbal je bolji nego što je bio”) domaći šampionat je spreman da uđe u vjerovatno najmanje neizvjesnu proljećnu polusezonu od osnivanja.
Ni hapšenje predsjednika Rajka Kuljače, čija je uloga na mjestu predsjednika Mogrena valjda bila samo formalna (za razliku od Šarićeve u Rudaru), ne bi, naime, trebalo da spriječi Budvane u namjeri da postanu prvi crnogorski tim koji je dva puta osvojio titulu.
Čini se da niti jedna proljećna polusezona nije počinjala sa tako jasnim i velikim kandidatom za titulu. “Žuti” iz Budve imaju praktično sve što je potrebno da finiširaju kao prvi - od bodovne prednosti u odnosu na konkurenciju, za domaće prilike izuzetno moćnog tima, pa sve do stanja u najvećem konkurentu, Fudbalskom klubu Budućnost, gdje su gubici trofeja postali navika i vremenom se pretvorili u ravnodušnost.
Bolji fudbal - na kratak rok
Ipak, podgorički tim će sa nekoliko pojačanja, među kojima se izdvaja Kamerunac Onguene, sa novim trenerom i valjda novom igrom, pokušati makar da zaprijeti Budvanima, koji su dovođenjem Ranđelovića iz Rudara ostvarili najveći zimski transfer.
Oslabljeni Rudar će se teško uključiti u trku za titulu, ali će pokušati da napadne Kup, baš kao i Zeta, koja je zbog jačine tima (stigli Ćetković, Petar Škuletić i Balša Božović, uz povratnike Kneževića, Radulovića i Novovića) pokušati da osvoji najviše bodova u drugoj polusezoni.
Od ostalih timova izdvajaju se Dečić, koji je jači za Markovića, Grbalj koji je gotovo po pravilu formirao neugodan tim (najveće pojačanje Srđan Radonjić), kao i Mladost, koja će iz bezbjedne sredine tabele pokušati da opet afirmiše fudbalere. Svi ostali boriće se za opstanak.
Kako god, u drugoj polusezoni će se vjerovatno igrati bolji fudbal nego u prvoj, iako je većina timova formirala timove baš za šest mjeseci, a ne za duži rok.
Bonus video:
