Praljkovim potresnim činom ispijanja otrova neizbrisivo je oblježeno zatvaranje Haškog suda, prenosi B92 analizu zagrebačkog “Indeksa”.
U tekstu “Da li je Haški sud imao smisla”, oni navode da Praljkov postupak ipak ne može izmijeniti da su njih šestorica osuđeni za udruženi zločinački poduhvat s ciljem etničkog čišćenja bosanskih muslimana.
Osim toga, oni navode da je Tribunal podigao je optužnice protiv ukupno 161 osobe, “od čega su apsolutna većina Srbi” - njih 94, dok su 29 Hrvati, po devet Bošnjaci i Albanci te po dva Crnogorci i Makedonci.
Od tog broja 90 ljudi je osuđeno: 56 osuđenika već je odslužilo svoje kazne, a 14 ih je još u zatvoru. 17 optuženih je umrlo prije suđenja ili tokom suđenja, a devet tokom odsluženja kazne.
“Da li je ovaj međunarodni sud zaista donio pravdu zemljama bivše Jugoslavije? Srpski nacionalisti će, naravno, reći da nije, pozivajući se na etničku neravnotežu optuženika i osuđenika kao na krunski dokaz antisrpske pristranosti Haga”, piše “Indeks”.
Kako navode, “takva demagogija” može se čuti od Vojislava Šešelja, ministra odbrane Aleksandra Vulina i “desničarskih populista” Borisa Malagurskog i Boška Obradovića.
“Međutim, etnički presjek odražava istorijsku istinu da su ratovi u Hrvatskoj, BiH i na Kosovu prvenstveno posljedica velikosrpske agresije, vođene projektom koji je još Srpska akademija umetnosti i nauka formulisala u svom Memorandumu pre raspada Jugoslavije – ‘svi Srbi u jednoj državi’. Bez težnje da se haotična ratna zbivanja preterano simplificiraju, može se tvrditi da je ovo bio primarni pokretač, dok su nacionalistički projekti drugih naroda bili reakcija koja je onda, po principu povratne sprege, još više produbila ratne strahote”, piše “Indeks”.
Osim toga, oni navode da se “ne mogu ignorisati neki žaljenja vrijedni i neiskupljivi propusti Haškog suda”, a prvi je "što Slobodan Milošević nije osuđen".
“Milošević je za srpske desničare postao mučenik Haga, žrtva međunarodne nepravde u ime pravde; istu inverziju stvarnosti sada vidimo na djelu i u Hrvatskoj, s istim mitologizovanjem Praljkovog samoubistva”, ističe “Indeks”.
Takođe, “Indeks” piše da dok je u presudi Praljku i ostatku vojnog i političkog vođstva “Herceg-Bosne” utvrđeno da je hrvatska vlast učestvovala na čelu sa Franjom Tuđmanom u udruženom zločinačkom poduhvatu, “presudom Mladiću Miloševićev režim je praktično amnestiran”.
“Naznake o političkoj pristranosti suda tu ne prestaju – sudija Frederk Harhof smijenjen je nakon što je upozorio svoje kolege o političkom pritisku američkih i izraelskih zvaničnika na sud što je, prema njegovoj tvrdnji, uticalo na oslobađajuću presudu Perišiću, ali i generalima Anti Gotovini i Mladenu Markaču”, piše zagrebački portal.
Oni ističu i da je “pravda posebno bolno podbacila u slučaju osude na samo pet godina zatvora Veselinu Šljivančaninu i oslobađajuće presude Miroslavu Radiću za jedan od najneljudskijih zločina tog doba - pokolja 200 ranjenika i drugih civila na Ovčari nakon pada Vukovara”, dok se oslobađanje Šešelja “koji se otvoreno sprdao sa sudom “može se opisati samo kao groteskno”.
“Dok je mogući motiv poštede Srbije bio svojevrsni 'quid pro quo' zbog gubitka Kosova, u slučaju Gotovine vjerovatni motiv bila je aktivna vojna podrška SAD u Oluji i naknadnim vojnim operacijama u kojima su Hrvatska vojska i Armija BiH porazile snage bosanskih Srba. Amerikanci su se, kao što je dobro poznato, sami izuzeli iz nadležnosti Međunarodnog krivičnog suda, što je još jedna ogromna mrlja za sam koncept međunarodne pravde. A u slučaju Bošnjaka izgledno je da je sud prema njima bio posebno popustljiv jer su pretrpjeli daleko najteže žrtve u ratu u BiH, uključujući genocid”, piše “Indeks”.
U tekstu se tako navodi da je general Armije BiH Sefer Halilović oslobođen, dok je Naser Orić osuđen na samo dvije godine za ubistva i mučenje srpskih zarobljenika.
“Pitanje koje se često može čuti s hrvatske i srpske strane, a nije potpuno nelegitimno jeste - zar i bošnjačka strana nije vršila etničko čišćenje? Koji god uzroci bili, činjenica je da su i Srbi i Hrvati i Bošnjaci raseljeni unutar i izvan Hrvatske i BiH, a da je krajnji rezultat etnički homogenija i razgraničenija teritorija nego ona prije rata - upravo u skladu sa željama Miloševića, Tuđmana i Alije Izetbegovića”, navodi “Indeks”.
“Iz ove velike, gotovo nedokučive ratne tragedije i misterije svako izvlači svoju parcijalnu istinu koja mu odgovara. Svi upiru prstom na drugu stranu da bi zataškali krivicu na svojoj, ali žrtve su savršeno u stanju da budu i zločinci, a te žrtve nikad ne mogu biti alibi za vlastite zločine i demonizaciju čitavog naroda ili države”, dodaje zagrebački portal.
Kako navode, Mladić je uvjeren da je nevin, Šešelj je najmlađi doktor nauka u Jugoslaviji, dok je Karadžić pjesnik, ali ništa ih od toga ne abolira.
“Ako se pozivamo na Haški sud kada kažemo da su Mladić i Karadžić ratni zločinci, ne možemo na Praljka primenjivati druge kriterijume samo zato što je ‘naš’. Ne možemo prezirati Šešelja kao notornog ratnog huškača i oličenje mržnje, a u isto vrijeme govoriti da je Praljkov čin bio junački”, ističe “Indeks”.
Bonus video:
