Predlog zakona o dopunama zakona o socijalnoj i dječjoj zaštiti stvara podjele i između samih žena, što je oprobani recept da se spriječe ionako slabi emancipatorski pokušaji, smatraju u civilnom sektoru. Predstavnice nevladinih organizacija Centar za ženska prava, Anima, Sigurna ženska kuća i SOS Telefon za žene i djecu žrtve nasilja, Nikšić, podsjetili su da je u toku skupštinska rasprava na kojoj se odlučuje o Predlogu zakona o dopunama zakona o socijalnoj i dječjoj zaštiti. Tim zakonom bi se majkama troje ili više djece obezbijedilo pravo na doživotnu mjesečnu naknadu u visini 70odsto prosječne neto zarade u Crnoj Gori ,ostvarene u godini koja prethodi godini ostvarivanja tog prava.Uslov je da zaposlena žena koja rodi troje djece ostvari 25 godina radnog staža,odnosno 15, ukoliko je zaposlena majka četvoro i više djece. Prema njihovim riječima, radi se o naizgled humanom rješenju, osmišljenom da se donekle riješe dva velika problema u Crnoj Gori – drastičan pad nataliteta i socijalni položaj majki, od kojih su većina žene koje su zbog loše privatizacione politike vlasti i dugogodišnjeg urušavanja crnogorske privrede ostale bez posla i bez mogućnosti da se ponovo zaposle i ostvare pravo na penziju. “Samo što ovo drugo -položaj žena na tržištu rada i nije neki problem za državu Crnu Goru. Jer da jeste, sa njime bi se država suočila kako treba –direktno, a ne kroz mjere koje se tiču populacione politike,kao što je slučaj sa pomenutim predlogom zakona”, kaže se u saopštenju. Predstavnice ženskih NVO kazale su da bi, da su se predlagači zakona ali i nadležni skupštinski odbor i relevantne državne institucije tim problemima mislili ozbiljno baviti, prvo obezbijedili istraživanje i analizu efekata ovakvih mjera i na populacionu politiku i na ekonomski položaj žena, pa i na ekonomsku situaciju uopšte. Jer, kako su navele, ozbiljna država razmišlja i o tome kakav će efekat na ekonomiju imati odustajanje od zaposlenja radno sposobnih žena, čije je pravo na izbor samo prividno. Preman njihovim riječima, izbor između nadoknade koju taj predlog nudi i ovako loših uslova na tržištu rada, zapravo i nije izbor. “Da su predlagači zakona i nadležne institucije uradile pomenuto istraživanje, ili makar konsultovali ekspertkinje koje se bave pitanjima rodne ravnopravnosti, shvatili bi da ova vrsta mjera koja spada i u oblast populacione politike ne može dati željeni efekat iz prostog razloga što se ne sprovodi u trenutku kada za njima postoji potreba, već sa 15 odnosno 25 godina zakašnjenja, kada su djeca već odrasla, a njihove majke konačno mogu i žele da rade, samo nemaju gdje”, kaže se u saopštenju. Kako se dodaje, umjesto ubiranja jeftinih poena, država bi se, da je ozbiljna, bavila analizom postojećih zakona i njihove primjene, pa bi iz njih izbacila diskriminatorne mjere koje svakodnevno pogađaju žene u Crnoj Gori, u mnogo većem broju nego što nadležne inspekcije registruju. “Najprije bi ozbiljno shvatila inicijativu više od sedam hiljada građana Crne Gore koji su 2013. potpisali peticiju protiv izmjena Zakona o socijalnoj i dječjoj zaštiti kojom su smanjena državna davanja za refundaciju nadoknada porodiljama, a koju su ignorisali i usvojili sporno rješenje”, kaže se u saopštenju. Predstavnice ženskih NVO rekle su da bi, umjesto stvaranja opšte konfuzije koja neminovno nastaje kada se ekonomski problemi trpaju u isti koš sa mjerama za povećanje nataliteta, ozbiljna država, ako ništa drugo, proučila populacione mjere koje već postoje u drugim zemljama, umjesto predlaganja ovih kojima se rađanje motiviše rješavanjem egzistencijalnih problema roditelja. “I na kraju, pored činjenice da je ovaj predlog očigledno slijep za mnoge oblike rodne diskriminacije, čime direktno krši Ustav, Zakon o rodnoj ravnopravnosti i potpisane međunarodne konvencije, on stvara podjele i između samih žena, a to je oprobani recept da se spriječe ionako slabi emancipatorski pokušaji i da se uloga žene u društvu retradicionalizuje i vrati u okove patrijarhata , ovog puta naizgled afirmativnim mjerama”, kaže se u saopštenju.
Bonus video:
