Legendarni muzičar balkanskog područja, gitarista Vlatko Stefanovski nastupio je na KotorArtu Don Brankovim danima muzike zajedno s članovima Bitoljskog kamernog orkestra koji pored klasičnog repertoara na programu njeguje i popularne muzičke žanrove. O saradnji sa Stefanovskim, o projektu Rok simfonije, kao i drugim sličnim projektima ovog orkestra govori violinista i menadžer ansambla Vladimir Cvetkovski.
Cvetkovski, koji je i violinista u Makedonskoj operi i baletu, podržava sve slične projekte, koje realizuju nacionalni orkestri u regionu i vjeruje da je upravo ovakvim sadržajima moguće popularizovati klasičnu simfonijsku muziku. Cvetkovski, takođe, svira i u kvartetu Air Strings koji predstavlja neobičnu kombinaciju instrumenata - saksofona, violine, viole i kontrabasa.
Kako je nastao projekat Rok simfonija i kako je otpočela saradnja sa Stefanovskim?
Ovaj projekat je premijerno izveden 2014. godine u Bitolju i do sada je održano sedam koncerata s različitim programima i s više solista koji su nastupali kao gosti. Ideju projekata je realizovao Vladimir Dimovski koji je dirigent orkestra, a takođe je izradio i aranžmane za dosadašnje programe. Saradnja s gospodinom Vlatkom Stefanovskim počela je na našu inicijativu, a Stefanovski je na nju odgovorio s velikim zadovoljstvom.
Kako biste opisali saradnju s Vlatkom, s obzirom na to da on ne dolazi iz svijeta klasične muzike?
Saradnja sa svakim svjetski priznatim umjetnikom je laka i jednostavna. To što Stefanovski ne dolazi iz svijeta klasične muzike ne prestavlja nikakvu prepreku, naprotiv, njegovo iskustvo i veličina koju nosi kao muzičar, doprinijeli su da saradnja bude uspješna na obostrano zadovoljstvo. Jedni od drugih, naučili smo mnogo toga. Saradnja između muzičara koji izvode različite muzičke stilove, a koji imaju zajednički cilj, svaki put rezultira međusobnim nadgrađivanjem.
Ovo nije prvi projekat ove vrste koji realizujete. Spomenuću Džejms Bond simfoniju i, recimo, Brodvej. Koliko se orkestar, međutim, bavi klasičnom muzikom?
Orkestar redovno izvodi i klasičnu muziku, a ostvario je saradnju s brojnim poznatim solistima i dirigentima iz Makedonije i inostranstva, a među njima su Alesandro d’Agostini iz Italije, Dimitar Kozuharov iz Bugarske, Zoran Stanisavljević iz Srbije, Žolt Nađ iz Mađarske, The Royal Free Singers s dirigentom Benom Ganerom iz Londona, kao i violinista Robi Lakatoš i džez Trio Kerem Gorsev. U repertoaru Bitoljskom kamernog orkestra nalaze se djela različitih epoha, od ranog baroka pa sve do savremene muzike. Orkerstar je nastupao na skoro svim festivalima klasične muzike u Makedoniji kao što su Interfest, DMM, Skopsko ljeto.
Veliku popularizaciju simfonijskog zvuka, svirajući rok hitove, načinio je krajem sedamdesetih godina Londonski simfonijski orkestar (LSO), snimajući seriju kompakt-diskova pod nazivom Classic Rock. Da li Vam je donekle LSO bio uzor u kreiranju vaših koncepata?
Koncept Londonskog simfonijskog orkestra je isti kao i Berlinske filharmonije, a legendarni album s muzikom benda Scorpions imao je veliki uticaj u razvoju našeg projekta Rok simfonije. Međutim, mi smo svjesno smanjili veličinu orkestra, što je doprinijelo da sastav bude fleksibilniji, a da publici ponudimo unikatan doživljaj, јер se tako može čuti i osjetiti muzički izraz svakog muzičara pojedinačno.
Posljednjih godina kod nacionalnih orkestara u našem regionu primetna je slična izvođačka praksa. Kako gledate na te pojave, može li se na taj način privući publika koja inače ne bi slušala simfonijski orkestar koji izvodi klasičnu muziku?
Svjestan sam popularizacije ovog koncepta u više zemalja na Balkanu i veliki sam podržavalac toga. Mogu da potvrdim da kroz ovu praksu šira publika mnogo brže prihvata i upoznaje simfonijsku, pa čak i opersku muziku. Recimo, Džon Vilijams je projekat Bitoljskog kamernog orkestra koji je podržala kuća Makedonske opere i baleta (MOB), a realizovan je u saradnji s muzičarima iz Makedonske filharmonije i MOB-a. Koncert je bio posjećen brojnom publikom iz svih gradova Makedonije.
Kroz repertoar orkestra predstavili ste različite ansamble, od rok klasika kao što su Deep Purple, Led Zeppelin, Queen, AC/DC, do savremenih, među kojima su Ramsstein i Muse. Koji je Vama popularni žanr najbliži?
Mislim da u našem orkestru svaki član podržava neki svoj žanr. Svaki član ima svoj omiljeni bend, pa tako svaki bend i stil koji izvodimo podržani su s iskrenom željom o izvođenju baš tog žanra. Lično, uživam u svakoj kvalitetnoj muzici, ali kad bih pogledao unazad gdje sam se najviše zadržao i u kojim popularnim žanrovima uživao, rekao bih da je to progresivni rok.
Bonus video:
