Tri crnogorske umjetnice, motivisane sličnim idejama i figurama, predstavile su svoje radove, svaka na sebi svojstven način - originalno i sa porukom, na nedavno zatvorenoj, zajedničkoj izložbi u Beogradu.
Na postavci “Tereni tijela” radile su Brigita Antoni, Jovana Vujanović i Teodora Nikčević i u beogradskoj galeriji “U10 Art space” prikazale: rad “Ever After”, video instalaciju i performans koji je radila Vujanovićeva, “Champion” instalaciju Nikčević, kao i “Selfie Vaginas” video instalaciju Brigite Antoni.
Vujanovićeva je za “Vijesti” kazala da su njih tri povezane kako umjetničkim i generecijskim, tako i prijateljskim vezama, što je u razgovoru sa “Vijestima” potvrdila i Nikčević.
“Brigita, Jovana i ja imamo zajedničku istoriju studiranja na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju, a bile smo zajedno i u drugim projektima. Znajući kakav je program glerije U10 i da je usmjeren na afirmaciju mladih umjetnika koji rade u domenu savremene umjetnosti, prijavile smo projekat na njihov otvoreni poziv”, kazala je ona objašnjavajući ideju da se zajedno predstave.
Radovi su povezani sličnom idejom, a slika tijela, vidi se u radovima, za njih predstavlja način gledanja na sebe, vrednovanja sebe i suočavanje sa raznim situacijama, iskustvom, kulturom, sredinom...
“’Champion’ Teodore Nikčević čini grupa radova, od nekoliko situacija, koji stvaraju utisak da se nalazite u sportskoj sali ispunjenoj košarkaškim loptama i spravama za vježbanje”, stajalo je u opisu izložbe.
Dvostrane fotografije figure tijela, u prirodnoj veličini, izrezane su po konturama tijela i postavljene tako da korespondiraju sa trodimenzionalnim objektima.
Nikčević ističe da je tijelo, kao polje njenog stvaralačkog interesa, od ranije u fokusu.
“Tema tijela je zastupljena u većini mojih radova. U seriji instalacija pod imenom ‘Champion’ dvostrani printovi, figure u realnoj dimenziji prevedeni su u fluidne skulpture i dovedeni u relaciju sa sportskim objektima i spravama. Kroz takav odnos: ‘Tijelo - objekat - sport’, percepcija sve tri predstave je destabilizovana, pa je inferiornost tijela pod pritiskom represivnog sistema, sporta, izvučena na površinu”, objašnjava Nikčević i dodaje da su njeni “tereni”, kada je tijelo u pitanju, “emotivni, mentalni i sjećajući”.
Njen način umjetničkog izraza je drugačiji u odnosu na ono na šta je dosad navikla likovna publika, a ona je istakla da je za svakog umjetnika bitno da pronađe pravi medij za izražavanje kako bi rad bolje komunicirao sa publikom.
“Mogu da kažem da ukoliko ste u pravom mediju vaš rad je direktniji i komunikativniji”, smatra Nikčević.
Na pitanje koliko je bitno da se mladi umjetnici predstave i u inostranstvu, kaže da je tako nešto veoma važno, ma koliko teško bilo.
“Da, i teško je, ali je i bitno. Recimo da nije zdravo za umjetnika da se drži lokalnog ili samo lokalnog konteksta. A mladim umjetnicima je to višestruka prilika da rade na sebi”, upućuje ona i dodaje da klima za rad i/ili saradnju u Crnoj Gori, kada je vizuelna umjetnost u pitanju, i nije baš najbolja.
“Situacija nije povoljna, ne bih rekla ni da je ranije bila mnogo povoljnija klima. Stvari se ne mijenjaju i mnogo ih je teško promijeniti zbog nepostojanja kolektivnog duha i svijesti. Umjetnički rad ne stvara samo umjetnik, već čitav sistem koji ga razmatra i vrednuje. U Crnoj Gori ima dovoljno dobrih umjetnika, ali ne i dovoljno onih koji bi njihov rad tretirali adekvatno. Mislim da je to ono što nas drži zaglavljenima”, zaključuje ona.
Teodora Nikčević je rođena 1986. godine u Nikšiću. Završila je Fakultet likovnih umjetnosti na Cetinju 2009. godine. Do sada je samostalno izlagala u Podgorici 2011. godine, ali i na grupnim izložbama u Crnoj Gori i inostranstvu (Italija, San Marino, Srbija, Island, Velika Britanija, Rusija).
Učestvovala je u više umjetničkih projekata i rezidencija u Crnoj Gori, Italiji, Austriji i Francuskoj.
Bonus video:
