Dr sc. med. Todor BAKOVIĆ (1936-2016)
Jedan iz plejade najvećih autoriteta i uglednika crnogorske humanističke medicine, omiljeni narodni liječnik, primarius, naučni savjetnik, neuropsihijatar, psihoanalitičar, socijalni antropolog, književnik, etnolog, teozof, publicista - dr Todor Baković, preminuo je, u tišini svoga doma, poslije duže bolijesti, zaboravljen od mnogih, 01.09.2016., u Podgorici.
Dr Todor Baković pripadao je redu najobrazovanijih crnogorskih intelektualaca enciklopedijskog saznanja i eruditske širine što je srećno ujedinio sa svojom ljudskom toplinom i blagorođem, pa je njegova riječ, kao melem, bila osobiti medikament u liječničkoj praksi, čime je uzvisio ne samo medicinsku etiku, nego i svoj neponovljivi humanizam.
Rođen je u Štitarici, Mojkovac (1936), a diplomirao na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu (1963.) đe je specijalizirao neuropsihijatriju (1975.) i odbranio doktorsku disertaciju (1983.) Depresivni optimizam Crnogoraca. To proslavljeno djelo (objavljeno prvi put u Zagrebu, 1985.) doživjelo je više izdanja i čini naučnu sintezu multidisciplinarnog pristupa u istraživanju i proučavanju psihološkog, psihoanalitičnog, filozofskog, antropološkog, etičkog, psihijatrijskog, istorijskog, književnog, običajnog i slobodarskog života i agona crnogorskog naroda metodom posmatranja, analize, intervjua, upitnika, proučavanja medicinske građe, te filozofske literature i literarnih fenomena različitih crnogorskih književnih formi, čime je istražio i utvrdio temeljne oblike, prirodu i strukturu ličnosti crnogorskog čovjeka.
Životopis doktora Todora Bakovića ispisao je zlatnim slovima njegove profesionalne dužnosti: ljekar i direktor Doma zdravlja u Mojkovcu (1963-1984), direktor Doma zdravlja u Danilovgradu (1984-1989), đe je među Bjelopavlićima i stanovnicima ove opštine ostavio duboki ljudski i etički pečat uzdignuvši do najvišeg pijedestala Hipokratova načela medicinske etike i uspostavivši najviši domet rukovođenja i organizacije primarne zdravstvene zaštite, što je trajno nasljeđe ove ugledne zdravstvene ustanove.
Bio je ministar zdravlja u Vladi Crne Gore (1991.), direktor Saveznog zavoda za zdravstvenu zaštitu i direktor Instituta za zdravlje Crne Gore, u kojoj je završio svoju naučnu i profesionalnu karijeru.
Pored naznačenog djela, crnogorskoj duhovnoj baštini, doktor Baković je ostavio, pored ostalih, i ova izutetna ostvarenja: Depresivni optimizam hrišćanstva (1991), Depresivni optimizam u književnosti (1997), Naučno otkrivanje Boga (2003), Nebo se otvara (2005).
Osnivač je Fondacije „Milovan Đilas“ za proučavanje naučnog, filozofskog, književnog i kulturnog ostvarenja svog zavičajnog velikana.
Doktor Todor Baković sahranjen je u rodnoj Štitarici za koju je bio vezan antejskom snagom nosivši u srcu njenu ljepotu i njene ljude sve do posljednje ure. La gloire est le soleil des morts - Slava je sunce mrtvih (Balzak).
Bonus video:
