Centar za monitoring i istraživanja (CEMI) mogao bi da izda u svojoj produkciji kompjutersku igricu “Izbori u Crnoj Gori“, u realnom vremenu. Uz zanimljivu grafiku procenata koji rastu kako pristižu rezultati sa birališta, jako je interesantno što se grafikoni vrte oko sebe kao nekada džibuk u izlogu poslastičarnice, mogli bi da naprave igricu koja ne bi bila samo za partijske vojnike, već i za korisnike Fonda PIO, kao i za njihove unuke ili praunuke koji su navučeni na virtualne kompjuterske borbe. Mislim da bi korist bila višestruka, prije svega za CEMI - od tog profita mogao bi da finansira svoje buduće akcije. Ako od 530 hiljada građana koji imaju pravo glasa, njih 73 odsto izlazi na izbore, makar 20 odsto bi kupilo igricu. Na desetine hiljada prodatih igrica, malo li je?
Kako u našem višestranačju nema neke velike neizvjesnosti oko konačnog ishoda izbora u posljednih 27 godina, predložio bih autorima igrice da ipak uvedu neke novine i malo više dramatike, a ne da se nakon jednog procenta prebrojanih glasova jasno nazire kakav će odnos snaga biti na kraju. Možda da raste jedan grafikon, pa ga naglo prestigne drugi ili treći, slično da bude i sa onim koji pokazuju rejtinge partija koje se bore za cenzus. Šteta što kladioničari ne daju šansu da se ljudi klade za crnogorske izbore!
Može CEMI da napravi i jednu varijantu igrice u kojoj, kao i do sada, nema prevelike dramatike u rastu grafikona, već da sve bude izvjesno. Ima dosta partijskih vjernika, slabijeg zdravlja, koji bi se odlučili za tu varijantu i koja bi za njih bila ljekovita. Na kraju proglašenja pobjednika mogli bi svaki put da pogledaju prema dvorištu ili balkonu komšije iz opozicije i da kažu: „Pobijedio sam te!“ Ta bi bila za one koji ne žele ama baš nikakav stres i neizvjesnost. Mogli bi da je gledaju svakog dana i po više puta!
Za druge koji vole da ih radi adrenalin, partijske vojnike i vjernike, mogli bi napraviti igricu gdje poneki grafikon iz opozicije za tren pretekne grafikon vladajuće stranke, ali se brzo dogodi preokret, moglo bi u finišu i happy end da označi katarzu kod igrača.
Možda da CEMI prepusti CESID-u (Centar za slobodne izbore i demokratiju) da napravi igricu sa više neizvjesnosti, u kome bi na kraju više partija moralo da dijeli vlast, ili baš radikalnu varijantu - pobjedu opozicije?!
Mogli bi da naprave i igricu u kojoj bi učestvovalo više igrača. Obične pravougaonike mogli bi da zamijene likovi političkih lidera. Dakle, počnete sa igricom i vi ste lider jedne partije i na raspolaganju su vam sva moguća sredstva. Ako ste lider vladajuće partije tu vam je na raspologanju čitav državni aparat, policija, vojska, DIK, sva opštinska preduzeća, crni fondovi, državni mediji, štamparije, obećanja (što su nevjerovatnija, bolje su prihvaćena).
Ako ste već opozicioni lider, u toj igrici oslanjate se na one koji manje zarađuju, koji se osjećaju zakinuti, čija djeca ne mogu da se zaposle, možda računate i na neku malu pomoć sa strane, saradnju sa drugim opozicionim partijama, obećanjima, mada njih koristi i vladajuća partija.
Dio igrice dao bi mogućnost i učešću manjinskih partija. Jednu od varijanti igrice treba napraviti tako da mogu da učestvuju čitave porodice, jedni da su vlast, drugi opozicija. Ili može u okviru porodice, dođu u igraonicu baba, đed i unuk, pa baba i unuk budu vlast, a đed opozicija, neka plati za sve što je babu mučio čitav život. Siguran sam da bi korisnici Doma starih u Risnu i u Bijelom Polju tražili da direktori tih ustanova kupe igricu ili, u suprotnom, da podnesu ostavke.
Kad već pomenusmo babe, đedove, unučad, nije beznačajno što bi sada zajedno više vremena provodili, doduše u zamračenim i zagušljivim prostorijama igraonica ili u kućnoj varijanti! Ali sa naočarima za 3D tehnologiju bili bi bliži jedni drugima i vizuelno. Sa sve džoisticima u rukama. Sve bi pratila neka rep muzika, pade mi napamet ona iz reklame „I baba će sine za đedom u visine!“
Reljef igrice mogla bi biti mapa čitave Crne Gore sa sve brdima, rijekama, dolinama i morem. Ko ne želi da igra u koži političkih lidera, za njega se može simbolično napraviti igrica u kojoj se takmaci predstavljaju kao životinje. Vlast bi bila lav ili orao, može i zajedno, a opozicija bi bila lisica koja koristi pomoć drona. Mogu se u igricu uvesti strani posmatrači, ambasadori u Crnoj Gori, da se predvidi eventualna opasnost od terorističkog upada, konkvistadori, Ernan Kortes( ne Fernando Tores koji je napadač Atletiko Madrida), Maje, Asteci, Kontezuma, naša dijaspora... U ćošku ekrana moglo bi da se simulira jedno glasačko mjesto sa sve višepartijskom komisijom i posmatračima i da se čuje zvučno kada svaki građanin ubaci listić u glasačku kutiju.
Prije negoli CEMI ili eventualno CESID uđu u ovakvu avanturu pravljenja kompjuterske igrice, valjalo bi ipak da ispitaju tržište.
Možda da CEMI i CESID izađu u susret pristalicama Demokrarskog fronta pa naprave igricu u kojoj se glasovi natčovječansikm naporima broje jedan po jedan. Pa se nikada na kraju izbornog dana ne zna koliko su partije osvojile procenata, već glasač u krevet liježe sa nadom da će zora donijeti pobjedu opozicije, što se dosada još desilo nije.
Kompjuterska igrica „Izbori u Crnoj Gori“ obavezno da se prevede i na engleski i ruski jezik, može i francuski, jer ne treba potcijeniti geostrateško interesovanje velikih sila za ishod izbora u našoj državi. Dako nešto i izvezemo.
I obavezno - da na kraju igrice simpatizeri čija je partija pobijedila na izborima mogu virtuelno da se provozaju ulicama Podgorice sa sve razvijenim zastavama uz zaglušujuće sirene! Koji merak!
Bonus video:
