Eh, kako je lijepo i pošteno biti protiv vlasti ali ne i protiv države. Naime u Crnoj Gori je prvrženost državi stvar poštenja i podobnosti. Ako si za državu tadijer - upravo kao pošten i podoban - bivaš zaposlen u državnu službu. To je obaveza države i uzvratna usluga vrlim podanicima, posebno onima bez zanata i konkretnog znanja. Socijalizam nam je ostavio plodnu osnovicu i prilične zalihe državotvornog kadra. I Tito je, naime, volio poslušne i okretne. Imamo dovoljno lezilebovića, pa i “priko više toga”, neproizvodnih potrošača, činovnika - od portira do načelnika raznih. Naravno, spretniji suverenisti, tako se sad čašćavaju i dozivaju, na ključnim su mjestima - u ekonomskoj osnovi društva - ‘đe se krčmi i pretače nacionalno blago i narodna imovina. Rezultat ovog uigranog, predanog i sustavnog rada je okomito smanjivanje državne imovine i respektivan rast državnog duga.
Opozicioni suverenisti
Nažalost, na vrhu - tamo ’đe se krčmi i pretače - pa i oko njega, sve je manje mjesta za narasle državotvorne snage. Ne srlja određeni sustav u krizu zbog nedostatka podobnih i poslušnih - primjer titoizma - već obratno: kad se prepodobni namnože. Vrijednosti vladajuće klase, suverenizam, prekonoćno bogaćenje - prosto plijene poput moćnog magneta široke narodne mase. Poštenu inteligenciju, obaška. Kvantitet prerasta u kvalitet: dio suverenista preliva se u opoziciju - domoljubnu razumije se. Panta rhei: kad je depeesovcima presahlo poštenja, latili se suverenizma a zbog vlasti - kad se suverenistima odaljila vlast prisjetili se poštenja, pravde…
Tek, pretijesno je za sve one koji su zbog privilegija i povlastica spremni da se zakunu državi i poštenju. Dapače, i evroatlantskim integracijama, koje su nezamjenljiv oslonac vesele današnjice i vlastodržačke priče. Vladajuća elita, naravski, sklonija je NATO sili - vojska je to - nego Evropi. Evropeizacija je za naše suvereniste moranje i od nevolje kumstvo. Svi ti prokleti filosofi - boli glava - od Rusoa, Kanta i Hegela do Popera i Radomira Konstantinovića. Nečesova pravna država (umjesto strogo naših boja a poštena), vladavina Zakona (‘đe smo tu tadijer mi) i civilno društvo bez partijske discipline i ideološke stege.
Prosvjetitelji, moglo bi se reći
Spremni su da idu danju sa svijećom u ruci po žarkom suncu - da posvijetle sebi puta u Evropu. Da dokažu svoju odanost evropeizaciji i svijetloj budućnosti. Kao i njihovi sigurni glasači, ne znaju za višu evropsku vrijednost od dividende na slijepu poslušnost. Spremni su bez kolebanja da zanemare sunce i troše struju na dnevnu rasvjetu. I da u tu svrhu potegnu i koriste snagu države. To je ujedno i jedini vidljivi, pouzdan znak evropeizacije u CG: upaljeni automobilski farovi na julskom i avgustovskom suncu. Primjereno našoj avangardi i evro unionistima. Nadalje, kome nije jasno da se nezavisnost CG brani u avganistanskim planinama, tome nema spasa ili - biti će prije - potpao je pod uticaj velikosrpske globalne hegemonije i unije.
Mogu unionisti, ali bivši
Ipak, neodoljiva suverenistička žudnja k vlasti i, rekosmo li, evroatlantskoj uniji, čini zaludnje jugo unioniste i nostalgičare podnošljivim pod uslovom da su bivši. Tačnije, moraju oštro raskrstiti sa unionizmom domaćeg porijekla, e da bi sa više žara pristupili k novim neraskidivim savezima. Neko će reći da je Evropa mnogo starija i vrednija kao uzor nama na Balkanu, kako da uredimo svoje društvo, nego NATO vojska. Badava, to ne samo da su dva nerazdvojiva - jedinstvo tako blisko domaćoj independent pameti - paralelena procesa, nego je to, uvjereni su oni, jedna riječ. Jedna riječ, jedna ideja… fali samo jedan vođa. I eto njima novog rahatluka. Čudi se čudom Evropa ovakvim evropejcima, samozvanim suverenistima, našminkanim jednoumcima. Ali, Bože moj - tješi se Evropa - ništa ne mari: suverenisti bore se za naše ciljeve - imaćemo gdje da privežemo flotu, jahte a i crnogorskoj pješadiji u Avganistanu nema mane.
Bonus video:
