Na pitanje voditelja jedne TV emisije građaninu Filipu Vujanoviću (u predizbornoj predsjedničkoj kampanji) – da li čita tekstove generala Grahovca, on je srdito odgovorio: „Ne, ne čitam tekstove generala Grahovca.“ Isti odgovor bi dobili od bilo kog funkcionera njegove partije. Pouzdano znam, da oni moje tekstove ne samo da čitaju, nego ih temeljno analiziraju i studiraju. Zašto? Ne da bi nešto naučili, nego (pošto vrijeme potvrđuje moje analize) s namjerom da pronađu formulu kako da (po ko zna koji put) politički prežive, a da domaćoj i međunarodnoj javnosti prodaju „šarenu lažu“. Baš takav je slučaj i sa njihovom političkom idejom „G-6 + 2“, zbog koje su dobili pohvalu od nekih zvaničnika Evropske komisije. Evropskim zvaničnicima su uvijek dopadljive ideje o regionalnom povezivanju, ali nedovoljno obraćaju pažnju na moguće podvale od strane nekih inicijatora. O čemu se zapravo radi?
Decembra 2010. objavljen je moj tekst pod naslovom „Yugo regija“ u kome sam objasnio neminovnost procesa da se sedam država (nastalih od bivše SFRJ) regionalno udruže i da to bude okosnica buduće Balkanske regije u okviru EU. U tom tekstu sam građanima Yugo regije čestitao nastupajuću 2011. a posebno 2015. godinu. Ovo jednostavno iz razloga što sam procjenjivao da će se 2015. godine, neminovno, ta ideja i uobličiti. Ideja je značajno zainteresovala ne mali broj naučnih i političkih krugova u regionu i u Evropi, uključujući i neke najviše pozicionirane državne dužnosnike, o čemu postoje pisani dokazi.
Pošto procesi na Balkanu zaista i idu u tom pravcu, isti su mogli zabrinuti (i već zabrinjavaju) geopolitičkog „tatu“ sa Istoka, jer mu se iz ruku preotima alat kojim je vijekovima potpaljivao Balkan. Objedinjena i integrisana Evropa nikako mu ne odgovara. Preko koga bi drugog izvršio diverziju na tu ideju, nego preko DPS Crne Gore. Ta partija, koja inače decenijama igra duplu političku igru, najodaniji je politički (čak i geopolitički) gardista „Velikog brata“.
U čemu je problem? Analizirajmo ideju „G-7 PLUS“, koju sam inicirao prije tri godine, a koja je objašnjena u tekstu „Yugo regija“. U najkraćem – NE restaurirati bilo koji oblik Jugoslavije, nego na bazi interesa udružiti ono što nam je isto, slično ili zajedničko u sedam ex-Yu država, čime ćemo, regionalno udruženi, olakšati svoj put u EU. Oni koji su u EU već ušli, u ostatku će imati jaku potporu u svim oblastima društvenog, ekonomskog i kulturnog života. Ova formula se jednostavno može nazvati „evropskom formulom“, jer ostavlja mogućnost da se „G-7 PLUS“ (počevši od Albanije) regija proširi i na ostale balkanske države, pa bi kao Balkanska regija postali stabilan region u okviru EU.
Fomulu „G-6 + 2“, koju je inicirala Vlada Crne Gore, treba ozbiljno izanalizirati i dati odgovor na pitanje, da li se ta ideja može smatrati „evropskom formulom“. Vladina formula podrazumijeva Albaniju sa grupom od pet ex-Yu država, ali bez Slovenije i Hrvatske (na koje se i odnosi onaj plus). Formalno objašnjenje oni vide u činjenici da su Slovenija i Hrvatska već u EU. Upravo to objašnjenje je maska za opaku geopolitičku diverziju. Prvo, to objašnjenje ne pije vodu, jer u Skandinavskoj regiji ima država koje nisu u EU. Drugo (i ono najopasnije) je sadržano u činjenici da rusko-srpsko-crnogorsko-albanska mafija (spregnute sa političkim mafijama) ovaj dio Balkana (pa i šire) već drži pod visokim stepenom svoje kontrole.
Ne može se otrgnuti utisku da formula sadrži onu liniju razgraničenja po kojoj je zloglasni KGB imao ključnu ulogu u razbijanju SFRJ, a koje je faktički otpočelo iz Crne Gore 20. avgusta 1988. Oni su znali da Sloveniju i Hrvatsku niko ne može spriječiti da se integrišu u Evropu, kao što su znali da se prostori sa većinskim pravoslavnim narodima u bivšoj SFRJ, nalaze u zoni ruske mitomanije. Linija razgraničenja između „G-6“ i onog ostatka (plus 2) je zapadna granica BiH, koja se potpuno poklapa sa granicom slavenofilskog geopolitičkog projekta, a što je sadržano u (dva vijeka staroj) geopolitičkoj doktrini „Istočno pitanje“. Tu doktrinu neskriveno restaurira Vladimir Putin, a glasno izgovara Vladimir Žirinovski. Vjerovatno, ovoga nije svjesna nadobudna (a oskudno obrazovana) većina DPS funkcionera. Ali, toga su veoma svjesni geopolitički savjetnici „Velikog brata“. Formula „G-6 + 2“ (po mom ubjeđenju) nije ništa drugo, nego je „ruska formula“, koju promoviše dvostruki igrač (DPS), a za potrebe „Velikog brata“. Ukoliko ta formula zaživi, siguran sam da će prostor navedenih šest država (Srbija, BiH, Crna Gora, Makedonija, Kosovo i Albanija), raznim opstrukcijama i incidentima, zauvijek ostati izvan EU. Onaj dio „+ 2“ (Slovenija i Hrvatska) su samo maska predlagača, kako politička diverzija ne bi bila uočljiva.
Ostajem pri ranije saopštenim analizama i stavovima da je Yugo regija (G-7 PLUS) najveći i najsigurniji projekat EU na putu trajne stabilizacije evropskog kontinenta. Ostajem pri stavu da je Demokratska partija socijalista Crne Gore faktor nestabilnosti Crne Gore i regiona. Ona nosi sve terete kriminalne, zločinačke i neofašističke organizacije, pa joj stabilizacija regiona nikako ne odgovara. Pod okriljem „Velikog brata“ ona uskoro može postati i evropski problem. Zbog opake lobističke mreže (kojom ova partija raspolaže) neke briselske i vašingtonske birokrate ovo, još uvijek, ne žele da vide. Zbog lobističkih apanaža, Evropa može biti ozbiljno ugrožena. Vjerujem da pripadam grupi koja objektivno analizira stanje u Crnoj Gori. Zbog toga veoma ozbiljno shvatam upozorenje Tarika Alija, uglednog britansko-pakistanskog filozofa, istoričara i pisca, a koji eksplicitno tvrdi: da je Crna Gora tužna priča male zemlje, koja sigurno ne bi opstala da nije novca ruske mafije; da zemljom ekonomski dominira mafija; te da će, ulaskom Crne Gore u EU, ruska mafija imati bazu u EU.
Provjeravati da li vrijeme potvrđuje moje analize i procjene, nije mudro. Jer obično bude kasno. I ovog puta građanima Yugo regije čestitam nastupajuću 2014, a posebno im čestitam 2015. godinu. Do tada će (siguran sam), u vezi sa analiziranim problemom, sve biti jasno.
Bonus video:
