Važno je ukazati, iako ne predstavlja posebnu novost, da su paradigma ove vlasti i Duško Knežević i Svetozar Marović, ali i Saša Sinđelić i Milo Đukanović. Njima je Crna Gora sredstvo, a ne domovina. Njima je Crna Gora moneta za potkusurivanje, a ne najljepši kutak Mediterana. Njima je vlast/korupcija/kriminal pitanje opstanka. Dugo vladaju strahom, prijetnjama i ucjenama, željeći da sve ono što vrijedi ili bude nasilno utišano (Duško Jovanović, Olivera Lakić i mnogi drugi), ili se primora da napusti Crnu Goru (140.000 građana se odselilo u proteklih četvrt vijeka i ovakav demografski trend ukazuje da će Crna Gora u narednih nekoliko decenija imati nešto više od 500.000 stanovnika). Namjera im je, i to ne skrivaju, da vlast/moć prenose s koljena na koljeno. Ono što je za civilizovana društva potrebno manje od 24 časa kao u slučaju Austrije i snimka iz španskog ljetovališta, to je izgleda kod nas odskočna daska za napredovanje u hijerarhiji. Bojažljivi gospodin Stijepović je i dalje gensek kod Mila Đukanovića.
Među onima koji sebe nazivaju opozicionim predstavnicima, imamo jedne koji su ranije ove godine ugostili ratnu profiterku, druge koji ne poznaju međunarodne odnose, treće koji dočekuju turbo folk narkomana, i četvrte koji pregovaraju sa Vučićem (partnerom Đukanovića) oko borbe za neka nacionalna prava, u situaciji kada je svaki građanin koji nije član stranke vlasti egzistencijalno ugrožen. Većina prethodno pomenutih aktivno učestvuje u radu parlamenta i nadležnih tijela, pritom jedino obezbjeđujući puni legitimitet vlastima, tj. onima koje nazivaju kriminalcima. Nesojluk i nestručnost pozicije i nesposobnost opozicije za rezultat ima dalje pustošenje moralnog, ekonomskog i prirodnog bića naše države.
Konkretizujući pozicije dva pola, što se tiče kaste polutana koja vrši vlast, posve je jasno da kao društvo imamo posla sa necivilizovanom i beskrupuloznom grupacijom sa monopolom nad upotrebom sile, medijima i finansijama. Ovo posljednje je od posebne važnosti, jer finansijsku potentnost im obezbjeđujemo mi, građani, poreski obveznici države Crne Gore.
Upravo tu leži mehanizam pritiska - neplaćanjem dažbina i poreza, ovaj, parazitski sistem bi kapitulirao za kraće od 60 dana. Prethodno ima i svoje utemeljenje i opravdanje u sljedećim činjenicama: građani vraćaju kredit ruskog državljanina, tadašnjeg vlasnika KAP-a, za koji je Vlada CG žirirala; građani plaćaju porez koji je Opština Tivat oprostila kompaniji Porto Montenegro; građani preko računa za struju praktično finansiraju i biznis sina Mila Đukanovića; građani plaćaju penale zbog slučaja „Limenka“; na koncu, građani predugo finansiraju nemar, nestručnost, korupciju i klijentelizam.
U nedavnim aktivnostima „čempresara“, „durmitoraca“ ili „bukovičara“ krije se održiv i civilizovan model djelovanja protiv nelegitimne i nepatriotske vlasti. Na opozicionim predstavnicima je da zajednički, ili individualno, pozovu građane na primjenu gore pomenutog mehanizma pritiska i da djelovanje upodobe sa modelom prethodno pomenutih lokalnih inicijativa. U suprotnom, u namjeri da obezbijede sebi mandate, izađu na naredne lokalne/državne izbore i da u sličnom maniru poput dps-a (i njegovih satelita) zapošljavaju povezana lica - na šta ukazuje nedavno formiranje političkih grupa, koalicija ili dupliranje protesta - ozbiljno rizikuju trajno gubljenje političkog legitimiteta i nestajanje sa političke scene.
Bonus video:
