Vlast je slast, najveći opijum, zato se lideri čvrsto bore da vlast ne izgube, to doživljavaju kao sudbinu, kao životno pitanje u kojem je poraz veći od smrti.
Postojeća vlast je neodrživa. Doduše ni dosadašnja opozicija nije alternativa. Prije bi rekli da su se svih ovih tri decenije vlast i opozicija dopunjavale i tako opstajali, za dobro i jednih i drugih elita. Opozicija nema ideju. Neće ni da je ima. Kad pomislimo da su se i opozicioni lideri dozvali pameti, to nas brzo demantuju, jer oni koji hoće da su opozicioni lideri ne dozvoljavaju da se na sceni pojavi neki novi, mladi, pametni, hrabri, obrazovani, pošteni lideri, koji umiju, hoće i mogu da pomognu svima nama. Nije ni slučajno što se upućuju neodmjerene riječi i napadi na lidere koje narod prepoznaje, hoće. Vječiti opozicioni lideri su postali odvratnost da im se i ime spomene.
Narodu je dosta sijača magle. Sve se teže, gore i lošije živi, zbog nedoraslih političkih elita, koje su razorile materijalni i duhovni potencijal Crne Gore.
U zadnjih dvadesetak godina iz države je izneseno na milijarde eura, na dnu smo socijalne piramide jer dvije trećine građana teško živi, dok se na vrhu u šačici gomila ogromno bogastvo. Pored ogromne nezaposlenosti, socijalne bijede i nesigurnosti, zdravstveno stanje naroda je bolesno, nauka i kultura izopšteni. Umjesto da nas ovakvo stanje društva mobiliše na proteste i pobunu, prepustili smo se ravnodušnosti i apatiji, kao da je postojeće stanje naša sudbina i da nam nema spasa.
Država nam je oteta od strane stranaka i tajkuna. Korupcija je danas posle siromaštva najveći društveni problem i prepreka bržem ekonomskom razvoju i izgranji pravne države.
Brojne afere govore da je na sceni sistemska korupcija duboko ukorijenjena u fenomenu partijske države. Tajkunskom privatizacijom narodno bogatstvo je opljačkano.
Najveće razočarenje je kod intelektualaca, koji se nijesu suprostavili razaranju države i društva sa stanovišta struke i nauke. Postali su takojevići bez stava i ideja a mnogi su i digli ruke od političkog djelovanja. Oni koji su se politički angažovali su postali politikanti, kvazi lideri spremni na saradnju. To su politički vazali radi svojih interesa. To su kameleoni i konformisti koji se brzo mijenjaju i prilagođavaju. To su prišipetlje i galamdžije bez ideja.
U zakonitostima razvoja svakog društva uloga pojedinca i ličnosti je velika. Izbor prave ličnosti je od istorijskog značaja. Zato opozicioni lideri, koji su dosada odlučivali u ime i za račun velikog opozicionog biračkog tijela, moraju shvatiti da se za lidera opozicije mora predlagati i birati najbolji. A najbolji jer onaj koji osvaja teren, kontaktira sa građanima, koji je obrazovan, istinit, hrabar, odvažan, pragmatičan, mlad, od riječi, onaj koji i u istraživanjima javnog mnjenja ima visoke reference. Molimo opozicione lidere da se oslobode sujete, radi opšteg dobra. Krajnje je vrijeme da se opozicija međusobno ne napada. Znano je svakome normalnom, da su se zbog toga mnogi lideri i zadržali na političkoj pozornici, a time i na najbolji način pomogli režimu da opstane. Što je dosta dosta je. Bečić je nada i spas građana i države.
Autor je predsjednik Partije penzionera, invalida i restitucije
Bonus video:
