Petak, 2. maj - Prođe još jedan Praznik rada čije praznovanje, nakon što je bivši režim blagovremeno upokojio radničku klasu, više podsjeća na parastos nego na slavlje.
Prepiska s drugaricom koju sam stekla još u prvom osnovne vratila me u doba kad su praznici još donosili radost... Zbog nove bijele bluze, premijernog igranja u crvenim sandalama i otvaranja sezone sladoleda...
I to na Ždrebaoniku, jedinoj izletničkoj destinaciji koju su roditelji mogli da nam priušte za Prvi maj...
Ne zbog istoimenog manastira, jer su tada i familije i škole bile dovoljno normalne da djecu ne utjeruju u crkve, a bogme ni crkvu u njih...
Na Ždrebaonik se za praznik išlo zbog jedne livade, dovoljno velike da se na obdan igraju i druže svi bjelovaplivćki đaci...
Uprkos velikoj gužvi, najteži oblik vršnjačkog nasilja na toj livadi bilo je koškanje zbog oruđa za igru u kojem se tada oskudijevalo...
Ali, sve to bi očas posla zaustavljao autoritet nastavnika...
Iza kojih je tada stajao autoritet vaspitno-obrazovnog sistema...
A iza i iznad njega bio je autoritet države koja je taj sistem kreirala... I bila podjednako posvećena vaspitanju i obrazovanju đaka...
x x x
Subota, 3. maj - Kad sam bila mala mnogo sam voljela da deklamujem rodoslov mojih Jovanovića ispod Gradca...
Kako nam ko dođe u goste, naročito ako je tu i moj đed, ja se poklonim i počnem od njega:
- Andrija Bojičin, Bojica Petkov, Petko Mirov... i tako sve do dvadeset i nekog Rasla Pavlovoga, Pavla Lekinoga i Leke Dukađinskoga...
U vrtić me nijesu slali, odrasli se u ta vremena nijesu bavili etničkim razlikama između Crnogoraca i Albanaca...
Zbog toga mi ni ime ni prezime posljednjega sa spiska nije budilo ni udaljenu sumnju da s rodoslovom ili nešto nije u redu ili su moji preci porijeklom Albanci...
Kad sam - kako se tada zborilo u mom zavičaju - velika porasla, otišla sam u Beograd da izučavam porijeklo naroda.
Tamo su me, na moju veliku žalost, uvjerili da su Bjelopavlići etnički Crnogorci. Od mentora sam, za diplomski rad na tu temu, dobila desetku...
Te 1980. beogradski profesori i srpska državna vlast još su držali do nauke...
I nauka da plemena i narode ne rađaju mitovi uz pomoć popova, nego majke uz pomoć očeva...
x x x
Nedjelja, 4. maj - Sa tog razloga, nijesam baš nešto zabrinuta zbog besjede popa Pajsija o srpskim svetinjama na Duklji, u prisustvu srpskog ambasadora Nebojše, srpskih jeleka, anterija i opanaka...
Oni koji treba da se zabrinu, ali ne zbog ruševina dukljanskih hramova nego zbog ovih koji su još ucijelo, jesu Crnogorci iz DPS-a i glasači te partije.
Čiji je lider, za razliku od komunističkih prethodnika, Srpskoj crkvi predao u vlasništvo i sve hramove Crnogorske crkve...
Dukljanske nije mogao, zato što je pravo vlasništva nad njima blagovremeno regulisano pravnim metodama...
A i istoriografskim, jer izvori prvog reda svjedoče da je prvi temelj na Duklji iskopan skoro dva milenijuma - tačno 1.854 godine - prije nastanka Srpske crkve...
Zato ovaj dukljanski aranžman srpskog moravca i nije problem pravne ili političke prirode, nego prije svega - medicinske...
Za brigu mi je, međutim, zdravlje države čija Vlada javno priznaje da je “pomenuti događaj održan na lokaciji za koju nema precizne informacije o vlasništvu”...
x x x
Ponedjeljak, 5. maj - Da Jovan Mićović u svojstvu mitropolita sigurno ne oskudijeva u preciznim informacijama o Pavlu Đurišiću u svojstvu ratnog zločinca, e u to mogu da se zakunem nad ćivotom Svetoga Petra...
Po tom pitanju odavno briga nemam, ali ni dileme koliko je njegovo divljenje takvom zločincu zlokobno po sva tri gorepomenuta osnova - pravnom, političkom i medicinskom...
Istina, jesam malo u nedoumici čime je mitropolit više zadivljen...
Zadacima s kojima se “veliki junak nepobjedivog karaktera”, krajem decembra 1941, vratio iz štaba Dragoljuba Mihailovića u svojstvu komandanta Limsko-sandžačkih četničkih odreda...
Ili načinom na koji je tokom naredne četiri godine ispunjavao te zadatke, naročito dva najvažnija:
- Da što prije započne borbu protiv Narodno-oslobodilačkog pokreta!
- Da realizuje prvi četnički programski dokument koji je ovjeren potpisom gorepomenutog Mihailovića!
“Instrukcije četničkim odredima u Crnoj Gori”, tako se zvao dokument u kojem je načelno opisan osnovni cilj četničke borbe:
- Stvaranje velike Jugoslavije i u njoj velike Srbije, etnički čiste u granicama Srbije (sa Makedonijom), Crne Gore, Bosne, Hercegovine, Srema, Banata i Bačke (...) i stvaranje neposredne zajedničke granice između Srbije i Crne Gore, kao i između Srbije i Slovenačke, čišćenjem Sandžaka od albanskog i muslimanskog i Bosne od hrvatskog i muslimanskog življa - prepisah ko zna koji put iz dokumenta koji je, prije više od pola vijeka, javnim učinio dr Radoje Pajović, najbolji poznavalac četničke učinkovitosti u Crnoj Gori.
Tim povodom, muči me i jedno potpitanje...
U slučaju da recentni duhovni i sekularni nasljednici đenerala Draže i zvanično upute sličnu Instrukciju, da li bi zadivljeni Jovan Mićović postupio isto kao onaj kojem se divi, Pavle Đurišić...
A kakve sad to veze ima?
I te kakve, njegov “veliki junak nepobjedivog karaktera” ne da je naredbu realizovao u načelu, nego su pojedinosti njenog izvršavanja u produženom trajanju zastrašujuće.
I to toliko da se samo u jednom izvještaju, čija je kopija dostupna čak i na četnicima naklonjenoj vikipediji, vojvoda Đurišić ponosi klanjem više od 10.000 civila u Sandžaku i bližoj okolini...
x x x
Utorak, 6. maj - Zbog tog genocida, ali i ostalih zločina poput strijeljanja omladine na Lazinama, država Crna Gora proglasila je Pavla Đurišića ratnim zločincem samo pet mjeseci po završetku Drugog svjetskog rata.
Dužnosti sudova, za čije formiranje nije bilo vremena, obavljala je Državna komisija...
Osam decenija kasnije, Jovan Mićović ni kao civil ni kao mitropolit Joanikije, nipošto ne bi smio da se ponosi ni “velikim junakom” ni njegovim velikim zločinima.
Bi što bi, zato ni ja više nemam želju da ga pitam bilo što...
Ali imam pitanje za Milorada Markovića: Zašto ćuti Vrhovno državno tužilaštvo???
Znam da je uzaludno, jednako kao što znam kakav bih odgovor mogla da dobijem u slučaju da do zgrade VDT-a stigne Instrukcija o prekidu tihovanja....
Da Krivični zakonik nije baš precizan po pitanju veličanja ratnih zločinaca, da slijede reforme, da će član 370 biti izmijenjen i dopunjen...
x x x
Srijeda, 7. maj - Zaludnje će biti i ovo dopunsko pitanje, ali neka mi to tu...
Ako neposredno iznad člana 370 stoji (među)naslov: Izazivanje nacionalne, rasne i vjerske mržnje...
Ako bilo koji punoljetni stanovnik veliča Pavla Đurišića koji napismeno priznaje da je, u ciju stvaranja velike Srbije etničkim čišćenjem, u Sandžaku i okolini ubio više pripadnika nesrpskog naroda i nepravoslavne vjere nego Ratko Mladić u Srebrenici i njenoj okolini...
Ako javno divljenje zločincu podrazumijeva i divljenje njegovim zločinima...
Onda se podrazumijeva i da to nesumnjivo “podstiče na nasilje ili mržnju prema grupi ili članu grupe koja je određena na osnovu (...) religije, porijekla (...) ili nacionalne pripadnosti”...
Zbog toga profesionalcima u tužilaštvu ne bi trebalo da bude problem da dopune ovaj amaterski činjenični opis...
Neće ga dopuniti, kao što ni oni od kojih su učili zanat ne samo da nikad nijesu dopunili stotine novinarskih činjeničnih opisa iz “Monitora” i “Liberala” s početka devedesetih...
I neće ni pokušati da drugi stav člana 370 uporede sa još nekim stavovima - npr. o antifašizmu - građanina Jovana Mićovića u svojstvu mitropolita...
x x x
Četvrtak, 8. maj - Nadam se da bar čitaoci neće zamjeriti što ja moram...
Ali, ne više o tome što je zapisano u Krivičnom zakoniku...
Nego o jednom - istina drastično zakašnjelom - obraćanju vrhovnog komandanta Jugoslovenske vojske u otadžbini...
Koja je, inače, već u junu 1941. preimenovana u Četnički pokret, a nešto kasnije dodato je i ono Ravnogorski.
Kralj Petar drugi Karađorđević je 12. septembra 1944. godine, preko Bi-Bi-Si-ja, pozvao sve stanovnike Jugoslavije “da se ujedine i pristupe Narodno-oslobodilačkoj vojsci pod komandom maršala Tita”.
“Našoj narodnoj vojsci koja je jednodušno priznata od naših velikih saveznika Velike Britanije, Sovjetskog Saveza i Sjedinjenih Država Amerike”, tako je on to sročio...
A onda posebno upozorio četnike:
"Svi oni koji se oslanjaju na neprijatelja protiv interesa svog vlastitog naroda i njegove budućnosti, koji se ne bi odazvali ovom pozivu, neće uspjeti da se oslobode izdajničkog žiga ni pred narodom, ni pred istorijom!"
Toliko za danas...
I o mladom majoru u svojstvu ratnog zločinca i o Jovanu Mićoviću u svojstvu mitropolita...
I od kralja Petra i od mene...
Bonus video:
