Novinar i urednik emisije "Načisto" na TV Vijesti Petar Komnenić kazao je da sveštenik Gojko Perović nastavlja da praznoslovi i bježi od suštinske rasprave.
Komnenićev tekst prenosimo u cjelosti:
" Taman kao što su njegovi „heroji i antifašisti“ 1945. bježali od savezničkih snaga, skupa sa ustašama i njemačkom vojskom.
Još jednom dokazuje da mu je do istine stalo koliko i crkvi do pomirenja. I potvrđuje da revizionistički kler ima sluha jedino za eho zloćudnih besjeda kojima truje pastvu sa ciljem da izjednači fašiste i antifašiste, izdajnike i oslobodilački pokret.
„Heroji“ SPC
„Moderno i napredno lice“ SPC se jednom riječju nije osvrnulo na ponudu da predoči relevantnu istorijsku građu koja dokazuje antifašizam i herojstvo koljača Pavla Đurišića, kolaboratora i etničkog čistača, čiji spomenik crkva danas blagosilja i krije po manastirima u kojima je, koju godinu unazad, mitropolit Amfilohije nudio utočište Đjurišićevom ideološkom sljedbeniku i osuđenom ratnom zločincu Radovanu Karadžiću.
„Ja sam rekao: Radovane, ako treba malo negdje da se skloniš, dođi u Crnu Goru. Tu su se hajduci sklanjali od pamtivijeka", otvorio je svojevremeno dušu pokojni poglavar SPC, uz opasku da nema ništa sporno što je to činio u vrijeme dok je ostatak svijeta tragao za još jednim SPC „herojem nepobjedivog karaktera“ koji je na kraju dolijao maskiran u baba-gataru.
Stoga ne čudi što se njegov učenik, sveštenik Perović, u svom najnovijem revizionističkom traktatu ne osvrće na obilje relevantnih istorijskih izvora – fotografija, snimaka, citata, ratnih izvještaja - koji neoborivo dokazuju zločinačku i kolaboratorsku rolu krvoloka koje crkva po svaku cijenu pokušava strpati u aleju svetaca i velikana.
SPC to čini decenijama unazad - uprkos dokazima i presudama. Sa očiglednom namjerom da u životu održi nacional-šovinističku ideologiju koju je aktivno propagirala i u Drugom svjetskom ratu i u ratovima devedesetih.
Kanonizacija ubica
Neću se ponavljati, ali valja naglasiti: sveštenik Perović je opet prećutao kanonizaciju sociopatskih ubica - popa Mace, popa Šiljka - a nije nam objasnio ni čime je penzionisani vladika Kačavenda, osramoćen dokumentovanim optužbama za pedofiliju i podvođenje maloljetnih dječaka, zaslužio nedavno prestižno priznanje SPC. Slava mu i milost.
Skandalozna i anti-hrišćanska praksa veličanja najgorih među najgorima obesmišljava tobožnju namjeru vodjstva SPC da se isprave istorijske nepravde i da se do istine dođe tako što bi „naučne institucije ponovo pogledale istorijske izvještaje“. Stoga se sveštenik Perović ponovo latio oprobanog i najubojitijeg revizonističkog oružja – demagogije.
Sveštenik, u posljednjem obraćanju, navodi kako „politička sloboda nužno dovodi do preispitivanja temeljnih postavki komunističke ideologije , pa i uloge koja je ovoj ideologiji dodijeljena u ratnoj istoriji“, poentirajući kako Crna Gora ne može i ne smije biti izuzetak.
„Riječ je o prirodnom i logičnom procesu, u kome se duboko problematizuje pitanje koliko je bio demokratski i humani karakter sistema što su ga uspostavili komunisti, kao nesumnjivi antifašisti“.
Licemjerje
Ajde, na trenutak, da povjerujemo u dobre namjere sveštenika Perovića i da se u cjelosti saglasimo sa njegovom ocjenom da je ovo nasušna civilizacijska potreba. Ali, ako je to misija crkve, zašto nas onda, pobogu, Perovićeva SPC gura u kontra smjeru – pod okrilje Rusije, centrale rigidnog boljševizma, u kojoj se pod Putinovom vlašću rehabilituju i veličaju najkrvoločniji crveni zločinci – poput Staljina.
Evo dokaza da je tako. „Naš stav u vezi s Kosovom, Republikom Srpskom i Crnom Gorom, smatram da zavisi i od stava Ruske Federacije na globalnom nivou. Moja i želja većine u našoj Crkvi, je da u budućnosti, ako dođe do novog geopolitičkog pregrupisavanja, budemo bliski tom ruskom okruženju, u ruskom svetu“, poželio je u aprilu patrijarh SPC Porfirije, Perovićev duhovni šef, u direktnom razgovoru sa Vladimirom Putinom koji veliča viđenje da je „komunistička ideologija veoma slična hrišćanstvu“!
Ne znam da li je jeres, sveštenik Perović se bolje razumije, kada isti taj Putin kaže da je i tijelo balsamovanog komunističkog ideologa – sveta relikvija!?
„Lenjin je stavljen u mauzolej. Kako je to drugačije od mnogih relikvija i od onog što je urađeno sa posmrtnim ostacima brojnih pravoslavnih i hrišćanskih svetaca“.
Svešteniče Peroviću, nije valjda da nas patrijarh i SPC zavode šejtanskim putem!? Gurate li nas pod skute Vladimira Putina koji vozdiže Staljina, zove ga „efikasnim državnim menadžerom“, kao i njegovog šefa KGB-a Beriju, iako su odgovorni za smrt miliona u nekadašnjem SSSR-u!? Ako se vaš patrijarh Porfirije i „većinski dio crkve“ ne izmaknu ovom pogubnom uticaju, da li će vjernici ubrzo, ne daj Bože, morati da se klanjaju i drugu Lenjinu kao moštima Svetog Petra Cetinjskog, ruci Svetog Jovana Krstitelja ili čestici Svetoga Krsta!?
Jeste li se oglasili ovim povodom? Jeste li skočili kao oprljeni i prekrstili se tri puta? Ili vas je sputao strah da Beograd ne pošalje još jednog desantnog mitropolita, kao onda kada se poglavar Joanikije usudio da podrži studente? Možda bi i Vi, iako ste već degradirani, dobili protiv-kandidata?
Da uozbiljimo: u ovom licemjerju ogleda se sva nečastivost namjera SPC koja žrtve „komunističkog noža“ vidi samo u granicama bivše Jugoslavije. Iako je taj sistem bio diznilend u poređenju sa Staljinovim režimom koji je, samo do početka Drugog svjetskog rata, navode nazavisni ruski istoričari, zatvorio ili porušio preko 30 hiljada crkava i manastira, uhapsio preko 160 hiljada sveštenika i monaha. Sto hiljada je ubijeno, a među njima i 60 episkopa. Da ne pominjemo milione mrtvih vjerujućih laika.
Boljševičko pravoslavlje
A sada nas sveštenik Perović i SPC guraju pod kišobran Putinove Rusije koja je od njegovog dolaska na vlast, uz amin i ćutanje ruskih i domaćih popova, zločincu Staljinu podigla čak 114 spomen obilježja. Dosljedno, pravdoljubivo, principijelno!
Dakle, SPC ne glanca samo spomenike četničkim zločincima, koljačima i izdajnicima. Ta nas organizacija aktivno gura pod kišobran režima koji današnja Evropa, u koju je tobože zagledana i crkva, upozorava da Putinova ofanziva na Ukrajinu neodoljivo podsjeća na Firerove početke.
„Ako Ukrajina padne, Putin se tu neće zaustaviti. Ovo je ruski agresivni rat protiv Ukrajine - i protiv Evrope“, kazao je nedavno njemački kancelar Fridrih Merc.
A onda nas blagoglagoljivi sveštenik Perović podučava svjetskim i evropskim trendovima. Poziva se i na Evropski parlament koji rezolucijom izjednačava totalitarne ideologije – nacizam i komunizam. Zaboravlja samo da pomene rezoluciju EP iz 2022. u kojoj se SPC označava kao organizacija koja širi maligni ruski uticaj u regionu i sije razdor na prostoru bivše Jugoslavije tako što „razvija pristasno pisanje istorije i promovisanje antievropskih programa“.
Svoj doprinos reviziji istorije aktivno daje i sveštenik Perović. Ponovo je zakukao nad zlehudom sudbinom ratnog mitropolita SPC Joanikija Lipovca koji je, citirao sam ga podrobno u prethodnom reagovanju, aktivno saradjivao sa njemačkim i italijanskim okupacionim snagama, proklinjao oslobodilački pokret i trinaestojulski ustanak, a uzgred čestitao praznike „vojnicima velikog njemačkog Rajha u ime svoje vlade i svoga naroda“.
Revizionista Gojko Perović piše kako MCP posjeduje četiri toma pisama koja je SPC „sveštenomučenik“ Joanikije Lipovac ispisao tokom rata.
„Ima tu lijepih riječi upućenih okupatoru, čestitki novih godina, rođendana... ali gotovo u svakom od tih i takvih pisama ima i molbi da se brojni ljudi oslobode iz kazamata, da se poštede osuđeni, da se pomogne narodu koji gladuje... Nedostaje jedan svezak, otuđen od oficira NOB-a, kome je mitropolit spasio majku iz italijanskog zatvora“, piše Perović aludirajući na Peka Dapčevića.
Za neupućene – ratni mitropolit Joanikije Lipovac, saradnik nacista, antisemita, protivnik trinaestojulskog ustanka i duhovni pokrovitelj okupacione Narodne uprave ubijen je nakon hapšenja i saslušanja – bez suda i presude.
SPC je 1999. kanonizovala Lipovca i od njega uporno pokušava načiniti „jagnje božje“, stradalo u odbrani pravoslavlja i crkve, uprkos debelom izdajničkom dosijeu i otvorenoj saradnji sa nacistima.
Ratni mitropolit i jedna majka
U tu svrhu često se zloupotebljava i poslednji razgovor Lipovca i Peka Dapčevića, u kome mu Dapčević nakon hapšenja spočitava da je kolaboracijom osramotio mitropolitsku stolicu u kojoj su, prije njega, sjedjeli veliki ljudi. Lipovac partizanskom oficiru odgovara da mu se ne smije tako obraćati, jer je između ostalog, iz italijanskog logora, spasio njegovu majku.
Dapčevićev odgovor glasi: „I to je dokaz da si sarađivao sa okupatorom“!
Ovu nesporavani razgovor revizionistička SPC propaganda decenijama citira kao dokaz boljševičke beskrupuloznosti i čistote SPC „velikomučenika“ koji je pet godina rata pozivao na obračun sa komunistima, ustanicima i slavio nacističke odrede čije zločine nikada nije pomenuo.
Pošto prepodobni sveštenik Gojko Perović insistira na tome da bi moderna istoriografija morala počivati na kontekstu, prilažemo dokument koji bi MCP mogla pridružiti obimnoj građi neophodnoj za ustanovljanje istine i ratne uloge protagonista.
U državnom arhivu Crne Gore u fondu „Narodne uprave“ čuva se dopis Resora za unutrašnje poslove - odjeljenje javne bezbejdnosti, Resoru za socijalnu politiku i javno zdravlje od 17. decembra 1943. godine. Predmet – doktorski pregled majke Peka Dapčevića.
„Ovde u varoši Cetinju u Hercegovačkoj ulici stanuje majka Dapčevića Peka, poznatog komuniste. Da bi se prema ovoj njegovoj majci mogle primeniti i represivne mere, potrebno je da taj resor odredi jednog državnog lekara koji će ispitati stanje njezinog zdravlja u cilju sprovođenja represivnih mera nad njom“.
Da prevedemo, okupaciona Narodna uprava, koju je njen duhovni pokrovitelj Joanikije Lipovac u novogodišnjoj čestitci vojnicima Vermahta zvao „mojom vladom“, tražila je da se medicinski provjeri koliko mučenja može podnijeti jedna starica – Pekova majka!
Nije izvjesno da li je Joanikije Lipovac znao za ovaj konkretan monstruozni nalog, kao što nije poznato ni šta ga je kasnije opredijelilo da traži oslobađanje Dapčevićeve majke iz italijanskog logora – griža savjesti ili procjena da bi valjalo imati neki adut ukoliko se ne ostvare njegove želje da pobjedi „najslavnija vojska na svijetu“ – nacistička.
Nekako slutim da Peku Dapčeviću ovaj zločinački dopis nije promakao, što svakako ne opravdava činjenicu da je Lipovac pogubljen bez suda i presude. Taj detalj, međutim, pored mora drugih dokaza i istorijske građe, dodatno razobličava bezobzirne pokušaje SPC da prekroji istinu i rehabilituje svaštočine i zločince iz svojih redova, po uzoru na njihove navodne smrtne ideološke protivnike.
Zato još jednom pozivam sveštenika Gojka Perovića da nam ne baca prašinu u oči i da ne razvodnjava raspravu, dok vjerska institucija kojoj pripada podiže spomenike ubici žena, djece i staraca. I dok kanonizuje presuđene ubice i saradnike nacista.
Namjere su očigledne, a decenijska podrška SPC-a ideološkim projektima koji počivaju na etničkom čišćenju, jednonacionalnim i jednovjerskim planovima Perovićevih „antifašista“ jedna je od najvećih prijetnji budućnosti ove zemlje, koju Perovićev šef Porfirije u razgovoru sa moskovskim diktatorom drži u rangu – Kosova i Republike Srpske.
I dok nas njegov mitropolit Joanikiije, duhovni nasljednik ratnog mitropolita Joanikija Lipovca, nacističkog saradnika, antisemite i protivnika trinaestojulskog ustanka, vidi kao „malu Ukrajinu“.
Na kraju, moram da primijetim, svešteniče Peroviću. Započeli ste ovu raspravu, jer vas bole “argumenti jedne strane“ koje decenijama skrivate od pastve. Pored citata i video zapisa vaših miljenika i velikodostojnika, ondašnjih i današnjih, drugi su istorijski izvori sasvim nepotrebni za izvođenje zaključka da ste postali dio zloćudne, bezbožničke i revizionističke kampanje koja je vječno u potrazi za novim rigidnim, totaliranim kišobranom – neophodnim za izvođenje vaših regionalnih mračnih, nacional-šovinističkih planova. Nekad ste pokroviteljstvo tražili u Trećem Rajhu, a danas u Putinovoj invaziji, omraženim boljševičkim tekovinama i Danu pobjede nad fašizmom, gdje su rdovno nazočni i vaši prvaci.
Zato nije ni čudo što ste ovako naglo okončali ovu raspravu i najavili da se više nećete oglašavati ovim povodom. Ipak je u pravu podgorička tribina. Na kraju ste uvijek bježali. Zajedno.
P.S. U svom posljednjem obraćanju sveštenik Perović ne odgovara na more konciznih pitanja, ne uvažava ponudjene činjenice i neosporive istorijske izvore, ali aktivno polemiše sa mojom tvrdnjom da „istina nema verzije“ podučavajući nas kako nauka ima čitavu istoriju svojih otkrića – trenutno utvrđenin istina, koje su jedna drugu mijenjale, a najčešće demantovale.
„Anštajnova teorija relativiteta, Hajzenbergov princip neodredjenosti ili astronosmki uvid u beskonačnost stvarnosti, poslednje su riječi egzaktnih nauka“, nabraja Perović.
Ne bih ponovo podsjećao sveštenika kako je napredna crkva lomačom dočekala naučne teorije Đordana Bruna, ali nije zgorega da se prisjetimo kako nas je on lično tokom KOVID epidemiološke krize uvjeravao da se „preko pričešća sigurno niko neće (i niko nikad nije) zaraziti ko sa vjerom pristupi ovoj Svetoj tajni...“, promovišući upotrebu jedne kašičice na skupovima gdje je bilo hiljade vjernika, uključujući i djecu!
Zato molim gospodina Perovića da se više ne poziva na nauku, iako je i crkva tada, kršeći svetovne epidemiološke propise, ipak birala da velikodostojnike prepušta njezi ljekara, a ne Perovićevoj molitvi.
NE PROPUSTITE
Bonus video:
