Dvoje mladih umjetnika iz Nikšića, Aleksandra Božović i Stefan Ševaljević, predstavili su se sugrađanima izložbom nazvanom “Čeljad”, gdje su kroz pedesetak crteža i grafika “ispričali” priču o čovjeku, sebi, o nama. Različiti senzibiliteti i pristupi, ali isto traganje za sobom i za čovjekom predstavljeni su kroz radove u foajeu Nikšićkog pozorišta.
”Različita čeljad su, u likovnom smislu, na drugačiji način tretirana kod Aleksandre i Stefana. U Aleksandrinom radu su to čeljad koja prolaze kroz njen svakodnevni život ostavljajući upečatljiv trag u njenoj emotivnoj i analitičkoj ravni... U Stefanom radu predstava čovjeka svedena je na jedan apstraktniji, metafizički nivo”, kazala je vajarka, mr Vladana Mirković, koja je otvorila izložbu.
Ona je istakla da je u Aleksandrinom radu linija nosilac forme i u sintezi sa površinom formira prostor koji sugeriše jednu intimnu atmosferu, dok se Stefan “poigrava suprotnostima svijetlih i tamnih površina kojima sugeriše prostor suprostavljen svakodnevnom”. Prema njenim riječima, u Aleksandrinim radovima prikazana je simbolička povezanost čovjeka sa psom koji je “u crtačkom maniru tretiran i kao osoba, jer su objedinjeni i odražavaju se jedno u drugom”, dok je kod Stefana čeljade, koje je okrenuto unutrašnjem biću, “svedeno na simbolički portret koji je pojednostavljen, mahom deformisan”.
”Izložba mladih umjetnika otkriva njihovu namjeru za introspektivnim i subliminatornim pristupom otkrivanja višestrukih slojeva u čovjeku. Njihova idejna potka je ista, ali su različiti putevi kojima tragaju za tajnama čovjekove bitnosti. Umjetnici su otvorili svoje puteve istraživanja sa jasnom namjerom otkrivanja novih umjetničkih iskustava”, zapisala je u katalogu izložbe Violeta Vukosavljević, istoričarka umjetnosti.
Mladi umjetnici su završili Akademiju likovnih umjetnosti u Trebinju, odsjek grafika, i trenutno su na master studijama. Imali su po jednu samostalnu izložbu u Trebinju i učestvovali su na više kolektivnih izložbi u Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori.
”Najviše posmatram sebe i svoja stanja i trudim se da što iskrenije to trenutno stanje prikažem kroz grafiku. Najviše se trudim da moji portreti imaju ulogu autoportreta i da zabilježim stanja u kojima se nalazim dok stvaram. Trudim se i da ‘bježim’ od nekih realnih prikazivanja portreta, već da apstrahujem neke stvari čime pokušavam da naglasim više unutrašnje, nego spoljašnje stanje čovjeka”, kazao je Ševaljević.
Iako su njegovi portreti jedna vrsta autopotreta i prikaz unutrašnjeg stanja, mladi umjetnik ističe da mu apstrahovanje i nekonvencionalno korišćenje materijala, pogotovo u grafičkim tehnikama, omogućava da “dobije potrebnu mistifikaciju, iako je ona možda nenamjerna”.
”Na neke stvari i ne možete da utičete, iako se trudite svom silom, ali jednostavno, neminovno je da će neke stvari da se dese i van vaše kontrole. Potrudim se samo da to nekako najboljem iskoristim, sačuvam djelove koje mi se sviđaju i radim na ostatku”, kazao je Ševaljević.
Njegova koleginica, Aleksandra Božović, otkrila je da voli da posmatra ljude, jer su oni nepresušan izvor informacija.
”Volim da zadirem u taj njihov prostor, koliko i u svoj, i onda se trudim, ne samo da pogodim njihov karakter, nego i da pogodim stanje u kome se nalaze. Istražujući njih, pokušavam u isto vrijeme da istražujem i sebe, tako da mislim da je taj proces mog djelovanja dvosmjerna ulica - ono što dobijam od njih, dobijam i od sebe, postavljajući pitanje njihovoj pojavi, postavljam pitanje i svojim nekim unutrašnjim procesima”, kazala je Aleksandra.
Kako je istakla, figuracija je više privlači od apstrakcije, a za sebe kaže da je prvo crtač, pa tek onda grafičar.
”Možda se nekad i desi taj izlet u apstraktno, ali za sada mi je interesantno da predstavljam figuraciju koristeći se nekim apstraktnim elementima. Mislim da je figuracija to što će me do kraja držati u likovnom svijetu. Čak se i u grafici koristim onim što mi omogućava da što više iskoristim ono crtačko u sebi. Radim i na grafikama, ali crteži su moj prvi izbor jer me oni nevjerovatno ispunjavaju i proces je mnogo brži nego kod grafike, mnogo brže dolazim do rezultata, mnogo brže se mijenjaju stvari na crtežu nego u grafici, i ta mi se brzina u postupku sviđa. Volim da brzo razmišljam, brzo radim i da brzo vidim rezultat”, iskrena je Aleksandra.
Izložba je otvorena u foajeu Nikšićkog pozorišta gdje će publika imati priliku da je pogleda narednih desetak dana, a dio je projekta “Start and Art”, autorke dr Ane Miljkovac. Izložbu su organizovali JU Muzeji i galerije, Filozofski fakultet i Nikšićko pozorište.
Bonus video:
