Radom “O buduće vrijeme da li si mi tuđe” crnogorska umjetnica Ivana Radovanović predstaviće se na izložbi “Skulptura 23”, koja će biti otvorena u četvrtak u 19 časova, u Umjetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić” u Beogradu.
Postavka je formirana po osnovu konkursa koji je raspisala vajarska sekcija Udruženja likovnskih umetnika Srbije, a radove je odabrala selekciona komisija, u sastavu: Gabriel Glid, Ivana Milev i Zorica Atić.
“Izložbom se registruju pojave i specifičnosti savremene skulptorske prakse na našoj sceni koje se izražavaju kroz različite forme, pristupe, materijale, poetske i narativne vrijednosti. Pravo učešća na konkursu su imali svi umjetnici koji se bave skulpturom u njenom osnovnom i proširenom značenju”, kazali su u obrazloženju.
Rad Ivane Radovanović čine dva segmenta: detalj obeliska (‘Sugar Obelisk - Orevuar Montenegro’) izrađen u bronzi dimenzija 215x73x7 centimetara, oivičen kockicama šećera promjenljivih dimenzija, i poema “Orevuar Montenegro” nastala u mladosti Ratka Vujoševića (1941-2004), 1965. godine, a umjetnica je zabilježila i svoj komentar o radu kojim se predstavlja.
“Reljef je sam po sebi rezultat jednog sjećanja, uspomene na rad Sugar Obelisk - Orevuar Montenegro, mobilna (montažna) skulptura visine 8,45 m, građena od čeličnih kutija, punjena šećerom, koji je nastao kao moj odgovor na političku i društvenu situaciju. U radu je riječ o simbolici obeliska, a unutar tog ‘šupljeg’ objekta nalazi se zid od šećera. Sam rad upućuje na kontradiktornost pobjeda koje slavimo u jednom civilizacijskom kodu, kao i na neprestanu čovjekovu potrebu za otkrivanjem istine i ogoljavanjem stvarnosti koja nas okružuje. Slava u zaslađenom i postepenom nestajanju i, ujedno kanonska veza nemirenja sa ekspanzivnom prolaznošću i oštećenjima. Kada promjena nije progres, ona odražava rastuće neznanje i pad”, piše Radovanovićeva i dodaje:
“Jezgro današnjice ima katarzični naboj, zbog čega je Sugar Obelisk - Au Revoir Montenegro u biti prikaz opšte planetarne i geopolitičke sudbine koju i mi u jednom zapećku živimo. Slava vječnom svjetlu prirode, kao spomenik zemaljske slave upisana je u civilizacijski kod svijesti i moći. Predstavlja zaustavljanje skulptorsko-arhitektonskog obilježja u jednom molitveniku, ali i poroznost i transformaciju, rastvaranje šećera koji će vremenu pred nama donijeti neke nove vrijednosti. Između ostalog, upućuje na poruku: jesmo dio jednog sistema - nanizanih nedoumica, lomova, podjela, izjedenih i simboličnih pucanja materije”, zaključuje umjetnica.
Rođena 1983. godine u Podgorici. Magistrirala je vajarstvo na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju, u klasi profesora Pavla Pejovića. Doktorirala je na Fakultetu likovnih umjetnosti u Beogradu, u klasi profesora Dušana Petrovića. Radi kao docent na FLU-Cetinje. Kao Fulbrajtova stipendistkinja na postdoktorskom istraživanju boravila je 2019. na Univerzitetu St. John’s u Njujorku. Učesnica je 41. Internacionalnog simpozijuma velike skulpture u terakoti, TERRA, Kikinda, Srbija. Dobitnica je više nagrada i priznanja, a učestvovala je i u rezidencijalnim, edukativnim i umjetničkim programima.
Bonus video:
