Istaknuti crnogorski fudbaler, jedan od najboljih igrača danilovgradske Iskre u njenoj sportskoj povjesti, Velizar - Vesko Bogićević, preminuo je u Podgorici 27.06.2014. u 62. godini života.
Rođen je 1953. g. u pitomom bjelopavlićkom selu Bogićevići (Danilovgrad), na čijim je ravnicama, kraj obala modro-zelene Zete, učio prve fudbalske korake i nagovjestio raskošni fudbalski talenat koji nije ostao skriven od očiju fudbalskih stručnjaka, postavši zvijezda svog lokalnog tima Omladinac,poznatom rasadniku fudbalskih talenata,da bi se početkom 1970. našao u redovima danilovgradske Iskre i odmah oduševio ljubitelje fudbala, ne samo kao izraziti golgeter, već igrač izuzetnih individualnih potencijala podređenih ciljevima timske igre.
Ubrzo dobija poziv tadašnjeg prvoligaša Crvenke,ali ga nostalgija za Crnom Gorom vraća u cetinjski Lovćen u kojem postaje vođa navale i golgeter tima, a fudbalsku karijeru okončava u svom matičnom klubu Iskri 1982. kao jedan od najboljih strijelaca u istoriji kluba i među vodećim u crnogorskoj ligi.
Njegov ogromni fudbalski potencijal -brzina, individualna tehnika, razorni šut s obje noge, dribling, nenadmašna igra glavom, izdržljivost, igra na svim pozicijama, sputan nizom životnih okolnosti, ali i čestim povredama, uzrokovanih brutalnim startovima protivničkih odbrambenih igrača, zaustavili su njegov fudbalski razvoj koji je prirodno stremio većim fudbalskim sredinama i klubovima.
Po struci mašinski tehničar, radno-profesionalnu karijeru integrisao je u crnogorskim željeznicama, plemenit i blagorodan, pravi džentlmen u kopačkama i gospodin van terena, omiljen među saigračima i sportskim radnicima, Velizar Bogićević, ispisao je najljepšu stranicu crnogorskog fudbalskog ljetopisa, osobito svog zavičajnog Danilovgrada.
Preselio se u sjećanja bez riječi oproštaja sportskih hroničara i ljetopisaca, svojih saigrača i fudbalskih klubova za koje je položio najljepše trenutke svog sportskog umijeća. Zbog toga sjećanje na preminule učvršćuje prijateljstvo među živim, jer za Velizara se može primjeniti ona latinska: “Non obit, abit.”
Sahranjen je u svom rodnom mjestu – Bogićevići, kod Danilovgrada.
Bonus video:
