Opaska novinara Arsenija Simovića da crnogorski klubovi “više igraju u Arbaniji nego u sopstvenoj otadžbini”, kojom smo otvorili priču o Budućnosti, nije bila tek retoričko pretjerivanje. Pokazuje to i primjer podgoričkog kluba. Za 11 godina postojanja, Zora/Budućnost je u tri navrata izašla iz Zetske banovine, od čega je dva puta posjetila Albaniju.
Na izletu do Skadra 4. decembra 1932. godine, u meču koji je izazvao veliku pažnju lokalnog življa, najbolji tim Cetinjskog nogometnog podsaveza odigrao je meč sa Baškimijem, završen remijem 1:1. Nije prošao ni mjesec, a Budućnost se ponovo obrela u susjedstvu. U Tirani, u duelima za prestiž protiv istoimenog albanskog šampiona, Podgoričani su 25. i 26. decembra 1932. godine slavili 2:0 (golove postigli Veljko Zeković i Vlado Raković) i 2:1 (ponovo je strijelac bio Zeković, a mrežu domaćih zatresao je i Gojko Mitrović). Beogradska Pravda je pisala da je igra koju su pružili “oduševila arbansku publiku, te je bila u oba puta odlično primljena i burno pozdravljena” (tekst “Gostovanja naših klubova iz Crne Gore u Arbaniji” od 10. septembra 1933. godine).
Za Budućnost su igrali: Jovo Šutulović, Šefket Šabanadžović, Pavle Vujović Jablan, Blažo Šutulović, Mustafa Hodžić, Vlado Raković, Božidar Ulić, Veljko Zeković, Arsen Marković, Gojko Mitrović i Dimitrije Petričević (sastav je izašao u Slobodnoj misli 5. januara 1933. godine).
NE PROPUSTITE
Glas o uspjesima u Tirani stigao je u Podgoricu i prije delegacije kluba, koju je u Tuzima, po povratku, dočekalo 500 pristalica.
“Doši su autobusima, kamionima, biciklima, pješke”, sjećao se Šabanadžović.
“Pjevane su pjesme, svirana podgorička gradska muzika i igrala kola. Pored ceste od Tuzi do Podgorice zapaljene su vatre.”
“Oduševljeni narod ih je skinuo sa autobusa i nosio na rukama”, dodaje Milan Raičević.
U Podgorici je u čast pobjednika priređen banket u hotelu Beograd, u Njegoševoj ulici, čiji vlasnik je bio - Jovan P. Vukčević. Na ulici, pred ulazak u zgradu, Sergije Stanić je iskoristio priliku da se obrati okupljenim građanima.
U politički obojenom govoru, sekretar Budućnosti je pomenuo snagu radničke klase, koja će, iako obespravljena i progonjena, sopstvenim snagama pobijediti na svim poljima nauke, kulture, sporta, umjetnosti, politike. Tom prilikom je i kazao:
“Što loptu jače udariš, ona sve više odskače.”
Iste večeri, Stanić je uhapšen.
(Iz monografije “Ponosna prošlost, jedna je Budućnost”, koja će se uskoro naći u prodaji)
Bonus video:
