Na prijateljskoj utakmici u Zenici protiv Bosne i Hercegovine crnogorska fudbalska reprezentacija zaokružila je rijedak jubilej.
Pet debitanata lansirao se selektor Ljubiša Tumbaković na Bilinom polju, a posljednji koji je ušao u igru - Deni Hočko, ostao je upamćen kao 100. fudbaler koji je obukao dres seniorske fudbalske reprezentacije Crne Gore.
Do utakmice u Zenici, 95 igrača nastupalo je za Crnu Goru u minulih 11 godina, a Boris Kopitović, Luka Mirković, Stefan Lončar, Asmir Kajević i Deni Hočko zaokružili su brojku na 100.
Istorija je počela 24. marta 2007. godine, prijateljskim mečom Crna Gora - Mađarska, prvim u istoriji tada najmlađe članice Uefe.
Vukašin Poleksić, Savo Pavićević, Jovan Tanasijević, Radoslav Batak, Milan Jovanović, Mirko Raičević, Branko Bošković, Vladimir Božović, Simon Vukčević, Igor Burzanović i Mirko Vučinić čili su prvu crnogorsku jedanaestoricu i postali prvi igrači koji su debitovali za nacionalni tim.
Na istom meču, u igru su ušli Risto Lakić, Vlado Jeknić, Janko Tumbasević, Milan Purović, Vladimir Vujović i Stevan Jovetić.
Baza se, naravno, brzo širila, pa su već juna 2007. na Kirin kupu u Japanu, protiv domaćina, debitovali Đorđije Ćetković, Srđan Radonjić, Nikola Vujović i Luka Pejović. Nekoliko dana kasnije, protiv Kolumbije u Naganu, "barut" mečeva u reprezentaciji po prvi put su osjetili golman Mladen Božović i Rade Petrović.
U avgustu 2007, na utakmici protiv Slovenije pod Goricom (istog rivala Crna Gora će dočekati u subotu), debitovao je Nedeljko Vlahović, dok je već u septembru na utakmici sa Švedskom kod kuće Crna Gora postala jača za Milorada Pekovića, Nikolu Drinčića, Dragana Bogavca i Mitra Novakovića, a debitovao je i golman Darko Božović, kome je bio prvi od dva nastupa u reprezentaciji.
Protiv Estonije u Talinu 17. oktobra 2007. ekipi su se priključili napadači, Radomir Đalović i Nikola Nikezić.
Reprezentacija Crne Gore je već dobila konture za prve kvalifikacije, kod prvog selektora Zorana Filipovića, pa su promjene u narednih nekoliko mečeva bile samo kozmetičke - protiv Norveške marta 2008. debitovao je Dejan Ognjanović, protiv Kazahstana u junu iz mlade reprezentacije je priključen Elsad Zverotić, sadašnji rekored po broju nastupa, a oprobao se i golman Ivan Janjušević.
Debitanata nakon toga nije bilo više od pola godine, sve dok na mečevima sa tada svjetskim prvacima Italijanima prve minute u reprezentaciji nisu upisali napadači koji su kasnije ostavili veliki trag - Dejan Damjanović (ušao u Lećeu) i Fatos Bećiraj (ušao u Podgorici).
Protiv "azura" pod Goricom 23. marta 2009, nakon mnogo peripetija, za crnogorsku reprezentaciju debitovao je Marko Baša.
Prijateljska utakmica protiv Velsa avgusta 2009. bila je prilika da debituje Nemanja Nikolić, dok je 10. oktobra iste godine prvu utakmicu i prvi gol za reprezentaciju upisao Andrija Delibašić, donijevši "sokolima" prvu takmičarsku pobjedu u istoriji (2:1 protiv Gruzija).
U prijateljskom meču sa Bjelorusijom, posljednjim u eri Zorana Filipovića kao selektora, novembra 2009, debitovali su Srđan Blažić, Vladimir Gluščević, štoper Nikola Vukčević i Ivan Vuković.
U Filipovićevom mandatu - 49 igrača je obuklo dres reprezentacije.
Došao je Zlatko Kranjčar, koji nije mnogo širio bazu - u prvom meču u Makedoniji, marta 2010. šansu je pružio Slobodanu Lakićeviću, protiv Norvežana u junu Žarku Tomaševiću, a protiv Sjeverne Irske u posljednjem testu pred kvalifikacije i tada 19-godišnjem Stefanu Saviću, kao i Drašku Božoviću.
U prvom dijelu kvalifikacija, u kojem je Crna Gora sa tri pobjede i remijem na Vembliju udarila podlogu za do sada jedini plasman u baraž, Kranjčar nije "dirao" tim, a priliku da debituju u prijateljskim mečevima nakon toga pružio je Marku Ćetkoviću (Azerbejdžan) i Petru Grbiću (Uzbekistan).
U Velsu, septembra 2011, u Kranjčarevom posljednjem meču na klupi, šansu je dobio i Saša Balić.
Dakle - samo sedam novih fudbalera uveo je hrvatski stručnjak, tokom jednoipogodišnjeg manadata.
Branko Brnović, treći crnogorski selektor, je za preko četiri godine na klupi imao priliku da isproba i uvede u timu puno više igrača.
Nije, međutim, mijenjao tim sve do početka narednog ciklusa, kada je u prijateljskoj utakmici sa Islandom debitovao Dragan Bošković, u Belgiji Vladimir Volkov, a protiv Letonije Filip Kasalica.
Na startu kvalifikacija za SP u Brazilu, priliku je dobio Luka Đorđević, koji je debitovao golom u San Marinu septembra 2012.
Do kraja ciklusa u kojem su "sokoli" do posljednjeg kola bili u igri za plasman na Mundijal, oprobali su se još i Ivan Kecojević, Blažo Igumanović (protiv San Marina u Podgorici), Miloš Krkotić (ušao protiv Engleza) i Marko Vešović (u posljednjem kolu protiv Moldavije). U međuvremenu, na prijateljskom meču u Bjelorusiji, debitovali su Marko Simić i Marko Bakić.
Nakon kvalifikacija za Mundijal 2014, uslijedio je početak prve prave smjene generacija u nacionalnom timu.
Brnović je tokom kampanje za Euro u Francuskoj 2016, ali u prijateljski mečevima prije toga, pružio šansu Vladimiru Jovoviću, Aleksandru Boljeviću, Darku Nikaču, Ivanu Ivanoviću, Miroju Jovanoviću (svi su debitovali protiv Luksemburga), dok je protiv Gane marta 2014. debitovao Nikola-Điđo Vukčević i od tada više nije izlazio iz tima. Prve minute u reprezentaciji, na test-mečevima protiv Slovačke i Irana, upisali su golman Danijel Petković, kao i Branislav Janković i Darko Zorić.
Usred kvalifikacija, na prekinutom meču protiv Rusije u Podgorici, debitovao je Adam Marušić, a na ljeto 2015. na prijateljskom meču u Danskoj "pojavili" su se Stefan Mugoša i Esteban Saveljić, koji je uz veliku larmu stigao iz Argentine. Debitovali su i Vladimir Boljević i Marko Vukčević.
Staniša Mandić i Vladimir Rodić zaigrali su u finišu kvalifikacija, dok je posljednja, takmičarski nebitna utakmica u Rusiji bila premijerna u reprezentaciji za golmana Milana Mijatovića.
Brnović je za nešto više od četiri i po godine na klupi uveo 27 novih fudbalera.
Smjenu generacija koju je on započeo, nastavio je i završio Ljubiša Tumbaković.
Počevši od prve utakmica u Grčkoj, marta 2016, Tumbaković je prvi put pružio šansu Filipu Raičeviću, Aleksandru Šćekiću, Aleksandru Šofrancu, Filipu Stojkoviću, Emrahu Klimenti, Nebojši Kosoviću, Nemanji Mijuškoviću, Marku Jankoviću, Damiru Kojaševiću, Marku Ivaniću, Vukanu Savićeviću i Seadu Hakšabanoviću, sve do Zenice kada su debitovali i Kopitović, Mirković, Lončar, Kajević i Hočko.
Pod Tumbom, dakle, 17 novih imena. Biće ih još, vjerovatno još u subotu - šansu na debi čekaju Risto Radunović i Miloš Bakrač.
Galerija
Bonus video:
