Vaterpolo reprezentacija Crne Gore u subotu počinje 10. nastup na svjetskim prvenstvima, čeka je Mundijal u Singapuru koji treba da označi neku vrstu novog početka za “ajkule”.
Ljetos, poslije Olimpijskih igara u Parizu, klupu nacionalnog tima je nakon devet godina napustio Vladimir Gojković, a pred kraj godine ga je naslijedio Dejan Savić - legenda je tako došla umjesto legende sa jasnim zadatkom da Crnu Goru vrati u vrh svjetskog vaterpola.
Naša selekcija na medalju čeka već pet i po godina, još od Evropskog prvenstva u Budimpešti u januaru 2020, od tada nije “dohvatila” ni polufinale najvećih takmičenja. I kada se sve to pogleda - da li je uopšte realno očekivati da ljeta 2025. u Singapuru može da dođe do zaokreta?
Miroslav Perković, Petar Tešanović i drugovi su svih ovih godina u četvrtfinalima - koje je uvijek mač sa dvije oštrice za favorite - lako gubili od objektivno boljih timova.
Pobjeđivali su ih tako prilično rutinski Grci, Hrvati, Španci, Italijani... Bilo je tu i ubjedljivih poraza koji su samo davali jasnu sliku da najveće ekipe teško mogu da pogriješe u mečevima kada je greška zabranjena. Crna Gora nije velika ekipa, ona želi to da bude.
Crna Gora tako po ko zna koji put u veliko takmičenje ulazi kao tim iz druge kategorije favorita, a vaterpolo mapa se toliko promijenila da naši vaterpolisti više nisu unaprijed proglašeni za pobjednika u okršajima protiv timova kao što su Gruzija, Rumunija, Njemačka, Holandija... Kvalitetniji svakako, ali da te reprezentacije mogu da dobiju rutinski - nikako.
Deseti nastup na SP “ajkule” počinju duelom protiv Grčke, a u grupi su još Hrvatska i Kina. Pobjednik grupe ide direktno u četvrtfinale, drugoplasirani i trećeplasirani će u razigravanje za plasman među osam najboljih.
Gledajući kvalitet rivala u grupi, Grci i Hrvati su favoriti za tu prvu poziciju, ali Savić je najavio borbenu Crnu Goru - spremnu da pokaže da može da se nosi sa pretendentima na medalju.
U Singapuru, ipak, ne može sve da bude podređeno rezultatu.
- Ne bavimo se samo Svjetskim prvenstvom u Singapuru, ili šampionatom Evrope naredne godine u Beogradu. Gledamo dalje - bavimo se Los Anđelesom 2028. i Brizbejnom 2032. godine, kada bi ova selekcija trebalo da dostigne vrhunac. Ko god bio selektor - rekao je Savić prije nekoliko dana na pres konferenciji.
Crna Gora odavno ne ide na velika takmičenja pod pritiskom rezultata, ali i to jednom mora da se promijeni - možda nastup u Singapuru bude dobar vjetar u leđa za ono što “ajkule” čeka u januaru u Beogradu.
I ako su “target” Olimpijske igre koje su tek za tri godine, onda naš nacionalni tim vrijeme do turnira u Los Anđelesu mora da iskoristi da iz uloge autsajdera pređe u onu koju imaju kandidati za odličje na najvećim takmičenjima. Jer, bez rezultata, bez ponekog “skalpa” na velikim turnirima, teško i da ima napretka.
Crna Gora sa svjetskih prvenstava ima samo srebro iz Barselone 2013, a pamte se i veliki neuspjesi poput Rima 2009, 10. u Gvangdžuu 2019. Na posljednja tri turnira (Budimpešta, Fukuoka, Doha) naš tim je stizao do četvrtfinala, a onda gubio oba meča za plasman od petog do osmog mjesta...
Bonus video:
