Potpuna integracija Zapadnog Balkana u Evropsku uniju (EU) nije samo stvar završetka političkog projekta, već je u pitanju jačanje kapaciteta Unije da se brani, djeluje autonomno i projektuje stabilnost, ocijenili su stručnjaci Helenske fondacije za evropsku i spoljnu politiku (ELIAMEP).
Direktor Fondacije Joanis Armakolas i istraživačica Ana Krstinovska su u autorskom tekstu za briselski portal Euraktiv ocijenili da se zemlje regiona već ponašaju kao članice u pogledu odbrane i solidarnosti i da EU mora da ubrza njihov put ka članstvu.
U tekstu "Skriveni arsenal Evrope: Zašto je Zapadni Balkan važniji nego što mislimo" oni navode da, dok EU raspravlja o budžetskom okviru i proceduralnim reformama, druge sile brzo zauzimaju "geopolitičke slijepe tačke" u Evropi.
Zajednička vojna vježba kineskih i srpskih specijalnih snaga prošlog mjeseca šalje jasnu poruku: "Tamo gdje Evropa oklijeva ili je odsutna, druge sile su rade da popune vakuum, ne samo riječima, nego i konkretnim ponudama".
"Ništa od ovoga se nije dogodilo preko noći. Do toga je došlo nakon godina rastućeg razočaranja procesom evropskih integracija koji se u regionu doživljava kao zaustavljen i polovičan. Neuspjeh EU da svoju retoriku o proširenju prati delima podstakao je Zapadni Balkan da otvori vrata igračima poput Kine, a u nekim slučajevima i Turske, koji su više nego spremni da investiraju, opremaju i učvrste se, čak i u najosetljivijem sektoru – odbrani", ocjenjuju autori.
U tekstu se navodi da su odbrambene prednosti zemalja regiona potcijenjene i podsjeća se na njihovu vojnu, finansijsku i humanitarnu pomoć Ukrajini, mirovnim misijama od Afrike do Sredozemlja i kapacitete njihovih odbrambenih industrija.
"Pitanje nije više da li je region spreman za Evropu, nego da li je Evropa spremna da prepozna šta on donosi", istakli su autori.
Pored pomoći koju su Sjeverna Makedonija, Albanija i Crna Gora uputile Ukrajini, autori podsjećaju da je "čak i Srbija, iako zvanično održava neutralnost i odbija da se uskladi sa sankcijama EU Rusiji, tiho obezbijedila transfer municije vrijedne više od 800 milina eura".
Oni ocjenjuju da su ti doprinosi uglavnom prošli "ispod radara" iako su bili jednaki ili su čak premašili doprinose nekih država članica EU.
Dodaje se da zemlje Zapadnog Balkana učestvuju i u misijama EU u Maliju, Somaliji i Centralnoafričkoj Republici, da Albanija i Sjeverna Makedonija redovno doprinose misijama EUFOR Altea u Bosni i Hercegovini, da Srbija obezbjeđuje medicinske timove i vojnu policiju za mirovne misije UN od Libana do Konga.
"Ova raspoređivanja su često malobrojna, ali visoko specijalizovana – instruktori, lekari, logistički oficiri – i dolaze sa strateškim uticajem i dubokom posvećenošću", dodaje se u tekstu.
Autori ističu da spremnost regiona nije ograničena na vojnike i da njegov industrijski kapacitet, utemeljen u nasleđu jugoslovenskog modela samostalne odbrane, ostaje uglavnom neiskorišćena prednost za Evropu.
Samo Bosna i Hercegovina može da proizvede do 500.000 artiljerijskih granata godišnje, a srpska odbrambena industrija proizvodi municiju NATO standarda, uključujući oklopna vozila, artiljerijske sisteme i sve više bespilotne letjelice koje izvozi u više od 50 zemalja.
"Ovi proizvodi nisu samo kompatibilni sa evropskim i ukrajinskim sistemima, nego su i isplativi i geografski bliži od drugih dobavljača. U ratu iscrpljivanja visokog intenziteta, gdje su brzina, količina i cijena podjednako važni kao i preciznost, ovo je vrsta proizvodnje koja je Evropi hitno potrebna", ocjenjuju autori.
Međutim, prema njihovom mišljenju, EU do sada nije uspjela da iskoristi taj kapacitet.
Zamor od proširenja, birokratske prepreke i politički oprez su predugo kočili put Zapadnog Balkana ka pristupanju EU, a proširenje "nije više stvar dobročinstva, nego pitanje strategije".
"Ako Evropa želi da bude shvaćena ozbiljno kao globalni akter, mora da uskladi ambicije sa djelima. To znači ubrzanje pristupanja onih koji se već ponašaju kao članice, doprinose kao saveznici i obavezuju se kao partneri. Vreme da se Zapadni Balkan u potpunosti uključi u EU nije u neodređenoj budućnosti. To je sada. Jer su se ove zemlje već pridružile u odbrani, odvraćanju i solidarnosti. Evropa je ta koja mora da ih sustigne", zaključili su analitičari ELIAMEP-a.
Bonus video:
