Grupa čeških i slovačkih intelektualaca je poslala otvoreno pismo Zapadnim liderima pod nazivom "U Evropi je rat. Ne ponovimo minhensku izdaju iz 1938."
Pismo prenosimo u cjelosti:
"Godina je od kad su građani Ukrajine ustali i zbacili korumpirani režim. Više od 100 građana Ukrajine je nestalo ispod nacionalne zastave i zastave Evropske unije, da bi mogli da otvore put dostojanstva i slobode za svoju državu.
Godina je i od kad je ruska armija, bez vojnih oznaka i u maskirnom okupirala Krim i tako prekršila princip nepovrjedivosti granica na kojima je mir u Evropi opstajao nakon Drugog svjetskog rata. Odmah nakon toga, agenti povezani sa Rusijom probali su da izazovu nemire u istočnom i južnim djelovima Ukrajine i razbiju državu. U Donbasu, Rusija je pokrenula krvavi rat, pomognut velikim pošiljkama ruskih tenkova, raketnih bacača i drugog oružja, kao i desetine hiljada vojnika i ruskih građana, što se i danas dešava. Danas, krvavi otisci ruskih agenata, vojnika i oružja su vidljivi u Ukrajini, isto kao otrvovni tragovi polonijuma što su bili u Londonu.
Brine nas to što iako je, prema raznim izvorima od šest do pedeset hiljada građana Ukrajine i Rusije poginulo u agresiji Rusije na Ukrajinu, demokratski izabrani lideri Zapadu nastavljaju politiku smirivanja. Govore o agresiji strane države na teritoriju druge suverene države kao o "konfliktu" ili "situaciji" i traže diplomatsko rješenje sa agresorom.
U Minhenu 1938. dok su druge demokratije tiho gledale, Velika Britanija i Francuska, saveznici Čehoslovačke, su izdali Čehoslovačku i pod pretenzijom zaštite njemačke manjine, dozvolile Adolfu Hitleru da okupira značaj dio teritorije naše države, rasturajući je i potpuno okupiravši na kraju. Onda je britanski premijer Čemberlen slavio ovaj akt izdaje u Londonu mašući papirom i pričavši o "miru za naše vrijeme". Istorija je pokazala svu naivnost takvog ppristupa. Ali industrijski potencijal i ljudski resursi, do tada demokratske Čehoslovačke, su već bili u službi Hitlerove ratne mašine.
Brine nas što se skoro 80 godina posle Minhena situacija ponavlja. Ukrajina je 1994. predala svoj arsenal nuklearnog oružja, i potpisivanjem budimpeštanskog memoranduma, Sjedinjene Američke Države i Velika Britanija su postale garanti njenog teritorijalnog integriteta i nezavisnosti. Nedovoljna vojna podrška iz SAD i VB ratom zahvaćenoj Ukrajini je tužno podsjećanje na neuspjeh zapadnih demokratija da odbrane Evropu od Hitlera i baca sumnju na kredibilitet međunarodnih garancija i sporazuma, uključujući bezbjednosne garancije, koje članstvo u NATO teorijski pruža državama Evrope.
Razumijemo napore evropskih lidera da nađu mirno rješenje putem pregovora u tradiciji vrijednosti evropskog humanizma i post-ratnog razvoja u Evropi. Brine nas, međutim, da su ti napori zloupotrebljeni u službi nastavka i produženja agresije. Davno je trebalo se pruži efektna i široka vojna i ekonomska pomoć borbenoj Ukrajini: borbenoj jer su njeni građani odlučili da streme ka slobodi, ljudskom dostojanstvu i članstvu u EU.
Građani Ukrajine su obdareni određenim neotuđivim pravima, među kojima su život, sloboda i potraga za srećom, kao i demokratski izabrana politička budućnost. Niko nema pravo da ih ometa u njihovom pokušaju da to ostvare. Ruski rat protiv Ukrajine je pokušaj da se zaustavi širenje slobode i ljudskih prava tenkovima i raktenim bacačima.
Kao upozorenje, da podsjetimo obje strane sa Atlantika na riječi britanskog lidera Vinstona Čerčila o ponašanju demokratskih sila 1938. "Britanija i Francuska su birale između rata i beščašća. Izabrali su beščašće. Imaće rat".
Već imamo rat u Evropi. Donacije zavoja i ćebadi opustošenoj Ukrajini i ustupci surovom i ciničnom agresoru to neće zaustaviti.
Da li će demokratski svijet ostaviti Ukrajinu da iskrvari do smrti i omogućiti agresoru da se širi, vaša je odluka - istorija će vam suditi".
Pismo je adresirano na britanskog premijera Dejvida Kamerona, predsjednika SAD Baraka Obamu, njemačku kancelarku Angelu Merkel, predsjednika Francuske Fransoa Olanda, predsjednika Evropskog savjeta Donalda Tuska i predsjednika Evropske komisije Žan-Klod Junkera.
Bonus video:
