Traljavo i u pogrešnom smjeru – tako njemački listovi komentarišu bolonjsku reformu visokog obrazovanja koja je u Njemačkoj na snazi tačno deset godina. Ciljevi nisu dostignuti i nije čudo da se zahtjeva reforma reforme, prenosi Dojče Vele.
Bolonjska reforma, prije šest godina uvedena i u Srbiji, ima dva velika cilja. Prvi je mobilnost studenata i, kasnije, obrazovane radne snage. U tu svrhu bi studenti trebalo da provedu semestar ili dva u inostranstvu, kao i da njihove diplome budu priznate svuda u Evropi – nijedno ni drugo nije slučaj.
Drugi veliki cilj je stvoriti ljude spremne da uskoče u privredu i pomognu joj – zato su nastavni programi mijenjani, brisani, dodavani, činjeni praktičnijim… Umjesto četvorogodišnjih studija, uveden je sistem 3+2, gdje student nakon prve tri godine dobija zvanje bačelora, a ako produži školovanje, dobiće zvanje mastera. I u ovom djelu je reforma omanula.
Zato, kako prenosi bonski General ancajger, njemački univerziteti traže doradu reforme.
"Predsjednik Rektorske konferencije njemačkih univerziteta Hors Hipler traži obrazovanje umjesto priučavanja, ličnosti umjesto apsolvenata, kvalifikovanost za posao umjesto osposobljavanja za rad."
Šta je zapravo problem, prenosi komentar Švebiše cajtunga (Lojtkirh) koji sadašnji sistem naziva "korsetom zategnutim toliko da ne može da se diše“.
"Raspored obaveza je toliko krcat da između predavanja, obaveznih praksi, rokova za predaju domaćih zadataka i projekata jednostavno nema vremena da se digne glava.“
Raspored obaveza je toliko krcat da između predavanja, obaveznih praksi, rokova za predaju domaćih zadataka i projekata jednostavno nema vremena da se digne glava
"Cilj Bolonje bilo je ekonomičnije studiranje. Ali sada se ispostavlja da i privredi trebaju obrazovani, a ne samo usmjereni diplomci. Gledajući našu obrazovnu politiku, teško je ne biti cinik.“
Studenti koji se odluče za trogodišnje studije "jesu brži, ali ne i bolji", piše Noje osnabriker cajtung.
"Zaista je gorko što su bačelori osuđeni da budu trećeligaški diplomci. Ako se uvažava samo petogodišnje studiranje do zvanja mastera – onda za takve studije treba da postoji i dovoljno mjesta na fakultetima.“
Studenti koji se odluče za trogodišnje studije "jesu brži, ali ne i bolji"
I ovaj list ukratko objašnjava sudbinu trogodišnjih studija:
"U lovu na sakupljanje studijskih bodova uopšte ne ostaje vremena za razmišljanje o naučenom, za pogled koji doseže dalje od knjige…“
Zbog te situacije jarostan je i komentator Donaukurira iz Ingolšatata: "Pa zar se niko prilikom uvođenja Bolonjskog sistema nije dosjetio da dvadesetogodišnjak sa zvanjem bačelora ne može biti zrela ličnost? Da tokom ovih turbo-studija nema vremena da se angažuje izvan fakultetske slušaonice i stekne društvene kompetencije? Da nije malo kasno kukati deset godina nakon uvođenja reforme? Sada nema nazad, reforma mora da se poboljša u hodu.“
A Vestfeliše nahrihten (Minster) već primjećuje određene promjene:
Najmanje 20 odsto studenata u Evropi trebalo bi da diplomira u inostranstvu. Daleko smo od te brojke, inače evropski ministri nauke ne bi u aprilu donijeli ‘Strategiju mobilnosti 2020'
Što se tiče mobilnosti u evropskim zemljama, Noje vestfeliše piše: "Najmanje 20 odsto studenata u Evropi trebalo bi da diplomira u inostranstvu. Daleko smo od te brojke, inače evropski ministri nauke ne bi u aprilu donijeli ‘Strategiju mobilnosti 2020'.“
Miteldojče cajtung ironično primjećuje: "Nove diplome se u cijeloj Evropi zovu Bačelor i Master – a ipak njemački ispit nije jednovremeno priznat u Francuskoj ili Velikoj Britaniji.“
Slabu odstupnicu reformi školstva čuva jedino Zidvest prese iz Ulma, koji kaže da kritičari previše uprošćavaju stvari kada je riječ o priznavanju diploma u inostranstvu:
"Prije mastera i bačelora nije bilo bolje. I tada je prečesto nadležni profesor odlučivao da li će priznati određeni ispit ili diplomu."
Bonus video:
