Naučnici su naglasili da okeani postaju kiseliji čak i bržim tempom nego prije 56 miliona godina, kad je došlo do ogromne prirodne emisije ugljen dioksida, koji je odgovoran za zagrijavanje planete.
Proučavanje tog toplog perioda u Zemljinoj dalekoj prošlosti moglo bi da pomogne u predviđanju uticaja klimatskih promjena koje se odvijaju zbog ljudskog uticaja, navode naučenici u časopisu "Science".
Ubrzano povećavanje kiselosti okeana utiče na nestajanje koralnih grebena, koji osiguravaju staništa za brojne morske biljke i životinje. Takođe može ugroziti brojne male morske organizme kojima se hrane ribe.
Okeani postaju kiseliji kad ugljenik ulazi u atmosferu. U predindustrijskim vremenima to se događalo prirodnim putem, a rezultat bi bio porast globalne temperature.
Ljudske aktivnosti, uključujući i sagorijevanje fosilnih goriva, povećale su nivo ugljenika u atmosferi sa oko 280 milionitih djelova na početku industrijskog doba na 392 milionita dijela danas. Ugljen dioksid je jedan od nekoliko gasova koji pridonose globalnom zagrijavanju.
Naučnici američke Nacionalne okeanske i atmosferske administracije istražili su razdoblje od prije 56 miliona godina, kad je najvjerovatnije niz velikih vulkanskih erupcija izazvao globalno zagrijavanje koje je trajalo 5000 godina. Riječ je o događaju bez presedana u posljednjih 300 miliona godina, koji bi mogao da bude najsličniji sadašnjem ubrzanom zagrijavanju uzrokovanom ljudskom djelatnošću.
Tokom tog 5000-godišnjeg razdoblja, poznatog i kao PETM, količina ugljenika u atmosferi se udvostručila, a prosječna globalna temperatura porasla je za šest stepeni Celzijusa. Okeani su u tom razdoblju postali kiseliji za 0,4 stepena na 14-stepenskoj pH skali.
To je prilično brzo zagrijavanje i ubrzani porast kiselosti okeana, ali je riječ o malim vrijednostima u odnosu na poraste u posljednjih 150 godina, rekla je jedna od autora studije Barbel Heniš sa univerziteta Kolumbija.
U razdoblju PETM kiselost je svakih sto godina rasla za 0,008 stepeni pH, a samo u 20. vijeku kiselost je porasla za 0,1 stepen.
Tokom PETM-a su izumrle mnoge vrste korala, kao i mnoge vrste jednoćelijskih organizama koje su živjele na morskom dnu, što sugeriše da su i druge životinje i biljke koje su zavisile od njih takođe izumrle, rekli su naučnici.
Bonus video:
