Prije nekoliko godina, u jeku međunarodne potrage za odbjeglim narko bosom Darkom Šarićem, kada Crnu Goru u čudnim okolnostima neometano napuštaju nekoliko njegovih najbližih saradnika, tadašnji ministar policije, Ivan Brajović, izlazi u javnost sa ''senzacionalnim“ otkrićem, da prije 150 godina Todor Kadić (ubica knjaza Danila Petrovića) nije ubijen, već je ,,skrajnut” u Bunjaluku, a tu akciju su organizovale tajne službe okolnih država, posebno Srbije?!
Ovaj ilustrativan primjer nam na najbolji način razotkriva tu simulativnu prirodu funkcije crnogorskog ministra policije, ali i samu suštinu SDP - ove uloge u Vladi. Kamufliraj uzrok gorućeg problema i premjesti fokus javnosti na efemerno i naivno. Žargonski rečeno, spinovanje.
Na tragu takvog manipulativno-šibicarskog duha, sročena je i skorašnja izjava aktuelnog ministra, Raška Konjevića, koji je brutalno ubistvo jednog uzornog i omiljenog mladića u Herceg Novom, Jovana Kosaća, okarakterisao, bezmalo, u širem kontekstu, kao posljedicu svjetske ekonomske krize!
Iako su događaji u Herceg Novom već mjesecima nagovještavali pomenuto ubistvo, iako se duže vremena govori o nekoliko kriminalnih klanova koji u dosluhu sa policijom terorišu građane, ministar Konjević, u skladu sa kukavičkim i već klasičnim SDP-ovskim modelom „obnašanja“ funkcija, pokušava kroz jeftini, demagoški govor maskirati ishodište zločina. Takve sklonosti su ga i preporučile za položaj koji pokriva.
Da bismo razumjeli psihologiju jedne predpolitičke i geačke kaste, moramo se spustiti nisko, na trivijalni teren mentalitetske provincije, jer, „ono što ne počiva na argumentima, ne može se ni objasniti argumentima“ (Žozef de Mestr). Dakle, dovoljno je ministra sresti u gradu, u pratnji luksuznih limuzina i policijskih bodigardova, uživljenog u “važnoj ulozi’’ i jasni će nam biti motivi njegovog nemiješanja u sopstveni posao. Nejasno je od koga takav “prsten obezbjeđenja’’ treba da čuva neinformisanog i neangažovanog Konjevića? Jedino možda od očajnih roditelja nekog od ustrijeljenih momaka, koji su nastradali i radi nečinjenja policije, između ostalog i koji bi imali toliko toga da ga pitaju!
Jedna od najvećih zabluda kritičara crnogorske političke zbilje jeste ona koja, već po pravilu, SDP izmješta iz bestijalnog kruga organizovanog kriminala, uprkos činjenici da tri poslednja ministra policije dolaze iz vrha te partije.
Bez ikakve sumnje, period koji obuhvata Konjevićevo ministrovanje, jedan je od najmračnijih od devedesetih na ovamo, obiježen nizom jezivih scena u kojima su izmasakrirani nevini mladi ljudi, uz nekoliko tipičnih mafijaških i naručenih egzekucija (strijeljanja).
Izučavajući pomno prirodu totalitarnih sistema XX vijeka, sa posebnim akcentom na njihov devijantni i animalni izraz, Hana Arent je skovala sada već u društvenoj teoriji čuvenu frazu „banalnost zla“. U najkraćem, Arent dolazi do zaključka „da velika zla u istoriji nisu počinili fanatici i sociopate već obični ljudi koji su prihvatali tumačenje države da su akcije u kojima učestvuju normalne. Putem takvog opravdavanja, pojedinac može izbjegavati bilo kakvo suočavanje sa pitanjem moralnosti svojih postupaka.
Stoga, “gde je režim zločinački, demonski karakter je nepotreban, potrebni su samo poslušnost i pokoravanje zakonu”. Nije li ovo precizna i sažeta definicija društvenokriminalne atmosfere u Crnoj Gori danas? Hana Arent je vidjela još tada ono što jedan Raško ne vidi, ili još gore, pravi se da ne vidi.
Bonus video:
