Pravoslavne srednje škole u Nikšiću i Podgorici nisu vjerske, to su privatne ustanove škole koje su u cjelosti preuzele obrazovni program za opštu gimnaziju, a upisaće po 15 učenika.
Tako je na pitanja “Vijesti” odgovorila sekretarka dojučerašnjeg Ministarstva prosvjete, nauke, kulture i sporta (MPNKS) Jovana Ostojić.
Ona je potvrdila da je osnivač dvije privatne ustanove Mitropolija crnogorsko-primorska.
Bivša ministarka tog resora Vesna Bratić potpisala je dozvolu za rad dvijema ustanovama u Podgorici i Nikšiću prije desetak dana, a rješenja su objavljena u Službenom listu Crne Gore.
Radi se o privatnoj ustanovi Srednja vjerska škola - Gimnazija “Sveti Sava” iz Podgorice, a u njoj će se izvoditi nastava po obrazovnom programu koji važi za opšte gimnazije.
U Nikšiću je dozvola za rad data privatnoj ustanovi Srednja vjerska škola - Gimnazija “Mitropolit hadži Sava Kosanović” u kojoj će se takođe izvoditi nastava po obrazovnom programu koji važi za opšte gimnazije.
S obzirom na to da se radi o preuzimanju važećih državnih obrazovnih programa, tvrdi Ostojić, nije bilo potrebno mišljenje Nacionalnog savjeta, ali ni Zavoda za školstvo.
Povezani članci
”To se radi u situacijama kada privatne ustanove donose svoje planove i programe… Za razliku od Medrese, koja je vjerska škola, ovo su gimnazije gdje će djeca učiti kao u podgoričkoj, kolašinskoj, danilovgradskoj gimnaziji, samo što su ustanove privatne, a osnivač Mitropolija crnogorsko primorska. Stoga, nije bilo potrebno mišljenje Nacionalnog savjeta, jer su dvije ustanove u cjelosti inkorporirale obrazovni program gimnazije”, odgovorila je Ostojić.
Ističe da ustanove “imaju prefiks vjerski, ali nisu vjerske škole”.
”Tu se neće izučavati predmeti iz domena vjeronauke i filozofije vjere, nego predmeti koje djeca uče u državnim školama. Oni imaju taj prefiks vjerski, samo zbog toga što je osnivač Mitropolija. A u cjelosti su inkorporirali naše obrazovne programe i planove. Radi se o postojećem, nacionalnom planu, koji se već koristi i proizvodi pravna dejstva, već ima potrebna mišljenja, pa ne treba ni mišljenje Zavoda za školstvo, jer oni su samo uzeli plan i program, koji postoji i koji je javan i koji koriste javne ustanove”, objašnjava Ostojić.
Ističe i da “bilo koja privatna ustanova, bez obzira ko je osnivač, pravno ili fizičko lice, ima apsolutno pravo da uzme javne planove i programe i u tom slučaju njima ne trebaju mišljenja, jer su već data na te akte”.
”Ispunjeni su svi uslovi što se tiče prostornih kapaciteta, tu je i finansijska garancija”, tvrdi Ostojić.
Prema Opštem zakonu o obrazovanju i vaspitanju, ustanova može biti osnovana ako ima dovoljan broj učenika, odobren obrazovni program u skladu sa propisima, obezbijeđen vaspitni, odnosno nastavni i drugi stručni kadar, obezbijeđen odgovarajući prostor, nastavna sredstva i opremu, obezbijeđen novac za osnivanje i rad, ispunjava higijensko-tehničke uslove u skladu sa posebnim propisima.
To stoji u članu 46 ovog zakona.
Član 46a propisuje da je osnivač privatne ustanove dužan da, pored dokaza o ispunjenosti uslova iz člana 46, podnese i dokaz o uplaćenom osnivačkom ulogu oročenom na tri godine na račun poslovne banke ili garanciju poslovne banke da su obezbijeđena finansijska sredstva u visini potrebnih sredstava za realizaciju obrazovnog programa.
Da bi ustanova dobila dozvolu za rad, odnosno licencu, Opšti zakon o obrazovanju i vaspitanju u članu 49 propisuje da je osnivač ustanove dužan da prije početka rada podnese Ministarstvu zahtjev za licenciranje ustanove.
”Uz zahtjev za licenciranje ustanove, osnivač podnosi akt o osnivanju i dokaze o ispunjenosti uslova iz čl. 46 i 46a ovog zakona. Zahtjev za licenciranje podnosi se i kada ustanova vrši statusne promjene, mijenja sjedište, odnosno objekat, organizuje područnu ustanovu ili uvodi nove obrazovne programe”, stoji u Opštem zakonu o obrazovanju i vaspitanju.
Bonus video:
