Izvršna direktorica Plantaža Verica Maraš, tokom dva mandata na toj funkciji - od 2008. zaključno sa 2017. godinom, po osnovu zarada, bespovratnih kreditnih sredstava i drugih naknada, zaradila je oko 900.000 eura u neto iznosu. Na dodatnim funkcijama u odboru direktora Societe general banke i odbornice u gradskom parlamentu naplatila je još oko 100 hiljada eura.
Samo po osnovu neto zarade ostvarila je oko 490 hiljada, pri čemu najviše 2010. kada joj je godišnja neto zarada je iznosila oko 125.800 eura. Godišnji odmori plaćeni su iznosom od oko 50 hiljada, a naknadno obračunati i plaćeni minuli rad oko 60.000 eura. Po osnovu bespovratnih stambenih sredstava isplaćeno je 299.000 eura i saglasnost za tu odluku dao je Odbora direktora Plantaža.
Različita su mišljenja o tome da li je milion eura keša bila dovoljna nagrada izvršnoj direktorici Plantaža, budući da je tokom njenog mandata firma dovedena na crnu listu poreskih dužnika i zadužena kod poslovnih banaka na nivou od preko 50 odsto godišnjeg prihoda firme.
Maraševa za nešto više od mjesec ističe drugi direktorski mandat, a za “Vijesti kaže da je “uvijek imala na umu da informacije o prihodima javnih funkcionera moraju i treba da budu dostupni građanima”.
“Činjenica je da su moja primanja - kao i ukupno, veoma uspješno, poslovanje kompanije, čiji sam izvršni direktor - više puta bili predmet ne samo novinarsko-medijskog interesovanja već i predmet provjere drugih nadležnih subjekata… Za razliku od prihoda nekih 'naših' interesno povezanih dušebrižnika - koji su uvijek nepoznati i sa pozicije izvora i sa pozicije njihovih iznosa - moja primanja nikada nijesu bila tajna, ni predmet bilo kakvog skrivanja”, kazala je Maraševa.
Ona je navela da se prihvatila javne funkcije, da zna pravila ponašanja i nema nikakvih dilema po pitanju potrebe javnog objavljivanja bilo kojih i bilo kakvih pokazatelja i podataka koji se odnose na radni angažman, položaj i materijalni status.
“Smatram da vrijednost menadžerskih primanja treba da budu recipročna njihovom uspjehu u poslu kojim se bave i koja su kao takva utvrđena od strane predstavnika vlasnika, bilo da su ta primanja predmet ugovornog regulisanja ili predmet njihovih (vlasničkih) odluka. U tom smislu, menadžeri su odgovorni za operativno sprovođenje utvrđene poslovne politike, a vlasnici, odnosno njihovi predstavnici procjenjuju i vrednuju ukupan menadžerski rad i ostvarene rezultate i u zavisnosti od toga se opredjeljuju i donose odgovarajuće odluke”, istakla je Maraševa.
Pad firme nakon odlaska Đorđa Rajkovića
I u samoj kompaniji mnogi se sa sjetom danas sjećaju po mnogo čemu rekordne 2007. godine, posljednje tokom koje je funkciju vodio bivši direktor Đorđije Rajković, danas član borda direktora.
Poslije deset godina, prihodi kompanije u 2017. su u odnosu na 2007, manji za oko šest odsto, ukupni rashodi povećani 13 odsto, a profit manji za 50 odsto. Računovodstvenim egzibicijama i prepakivanjem zaliha, između dvije uporedne godine, menadžment Verice Maraš je povećao krajnje zalihe rifuz vina i rakije za čak devet puta sa oko 3,9 miliona na 36,1 miliona eura.
Smještajni kapaciteti nijesu se povećavali i iznose 33 miliona litara što ukazuje da se samo radilo o prepakivanju i povećanju cijene po litru vina i rakije, a sve u cilju “pravljenja” pozitivnog rezultata. U toku deset godina mandata nikad nije dostignut nivo godišnjih investicija od 7,6 miliona eura, koliko su iznosile 2007. na čelu sa Rajkovićem.
Za razliku od Rajkovićeve nasljednice, u njegovo doba rukovođenja nijesu postojale neizmirene obaveze prema državi, zaposlenima i dobavljačima, a dnevno stanje gotovine na računima, kretalo se od dva do tri milona eura.
Maraš tvrdi, međutim, da su upravo u njenom mandatu ostvareni najbolji rezultati u istoriji ove kompanije (najveći realizovani prihodi, profiti, investicije ... ). Kao dokaz za svoje tvrdnje, navodi statistiku za čitavu deceniju.
Ostvarena je proizvodnja vinskog i stonog grožđa od preko 200 miliona kg. Prodato je više od 150 miliona flaša vina i prirodnih rakija i ostvarene prihode u iznosu od 320 miliona eura (od čega je 170 miliona sa ino-tržišta). Ostvarena je ukupna dobit u iznosu od 30 miliona, realizovane investicije u iznosu od 35 miliona, dodijeljene stambeni krediti u iznosu od 4,2 miliona eura, donacije, sponzorstva i humanitarne pomoći u iznosu od gotovo tri miliona eura, 300 novozaposlenih lica i izmirene obaveze prema državi, po osnovu poreza i doprinosa, u iznosu od 90 miliona eura.
“I u 2017. su ostvareni izuzetni rezultati, tako da je, bez ruskog tržišta, realizovan rast prihoda za pet odsto u odnosu na prethodnu godinu. Uspjehom smatram i to što, u svim ovim godinama, oko 700 porodica stalno zaposlenih i oko 1200 zaposlenih na povremenim poslovima žive od primanja na osnovu svog rada. Zbog toga sam ponosna što smo ostvarili viziju pregalaca i osnivača Plantaža i što smo danas nesumnjivo potvrđen, izgrađen, jedinstven i najpoznatiji brend. Ne zaboravimo ni to, da smo decenijama prvi poljoprivredni i drugi izvozni proizvod Crne Gore”, napomenula je Maraševa.
Za divljenje je, naglašava direktorica, sve što je vezano za tu kompaniju, “od početnog sna njenih osnivača i njihove filmske, prosto nestvarne i inspirativne vizije i pregalaštva u podizanju zasada najvećeg vinograda u Evropi, do današnje potvrde njene pozicioniranosti kao modernog lidera na svjetskom tržištu vina”.
Za prilike u kojima, od početka ekonomske krize, žive građani i današnji naraštaj Crnogoraca, zaista, su “nestvarna i filmska” desetogodišnja neto primanja izvršne direktorice Plantaža.
Maraševa investira uz pomoć kredita, Rajkoviću krediti nisu trebali
Na pitanje, da li Plantaže danas imaju problema sa likvidnošću i kako gleda na nesporni podatak da su kreditne obaveze i dugovanja kompanije koliko polovina ukupnih godišnjih prihoda koje ostvaruju, Maraševa je istakla”da milionske investicije prirodno prate milionske kreditne linije”.
“Plantaže su samo u poslednjih deset godina investirale čak 35.000.000 eura za potrebe podizanja svih nivoa naše osnovne djelatnosti. Međutim, ovakav obim investiranja apsolutno nije moguć bez kreditnog zaduživanja. Nivo zaduživanja u odnosu na ostvareni godišnji prihod ne predstavlja opterećenje već se svaki kredit uredno vraća iz tekućeg poslovanja. Treba znati da se cjelokupno kreditno zaduženje ne vraća u jednom poslovnom ciklusu već je ono dugogodišnje. Upravo iz ovih razloga imamo i pozitivan odnos banaka koje procjenjuju našu likvidnost i odobravaju nam kredite koji se uvijek namjenski koriste. Činjenica je da problemi u tekućem poslovanju postoje i da oni nijesu nikakva specifična i neobična pojava, već su dio prirodne atmosfere jednog tranzicionog privrednog ambijenta koji se rađa i u razvoju bori sa posljedicama još uvijek aktuelne svjetske ekonomske krize”, navela je Maraševa .
U doba Rajkovića, poređenja radi, godišnje se investiralo 25 odsto od ukupnog godišnjeg prihoda, što znači više od 30 miliona za četiri godine i pri tome ni euro iz kredita.
Galerija
Bonus video:
