Kakva sudbina čeka sve one imigrante sa kojima na ulicama Los Anđelesa nacionalna garda vodi ulični rat koji se proširio i na San Francisko? Da li neko smatra da onaj koji gubi priliku i za eksploatacijom - što se poodavno, inače, smatra privilegijom - neće položiti već svoj ionako izgubljeni život na zaraćenim ulicama?
Naime, prema nekim informacijama, zahvaljujući kriptovalutama kao i poslovima sa nekretninama, od početka mandata Tramp je svoje bogatstvo uvećao za preko milijardu dolara. Je li to prevod slogana - Make America great again?
Za to vrijeme dok gledamo breaking news i scene u kojima se imigranti tretiraju doslovno kao - ulični psi (policija na konjima ih gazi!), Evropa se dodatno naoružava, očigledno ne namjeravajući da pokuša konačno ispregovarati mir u Ukrajini.
Uporedo sa ovim, izraelske vlasti su spremne spriječiti svaku humanitarnu pomoć koja bi da se pruži Palestincima u Gazi. Gdje djeca umiru od gladi, i gdje se i dalje sprovodi bombardovanje iako je sve ruševina na ruševini. (Greta Tunberg je vraćena iz Izraela, sa još jednim aktivistom, iako je povod dolaska jedrilicom bila humanitarna pomoć Palestincima u Gazi.)
Ilon Mask koji se ponaša kao kakav superheroj, ne samo da je privatizovao opšti intelekt, već od njegove kompanije Space X zavisi rad NASE, kao što kompanija Neuralink jeste potpuno i konačno otjelotvorenje biopolitike.
Tako, najbogatiji čovjek svijeta, koji je i vlasnik električnih automobila koje proizvodi kompanija Tesla, svoju političku viziju zasnivao je na masovnom otpuštanju administrativnih i birokratskih radnika, na mjerama štednje koje, naravno, nikada ne važe niti pogađaju bogate, nego se bogati na račun takve finansijske represije još više bogate. Utoliko prije, haos koji se događa u LA i San Francisku, može da bude početak revolucije u Americi. Jer, imigrantima pripada da promjene Martin Luter Kingov ushićeni usklik u - Ja nemam ništa!
Sad je pravo vrijeme da naglas sami sebi čitamo poemu ‘Ameriko’ od Alena Ginzberga. Budući da minotaurska mašina jede sve i povraća nazad, u stanje nekakvog hibrida, tim prije jer je kasni kapitalizam u fazi autokanibalizma.
Kad se radi o eksploataciji prirodnih dobara, o nasilno ubrazom napretku, maksimizaciji profita itd., onda na tragu toga treba reći da je sasvim izvjesno šta sledi Grenlandu: da - renta od iscrpljene nafte ide najdominantnim korporacijama zarad veće efikasnosti na razularenom tržištu. Međutim, prije ovoga treba dodati još nešto, dakle: demokrate su proizvodeći ratove upražnjavale politiku sa debelim deficitom, ne bi li se sada, nekako, prva sila svijeta istrgla iz duboke krize, ona namjerava spolja vršiti eksploatacije, a iznutra sprovoditi čvrstu antiimigracionu politiku, plus ogromno smanjenje ili poništenje radnih odnosa koji joj znatno oslabljuju budžet. - U bliskoj budućnosti, biće to zemlja najbogatih koji su naseljeni u ogromnim, praznim megapolisima oko kojih se prostiru nepregledne pustinje.
Drukčije rečeno: bauk buržoazije kruži Vašingtonom!
Nakon apokaliptičnog požara u LA, sad su se razbuktale kvartaške borbe imigranata protiv nacionalne garde, i cijena toga je opstanak ili smrt. Da li, ipak, postoji problem sa latinoamerikancima i imigrantima? Apsolutno! Od rasturanja razarajućih droga, do neprestanih ratova bandi, ubistava, pljački, silovanja, sve je to dio života onih grupacija koje životare na margini. Ali, šta je ulična banda spram sistema koji je vrhovna banda?
Kad Žak Lakan objasni da, čak iako su tvrdnje ljubomornog muža tačne (njegova žena zbilja ima seksualne odnose sa drugim muškarcem), to ne isključuje kako je njegova ljubomora i dalje patološka. Na pitanje kako to, odgovor je sljedeći: zato što mu je potrebna ljubomora da bi održao sopstveni identitet?
Sad pređimo na ovo pitanje: zašto je Americi neophodna uvijek već nesređena granica sa Meksikom ili sjutra zid, da bi svijetu pokazala svoju demokratiju? Zar onda, u takvoj režiji, ona ne bi bila potpuno antidemokratska i zemlja raznih bandi ukoliko bi se, primjera radi, uporedila sa Kanadom, iako holivudski uradak redovno nađe za shodno da tu zemlju i njene ljude ismijava, što je jedan, zbilja, par ekselans prostački gest.
Da: ne postoji, psihoanalitički rečeno, gladak, nenaboran, tečan i antistresan odnos sa Bližnjim, naprotiv, sve nevolje koje nas u životu snalaze potiču od tog, u osnovi, nemogućeg odnosa (o čemu, naravno, sve vrijeme propovijeda hrišćanstvo). Utoliko prije, nikakve vajde od toga da se vazda problem koji postoji iznutra (ovdje je to slučaj sa američkim sistemom) projektuje spolja, na izvanjca, stranca, došljaka, budući da on samo koristi već postojeće i razrađene opcije kršenja zakona. Tim prije, Trampovo rješenje na planu ekonomije kao i antiimigracione politike podjednako je pogubno, posebno kad čujemo da guvernera naziva nesposobnjakovićem pa i skotom.
No, ono što masmedijski svijet zanima jeste: da li je ovo prilika da se najmoćni čovjek svijeta izmiri sa najbogatim čovjekom svijeta, koji ga je preko svoje platforme X (gdje se inače odvija sva politika svijeta) podržao u onome što je sada realnost u LA i San Francisku? Iako su prethodno vodili prljavi rat.
Izbavi nas od Bližnjeg
Neoboriva je činjenica da, uopšte ne važi kako su izbjeglice koje traže spas iz sopstvenih zemalja koje su ratom uništene, u stvari i više nego potencijalni teroristi, budući da upravo od terorizma i bježe, sasvim dovoljan primjer da se ovo potkrijepi jeste mračno stanje u Avganistanu, gdje fundamentalne lokalne vlasti sprovode najužasniji terorizam u modernoj dobi.
Dok Mišel Uelbek podiže glas protiv “islamizacije Evrope” (u manje više jeftinoj priči romana Pokoravanje), preko okeana se progone hispanoamerikanci, latinoamerikanci, i ostali imigranti, kao što se ništa manje državljani Amerike masovno otpuštaju sa radnih mjesta, što nam govori da se polako ispunjava ono što je najavljeno: razvijena vještačka inteligencija preuzima mnoge poslove, otud se ultradesnica rehabilituje u Evropi, ali takođe i Americi, prije svega radnici su ti koji toj političkoj strani poklanjaju puno povjerenje. Ono što buni jer je, ipak, potpuno nelogično jeste: kako da se to događa kad Evropom gazduje glas Brisela i njenih tehnokrata, dok u Americi Mask, Bezos, Zakerber, posjeduju toliku moć koja se automatski odražava i mijenja realnost? Uostalom, Janis Varufakis je prepoznao i najavio dolazak vladavine tehnolordova.
U Gardijanu čitamo (10. jun), sljedeću vijest: “Kalifornija je saopštila da je raspoređivanje Nacionalne garde od strane administracije republikanskog predsednika Trampa bilo nezakonito i da je kršilo suverenitet države i savezni zakon, navodi se u tužbi koju je podnela sudu protiv vlade SAD.”
Kršenje zakona, suvereniteta države, zloupotreba nacionalne garde, proizvodnja samovoljne politike, dakle - radikalizam republikanaca može biti - rečeno jezikom Ilona Maska - nuklearna bomba za SAD!
Zbog ove užasne situacije, progona diskriminisanih i diskvalifikovanih, getoiziranih i izrabljenih, izmučenih, nisam mogao da se ovih dana ne podsjetim jednog od omiljenih bendova iz dana gluvarenja u Njegoševom parku, u pitanju je bend Rage against the Machine i njihov genijalni album koji datira iz 1999 - The Battle of Los Angeles. Ponekad se ispostavi da je gerila moguća samo do šesnaeste godine…
Bonus video:
