Lemuri posjeduju karakterne crte koje je moguće identifikovati, a koje se možda i nasljeđuju…
Biolog Dženifer Verdolin ispitivala je sive mišije lemure koji žive u zatočeništvu, male primate velikih očiju, koji potiču iz šuma Madagaskara, kako bi otkrila na koji način reaguju na nepoznate objekte i hranu, piše National Geographic.
Ona je u blizini lemura postavljala predmete poput minijaturne stolice, drvene buba mare, plišane žabe, ali i hranu kao što su mango i papaja. Poslije klasifikacije reakcija svakog lemura ponaosob, posmatrala je njihove reakcije na rutinske dnevne operacije u koje su uključeni ljudi, kao što je čišćenje kaveza ili zdravstveni pregled.
Odvažni lemuri – oni koji su proveli više vremena u interakciji sa novim nepoznatim objektima – rjeđe su protestvovali kada bi im se ljudi približili, u odnosu na one stidljive, koji su izbjegavali nepoznate objekte.
Verdolin objašnjava da reakcije koje označavaju protest – uriniranje, napad, griženje – reflektuju strah, a da su „odvažni lemuri“ obdareni većim samopouzdanjem u stresnim situacijama. Smjeli lemuri će lakše adaptirati na nesigurne situacije i promjenu u okruženju, u odnosu na one stidljive – a ta smjelost i stidljivost mogle bi biti nasljedne.
„Zapravo postoje dokazi da se ove karakterne crte nasljeđuju“, objašnjava Verdolin, a to bi moglo da ima uticaj i na evoluciju vrste. „Naravno, prirodna selekcija ne može da radi sa nečim što se ne nasljeđuje“.
Od kako je započeta studija, lemuri su dobili i potomstvo. Zato je sljedeći korak koji Verdolin ima na umu ispitivanje da li nasljednici liče na svoje roditelje po karakteru, prenosi National Geographic Srbija.
Ideja o proučavanju ličnosti životinja uglavnom je napuštena u posljednjoj deceniji, jer je preovladalo mišljenje da se eventualne razlike u karakternim crtama između pripadnika jedne vrste mogu pripisati statističkoj grešci. Mnogi naučnici izbjegavaju korišćenje termina „ličnost“ kada govore o životinjama, opredjeljujući se radije za manje antropomorfni termin „bihevioralni sindrom“. Ipak, oba termina se odnose individuu koja reaguje na isti način u različitim situacijama.
„Ja lično nemam problem sa korišćenjem termina ličnost“, dodala je Verdolin.
Ona u prepoznavanju karaktera kod životinja vidi ključ za bolje razumijevanje vrsta.
„Moramo se podsjetiti da nije moguće jednostavno kategorizovani čitavu vrstu kao jedno“, rekla je ona.
Galerija
Bonus video:
