Ljubitelji kamerne muzike u Podgorici tokom vikenda su prvi put slušali cjelovečernji koncert trija Luminus, u čijem sastavu su pijanistkinja Tatjana Prelević, violinista Marko Simović i Vladimir Drobnjak, violončelo; ovo je istovremeno bio i prvi program koji je otvorio koncertnu sezonu podgoričkog KIC-a, koji, tradicionalno, svojim repertoarom afirmiše i njeguje i kamernu muziku i domaće umjetnike i njihov razvoj.
Trio Luminus nastao je u avgustu 2014. godine tokom Ljetnjeg kampa za kamernu muziku na Ivanovim koritima, i njegovi članovi već su afirmirmisani na mnogim poljima, od solo i orkestarskog muziciranja (Simović i Drobnjak su članovi Crnogorskog simfonijskog orkestra), do pedagoškog angažmana, Prelević kao profesor kamerne muzike na Akademiji za muziku u Hanoveru, a Simović i Drobnjak u podgoričkoj muzičkoj školi “Vasa Pavić”.
Program koncerta sadržao je stoti opus Franca Šuberta, Klavirski trio br.2 u Es-duru, te Klavirski trio br. 3 u g-molu op. 110 Roberta Šumana; dva složena, kompleksna i a priori teška kamerna opusa komponovana u posljednjim fazama i stvaranja i življenja oba velika autora, članovi trija Luminus ozbiljno su i predano predstavili podgoričkoj publici, skladno ozvučivši i sopstvene temperamente i stilske zahtjeve, ne zatomivši ni ljepotu Šubertove linije ni složene formalne i polifone kombinacije “spakovane” u jedinstvenu estetiku ovog dugog, no jedinstvenog kamernog djela, po mnogima i najljepšeg klavirskog trija u “tradicionalnijem” fundusu muzike kamerne.
Šuman je još više produbio međukamerne zvučne relacije članova trija, njihovu povezanost i ritmove, kantilenu i atmosferu. Veliko iskustvo i talenat Tatjane Prelević te pažljivo građena reputacija i karijera koju ova Podgoričanka već godinama gradi u Njemačkoj, onaj su pokretački duh i energija koju i gudački dio ansambla Luminus sa muzikalnošću i respektom prati i kroz zajedničke partiture i van scene, kroz repertoare posvećene i klasičnim i modernijim opusima.
Na radost i ljubitelja Luminusa, ali i kamerne muzike uopšte, koja zahvaljujući Kampu kamerne muzike i selekcijama i idejama Maje Popović posljednjih godina postaje upravo ono zbog čega je, nekada davno, i nastala: prostor za muziciranje i uživanje…
Bonus video:
