Mihail Miša Bereznjicki, po mišljenju mnogih poznatih muzičara, jedan je od najboljih svjetskih violista. Violu je, nakon briljantne karijere violiniste, počeo da svira sa 26 godina, i u svojoj biografiji notira prestižne nagrade, koncerte kao solista, kamerni muzičar, ne zanemarujući ni pedagoški rad na moskovskom Konzervatorijumu, ali i širom svijeta. Večeras će na Cetinju nastupiti u duu sa svojom suprugom, pijanistkinjom Marijom Popović.
- Koje kompozicije ste odabrali za repertoar koncerta, i jeste li imali određenu koncepciju? Je li, uopšte moguće, prilagođavati programe publici i situaciji, ili je to, prvenstveno, stvar izbora i afiniteta?
Na programu večerašnjeg koncerta su dvije sonate, op. 69 br. 3 za violončelo i klavir (transkripcija za violu i klavir) Ludviga van Betovena i SonatuRebeke Klark za violu i klavir. Što se koncepcije tiče, htjeli smo da u programu budu zastupljene klasika i romantika. Repertoar za violu je dosta oskudan i iz tog razloga smo se odlučili da sviramo Betovenovu Sonatu koja je inače jedna od najljepših sonata pisanih za violoncelo i klavir. Nikada ne prilagođavam program publici, ako izvođač bira djela koja voli, publika to uvijek prepozna, tako da je u mom slučaju to definitivno stvar ličnog izbora.
- Vezani ste za Crnu Goru i ličnim i profesionalnim relacijama, u toku ste i sa pedagoškim i izvođačkim kadrom i potencijalom. Kako Vam iz gudačke perspektive izgledaju njene mogućnosti? Je li obrazovni sistem dovoljno kvalitetan za talentovanu djecu, ili talenat, ipak i uvijek, prepozna svoj put bez obzira na sisteme i okolnosti...
Crna Gora je još mlada u muzičkom smislu, ali ima veliki potencijal. Kao i u svakoj drugoj zemlji i ovdje ima puno talentovane djece. Muzička akademija radi na tome da se dovedu dobri pedagozi, da bi studentima obezbijedila dobro obrazovanje u njihovoj zemlji ili privukla studente iz drugih zemalja.
- Svirate violu, ali i violina je instrument kojem ste posvećeni. Koliko je viola postala svijet za sebe, je li se i u solističkom smislu izborila za svoj ravnopravniji status? Šta je to u njenom zvuku što Vas uvijek fascinira, a što je ono što violinu ipak vjekovima drži na pijedestalu?
Uvijek mi se više sviđao zvuk viole jer ima prirodniji zvuk, tj. bliži je boji ljudskog glasa. Viola se u početku više pojavljivala u kamernim ansamblima, a tek kasnije kao solo instrument. Violinu često vezuju za virtuoznost, a viola je više filozofski instrument.
- Ljeto je i aktuelni su seminari i majstorski kursevi. Koliko su oni korisni i dragocjeno iskustvo i za profesore i za učenike i studente? Koliko je, uopšte, ze zrelost jedne interpretacije, potrebno vremena da bi zazvučala stilski i tehnički i umjetnički kvalitetno?
Seminari svakako pomažu učenicima ili studentima, oni stiču nova iskustva, nekad je čak dovoljno da iz razgovora sa nekim pedagogom naučite mnogo više nego na času. Za vrijeme trajanja masterklasa se može uraditi dio programa ili možete učeniku dati neke ideje koje će mu pomoći da se razvija dalje. Naravno, sve je individualno, neko za par časova može više, neko manje, ali to je korisno iskustvo. Mislim da ne postoji određeno vrijeme za zrelost interpretacije, to je takođe individualno i zavisi od izvođača.
Rođena Kotoranka, diplomirala na kijevskom konzervatorijumu
Pijanistkinja Marija Popović rođena je Kotoranka koja je nakon srednje muzičke škole u klasi prof. Marine Dulović diplomirala na kijevskom Konzervatorijumu P. I. Čajkovski u klasi poznatog pijaniste Jurija Kota.
Usavršavala se na kursevima kod pijanista Paula Gulde, Dorijana Leljaka,Aleksandra Bondurjanskog i drugih.
Na repertoaru ima preko trideset programa kamerne muzike.
Večeras se prvi put predstavlja publici Espresiva u duetu sa svojim suprugom.
Bonus video:
