Od specijalnog izvještača "Vijesti"
Realno, Evropske igre u Azerbejdžanu - Zemlji vatre - nisu ni blizu olimpijskih, kada je takmičarski aspekt u pitanju. Mnogo je razloga - prije svih to što su kalendari takmičenja u većini sportova, posebno onih najatraktivnijih, usklađeni mnogo prije nego što je 2015. godine označena kao godina premijernog okupljanja sportista Starog kontinenta.
Ali, daleko od toga da su sportski događaj koji se neće pamtiti. Uostalom, preko šest hiljada sportista našlo se na jednom mjestu, a recimo Britanija od Pekinga 2008. godine nije poslala brojniju sportsku delegaciju van Ostrva. I po broju gledalaca, Evropske igre su događaj prve vrste - 420 hiljada ulaznica je prodato, saopštili su juče organizatori, samo je juče na borilištima bilo preko 30 hiljada ljubitelja sporta.
Borilišta su urađena po najvišim standardima, mnoga od njih bolja su i ukusnije napravljena nego, recimo, na Igrama u Londonu prije tri godine, a da nije bilo tragičnog incidenta sa austrijskim sportistkinjama, organizacija bi mogla da se opiše kao perfektna. Ovako, ostala je tamna mrlja...
Ali, Evropske igre pokazuju, zapravo, i koliko je Evropa podijeljena. Dok se sportisti iz zemalja zapadne Evrope u Bakuu bore za medalje i olimpijske vize, a cijelim operativnim timom „Baku 2015“ rukovode engleski sportski stručnjaci, pojedini mediji Evropske igre predstavljaju isključivo kao hir predsjednika Azerbejdžana Ilhama Alijeva i njegovu demonstraciju moći i bogatstva.
Činjenica je da je Alijev neprikosnoveni lider i da u Evropi 21. vijeka nije „normalno“ da sin naslijedi oca na funkciji predsjednika, ali je činjenica i da Azerbejdžan, preciznije Baku, odiše evropskim mirisom. Nije to postsovjetski grad, naprotiv, već grad koji ima i tradiciju i ostatke prošlosti, i arhitekturu modernog doba. I svjetske brendove - u robnoj i auto-industriji, mobilnoj i kompjuterskoj tehnologiji, svemu šta vam padne na pamet. I ljubaznost ljudi na svakom koraku i svakom mjestu... Vjerovatno ima i djelove pune bijede i siromaštva, ali malo je gradova i zemalja u kojima je svima dobro.
Azerbejdžan, međutim, ima nešto što niko u Evropi nema - nafte i gasa više nego što većina evropskih zemalja ima vode. Da li će u budućnosti voda biti vrijednija od crmog zlata - možda i hoće, ali zasada je Azerbejdžan u prednosti.
I zato na sve zapadnoevropske otrovne strelice iz Azerbejdžana stiže poruka:
„Evropo, ne igraj se sa Zemljom vatre. Mogla bi da se opečeš“, naslov je na jednom od najčitanijih portala u ovoj zemlji.
Da se Evropa neće igrati vatrom, vjerovatno se nada i 30-ak hiljada Britanaca koji rade i dobro zarađuju na poslovima u jednoj od najvećih svjetskih, ne samo naftnih kompanija - Sokaru. Nada se i Berni Eklston, koji će naredne godine dovesti Formulu 1 u Azerbejdžan, pa i Mišel Platini, koji je Bakuu povjerio organizaciju četiri utakmice ujedinjenog Evropskog prvenstva 2020. godine...
Bonus video:
