Od specijalnog izvještača "Vijesti"
Brazil je ovih mundijalskih dana centar svijeta. Centar Brazila je Rio de Žaneiro, a centar Rija - Kopakabana.
Prvi dan dolaska u Brazil proveli smo na ovoj zadivljujućoj plaži i na licu mjesta osjetili sav kolorit i opijajući efekat najljepše igre, na najvećem takmičenju, i to u zemlji gdje je fudbal način života, vrsta religije…
Fudbal, Mundijal i Rio - paklena kombinacija
Nakon ludnice sa štrajkovima i fudbalskog cirkusa koji je pratio Brazilce na otvaranju u Sao Paulu (kažu da je dan uoči meča kolona automobila bila dugačka nestvarna 292 kilometra), fudbalski karneval preselio je južno niz obalu Atlantika, u jedan od naljepših gradova svijeta - Rio de Žaneiro.
U Brazilu, ljudi su inficirani fudbalom, a stanovnici Rija, popularne „karioke”, žive opuštenim i bezbrižnim životom, uvijek misleći na zabavu, bez obzira na to živjeli u luksuznim i dobro čuvanim stanovima, ili u neuglednim i opasnim favelama.
Kada se, dakle, spoje Rio, fudbal i Svjetsko prvenstvo, dobija se - totalni spektakl, veći nego ikada, na bilo kojoj tački Zemljine kugle…
Pet dana od početka Mundijala štrajkovi su prestali, navijači se opustili, a nezadovoljstvo širokih narodnih masa u Brazilu osjetno smanjeno, ili samo zagušeno fudbalom. Ima li to veze sa seljenjem “epicentra” iz Sao Paula u Rio - vjerovatno ima, reći će vam Brazilci.
Tek, najvažnija sporedna stvar je u subotu 14. juna zasjala punim sjajem - na Kopakabani. Bili smo u pravo vrijeme na pravom mjestu.
Stigli su, naime, Argentinci (sinoć otvorili Marakanu duelom sa Bosnom i Hercegovinom), a policija je obezbjeđivala plažu da tango ne izađe iz okvira igre koja je početkom prošlog vijeka ustanovljena po buenosajreskim barovima.
Iz Mar del Plate, Mesijevog Rosarija, Santa Fea, Santa Krusa, naravno Buenos Ajresa, ali i ostalih argentinskih gradova, na desetine hiljada navijača pristiglo je u Rio, dan uoči i na dan prvog mundijalskog meča.
Kakva je to čast i za komšije Bosance, iako su navijači „zmajeva”, neki od njih pristigli i istim letom sa reprezentacijom navijača Nikšićkog piva, u odnosu na Argentince na Kopakabani bili kao kap u moru.
Zaglušujuća buka, ali prelijepe navijačke melodije i zanosni ples „gaučosa”, dominirali su gigantskom plažom od jutra do mraka, bez prestanka. Bezbrojne nebeskoplave zastave presijavale su na brazilskom suncu, položene na predivnom pijesku Kopakabane, uz obalu mora.
„Vamos, vamos Argentina”, odjekivalo je sa svih strana.
Velika slika „okupacije Kopakabane” od strane Argentinaca zaslužila je pažnju i naslovne strane najtiražnijeg brazilskog lista, čuvenog „O Globa”.
Mundijal u zemlji najvećeg rivala, Brazila, a još otvaranje na „Marakani” u Riju - može li izazovnije za dvostrukog svjetskog prvaka koji čeka na veliki rezultat još od Italije 1990. (poraz u finalu od Njemaca, nakon titule u Meksiku četiri godine ranije).
Navijači Argentine, popularni „los hermanos”, te subote na plaži Kopakabane su počeli da sanjaju svoj istorijski san: da i drugi brazilski Mundijal nakon 1950. završi na rijeci La Plata, ali ne na urugvajskoj, već na njihovoj obali. Protutnjali su Rijom, nastavli put ka Belo Horizonteu, uz nadu da će se 13. jula opet vratiti Kopakabani.
Ako se 13. jula sastanu sa Brazilom u velikom finalu, na Kopakabani će se održati najveća navijačka žurka u istoriji, baš kao što će se na „Marakani” u tom slučaju igrati najveća fudbalska utakmica ikada.
Kolumbijci plesali, Urugvajci plakali
FIFA je na Kopakabani napravila veliki navijački štand, u ograđenom prostoru - nazvan „FIFA fan fest Rio de Žaneiro”, a mundijalske utakmice na velikom video bimu mogu da se gledaju čak i iz mora.
Kopakabana i Rio su mundijalska baza velikog broja navijača raznih reprezentacija, odatle se putuje na odredišta i vraća kada se završe utakmice u drugim gradovima.
Te subote, Kolumbijci su plesali protiv Grčke, Urugvajci plakali protiv Kostarike, a scene iz Belo Horizontea i Fortaleze prenijele su se i na plažu Kopakabane. To su fudbalske boje i emocije koje može da ponudi samo Južna Amerika...
Rio i fudbal
Rio de Žaneiro je grad „Marakane”, najpoznatijeg stadiona na svijetu, kao i fudbalskih klubova Botafogo, Flamengo, Fluminense i Vasko de Gama.
O strastvenoj vezi između Rija i brazilskog fudbala davno je pisao urugvajski novinar i pisac Eduardo Galeano:
„Brazilski stil fudbala okrenut je fantaziji i gipkim pokretima tijela - to je fudbal u kojem nema pravih uglova, baš kao što ih nema na brdima Rio de Žaneira”, zapisao je Galeano.
Novinar iz Srbije opljačkan je do gole kože na ulicama Sao Paula uoči otvaranja Mundijala (napisao je da je srećan što su mu razbojnici ostavili gaće), dok je novinar iz Hrvatske, koji se istovremeno zagrijavao u Riju, donio priču o bezbjednim ulicama megalopolisa i „stvarima koje se mogu bez čuvara ostaviti čak i na plaži”.
Rivali na terenu, na ulicama mirno: Koloritni navijači Brazila i Argentine
Mnogo se ovih dana pisalo i pričalo o bezbjednosti u Brazilu, a istina je, vjerovatno, negdje na sredini. Ipak, nakon dva dana boravka u Riju bliži smo hrvatskoj verziji. Oprez je obavezan, naročito noću, ali Brazil definitivno nije zemlja gdje će vas „opljačkati na svakom ćošku”. Ili je 170 hiljada policajaca zaduženih za bezbjednost na Mundijalu zaista zavelo red.
Rio de Žaneiro, ili „Cidade Maravilhosa” (čudesan grad), kako mu tepaju Brazilci, pulsira između Glave šećera, vjerovatno najpoznatijeg vidikovca na svijetu, i brda Korkovado, na kojem se nalazi velika statua Isusa Hrista - jedno od sedam novih svjetskih čuda. Dva uzvišenja natkrivaju čudesan zaliv Guanabara.
Rio je poznat i po favelama - toliko opasnim i toliko brutalnim da u neke od njih ne zalazi ni policija. „They don't really care about us”, upoznao je svijet Majkl Džekson prije 18 godina s paklenim životom u favelama, a priča o njima dosegla je toliki mit da su neke pretvorene u turističke atrakcije, mada se ne smije krenuti bez obučenog vodiča.
Ali, sve je to Rio, grad čudesne ljepote i kontrasta.
I još nešto - „karioke” će vam reći da je druga po veličini plaža u gradu, Ipanema, otmjenija i elegantina od Kopakabane. „Garote de Ipanema“ (djevojka sa Ipaneme), pjesma je koju je 1962. komponovao Antonio Karloš Žobim.
Galerija
Bonus video:
