Bio je roker i diplomata, bavio se politikom, objavio je više od 20 knjiga, dobitnik je više srpskih i međunarodnih nagrada za književnost, prvi je laureat nagrade Fondacije “Borislav Pekić”, za “Uspon i pad Parkinsonove bolesti” dobio je Ninovu nagradu, napisao je scenario za jedan film, u jednom je i glumio (epizodna uloga u filmu ‘Munje’), drame su mu izvođene na mnogim scenama, a knjige prevođene na mnogim jezicima. Najkraće rečeno - Svetislav Basara.
Gostujući na tribini “Kultopis”, Basara je govorio o književnosti, svojim romanima, kolumnama, o odnosu prema novinarima i reformi jezika, o poslu ambasadora.
Smatra da je ’80-ih godina prošloga vijeka bilo mnogo zanimljivije biti pisac jer je bilo manje “gužve” u književnosti koja je danas sve više komercijalizovana. Basara smatra da knjiga neće izgubiti bitku sa tehnikom jer “dok je svijeta i vijeka, biće i knjige”.
“Knjiga nije u krizi ali možda čitanje jeste jer tvitovi, sms-ovi i društvene mreže jednostavno ‘mame’ nepismenost. Možda sam ja iz prethodne tehnološke ere ali mislim da će to osakatiti pisanje. Spisateljstvo je umjetnost pisanja, ali pismenost bi trebalo da bude odlika svih. Bojim se da je to u krizi”, kazao je autor kultnog romana “Fama o biciklistima”.
Priznaje da mu je to najdrža knjiga a da je ideja o njenom nastanku rođena sredinom ’80-ih kada je u Beogradu vladala pomama kovanja zavjera i tajnih društava. Tako je i on odlučio da osnuje društvo Evanđeoskih bicilista ružinog krsta koje otkriva istinu o lažnim zavjerama. Nakon više od 25 godina od prvog objavljivanja romana spisak “biciklista” je znatno proširen u odnosu na prvobitni jer su prevodioci iz svih zemalja u kojima je knjiga objavljivana dodali po nekog domaćeg člana.
Iako ne voli da priča o jezicima regiona, smatra da je u pitanju isti jezik sa beznačajnim varijacijama, i da je najbolje zaustaviti sve polemike jer najbitnije je da se svi razumijemo, a jezik neka svako zove kako hoće.
Što se tiče književnika u regionu njima jezik nikada nije bio problem da se sporazumiju, niti su se veze prekidala, pa tako njegova djela čitaju u Zagrebu, Miljenko Jergović je jedan od popularnijih pisaca u Srbiji, a u Beogradu se piše o savremenim piscima iz Crne Gore, poput nedavno objavljenog osvrta Teofila Pančića na novu knjigu Balše Brkovića “Plaža Imelde Markos”.
Aktivan odnos sa svakodnevicom
Kolumne mu, ističe Basara, pomažu da ima aktivan odnos sa svakodnevicom... To su tekstovi u kojima može da “opljune” po stvarima koje mu se ne dopadaju i koje to, po njegovom viđenju, zaslužuju.
“Smatram da su kolumne možda jedino dobro što je preostalo od novina koje se sve više tabloizuju, sve je više fotografija, a manje teksta i niko više nema živaca da čita duže tekstove”, kazao je čovjek koji je od 2001. do 2005. godine bio ambasador SR Jugoslavije na Kipru.
“Lijepa zemlja, ali dosadan činovnički posao”, kazao je Basara, i dodao da “čovjek od “svakodnevnog lupanja pečata može malo i da se zaglupi”.
Bonus video:
