“Stratos” na Berlinalu: Grčka priča o ubici

Festival je donio i izvrstan film “Treća obala rijeke” Selin Murge
87 pregleda 1 komentar(a)
Berlinale logo, Foto: Berlinale.de
Berlinale logo, Foto: Berlinale.de
Ažurirano: 14.02.2014. 19:54h

Grčki film izašao je iz anonimnosti istovremeno kada je ova zemlja zapala u krizu. Na na ovogodišnjem Filmskom festivalu u Berlinu, Grčka ima pet filmova od kojih je jedan u glavnoj konkurenciji.

Riječ je o filmu “Stratos” Janisa Ekonomidesa, koji je po mišljenju filmskog kritičara Jurice Pavičića (Jutarnji list), najčudnije, najoriginalnije ostvarenje koje je do sada prikazano na Berlinalu.

Tarantino i Beket

Naslovni junak filma Stratos (Vangelis Mourikis) plaćeni je ubica. Ubija ljude po narudžbi i naplaćuje to od čudnog nalogodavca po nadimku Slikar. Sav novac daje izvjesnom Jorgosu, koji s tim novcem kopa tunel da iz zatvora izbavi misterioznog Leonidasa, kojem je glavni junak dužan. “Svi likovi filma rade najgore stvari - ponižavaju se, prostituišu se, čak i djecu, ne bi li obezbijedili dovoljno novca Jorgosu da završi tunel i izbavi kriminalca. Međutim, ispostavlja se da je Leonidas mrtav, a Jorgos bježi s novcem”.

“Stratos” bi se možda najbolje mogao opisati, po riječima Pavičića, kao mješanac Elmora Leonarda, Tarantina, Bernar-Mari Koltesa i Beketa. S jedne strane, “Stratos” glumi da je žanrovski film pun mačo tipova s pištoljima.

S druge strane se dešava u potpuno apsurdnom, distopijskom svijetu u kojem mafijaši čekaju Godoa, svi su dužni, a taj dug isisava iz njih svako zrno humanosti. Zanimljiv je i pristup jeziku koji gaji Ekonomides.

Argentinska priča

Festival je donio još jedan, po mišljenju Pavičića, izvrstan film, a riječ je o ostvarenju “Treća obala rijeke” argentinske rediteljke Selin Murge. To je priča o dječaku iz doktorske porodice kojem je u životu sve unaprijed isplanirano.

“Riječ je o prekrasnom, suptilnom filmu o odrastanju, filmu koji ima nešto truffautovske sjete u opisu adolescentskog buntovništva, ali sve je to zapapreno tipično latinoameričkom kritikom klasnog društva”, piše Jurica Pavičić.

Bonus video: