Mnogo puta postavljeno pitanje glasi - pomaže li piscima alkohol u potrazi za inspiracijom? Nema sumnje da su Ernest Hemingvej i F. Skot Ficdžerald kao i brojni drugi velikani pisane reči, svakako smatrali da je odgovor potvrdan.
U svojoj novoj knjizi “The Trip to Echo Spring” autorka Olivija Leng, kroz primjere šestorice američkih pisaca poznatih po sklonosti ka kojoj “kapljici” više, pita se zašto se alkohol još od davnih vremena povezuje s pisanjem i kako se u ovim slučajevima na njega odrazio. Njena knjiga istovremeno je i putopis i biografija, prenosi Tportal.
Leng obilazi mesta na kojima su šestorica odabranih autora, ključni pisci jedne epohe, Ernest Hemingvej, Tenesi Vilijams, Rejmond Karver, Džon Čiver, Džon Beriman i F. Skot Ficdžerald živjeli, pili i pisali. Na putovanju koje se proteglo preko hiljadu kilometara, širom Amerike, autorku više od pređenog puta zanima udaljenost njihovih omiljenih kafića i pisaćih stolova. Upravo na tim putevima, koje je u svrhu knjige obišla, autorka traži motive iz poznatih književnih djela i istražuje odnos pisaca prema alkoholu.
Iako zavisnik od alkohola, veliki dramski pisac Tenesi Vilijams (Mačka na usijanom limenom krovu, Tramvaj zvani želja, Noć iguane) kritikovao je opijanje: “Zašto čovjek pije? Dva su razloga. Mogu ići zajedno ili odvojeno. Prvi je zato što se smrtno boji nečega, a drugi zato što ne može podnijeti istinu.”
I dok je već pred kraj života za “Esquire” pisao priče o piscu zavisnom od alkohola, što je zapravo i sam postao, F. Skot Ficdžerald, pisac sjajnih romana “Veliki Getsbi” i “Blaga je noć”, obraćao se piću s naklonošću.
Skot i Zelda Ficdžerald (FOTO:definitivetouch.com)
“Litar vina dnevno ne mogu posmatrati nikako drugačije nego kao jedno od ljudskih prava”, rekao je.
“Za razliku od romana koji zahtijeva predano pisanje i koncentraciju, nešto kraće književne forme lakše je kombinovati sa ispijanjem značajnih doza alkoholnih pića”, još je jedan od Ficdžeraldovih zaključaka.
“Kratke priče moguće je pisati uz vino, ali za je roman potrebna mentalna snaga”, govorio je.
Zanimljivo je da je jedna od stvari koju je Hemingvej zamijerao Ficdžeraldu činjenica da se prebrzo napije.
“Piši pijan, sređuj trijezan”, glasi slavni Hemingvejev savjet, a Nobelom nagrađeni pisac autor je i citata: “Moderan život... često je mehanička opresija, a piće je jedino mehaničko olakšanje”.
Za razliku od njega, prozni majstor Džon Čiver se liječio od zavisnosti od alkohola.
“Pisac tako proširuje, podiže i raspiruje maštu. Kako raspiruje maštu, povećava i kapacitete za anksioznost i neizbježno postaje žrtva fobija kakve uzrokuju samo veće količine droge i alkohola”, rekao je nakon liječenja.
O povezanosti alkohola i velikih književnih imena, osim brojnih objavljenih tekstova, danas svjedoče i brojna pića koja nose ime poznatih autora. Tako na internetu možemo naći recepte za Hemingvejev mohito ili Ficdžeraldov koktel od džina i limuna. I dok u svojoj knjizi nije pronašla jedinstven odgovor na pitanje zašto pisci piju, knjiga Olivije Leng donosi pregršt malo poznatih anegdota iz života slavnih pisaca.
Iako nije dio autorkinog istraživanja, valja se sjetiti još jednog američkog pisca, Džeka Londona, koji je svoj autobiografski roman nazvao - “Kralj alkohol”.
Zanimljivo je da je jedna od stvari koju je Hemingvej zamijerao Ficdžeraldu činjenica da se prebrzo napije. “Piši pijan, sređuj trijezan”, glasi slavni Hemingvejev savjet
Galerija
Bonus video:
