Uticajni njemački kompozitor i muzički filozof Hans Verner Hence, poznat posebno po radu za pozorište, kao i po posvećenosti političkoj umjetnosti, preminuo je 27. oktobra u Dizeldorfu u 86. godini.
Njegov izdavač, “Shot Music”, objavio je da je “preminuo jedan od najsvestranijih i najuticajnijih kompozitora našeg vremena”.
Hence je autor deset simfonija, a komponovao je muziku i za mnogobrojne opere i balete, kao i djela drugih muzičkih žanrova.
Dvostruki život pod nacistima
Rođen 1. jula 1926. godine u u Giterslohu, u učiteljskoj porodici, Hence je rano muzičko obrazovanje stekao u državnoj školi u Braunšvajgu, a još kao dijete je bio svjedok nacističkog brendiranja muzike, umjetnosti i književnosti.
“Kada bi muzika bila dio čovjekovog svakodnevnog života, svijet bi sigurno bi manje agresivan"
Dolaskom nacista na vlast 1933. godine, počeo je da živi dvostruki život - dok je marljivo slušao zvanični kurikulum u školi, istovremeno je svirao kamernu muziku u porodičnoj kući i čitao prokrijumčarenu literaturu.
Njegov otac ubijen je na Istočnom frontu, a i sam Hence je mobilisan 1944. godine da bi kraj rata dočekao kao britanski ratni zarobljenik.
To životno iskustvo mu je donijelo i doživotnu mržnju prema fašizmu.
“Kada bi muzika bila dio čovjekovog svakodnevnog života, svijet bi sigurno bi manje agresivan i bilo bi mnogo više jednakosti i ljubavi na Zemlji”, govorio je Hence, za koga je muzika predstavljala sredstvo komunikacije, razumijevanja i pomirenja.
Predivno je sve što fašisti mrze
Izjavio je svojevremeno i da mu je predivno sve ono što fašisti mrze. Po završetku studija u Zapadnoj Njemačkoj, napustio je zemlju 1953. i otišao u Italiju, što mu je omogućilo i da se distancira od njemačke savremene muzičke teorije i pomogne mu da se prepusti različitim formama istraživanja sopstvenog izraza.
Među njegovim poznatim djelima su opera “Seoski ljekar”, zasnovana na pripovjetki Franca Kafke, zatim “L'Upupa”, jedina za koju je napisao libreto
Od sredine 60-ih njegov rad je počeo da dobija sve eksplicitniji politički ton. Oratorijum “Jevrejska hronika” prethodio je fugi “In memoriam: Die Weisse Rose”, posvećenoj mladom paru antinacista.
Radio je kao profesor na Mocarteumu u Salcburgu, a predavao je i u SAD, na Kubi i potom u Njemačkoj. Između ostalog, učestvovao je u osnivanju Minhenskog bijenala - međunarodnog festivala novog muzičkog teatra, a na čelu te manifestacije bio je do 1996.
Među njegovim poznatim djelima su opera “Seoski ljekar”, zasnovana na pripovjetki Franca Kafke, zatim “L'Upupa”, jedina za koju je napisao libreto, muzička drama “Elegija za mlade ljubavnike”, oratorijum “Splav meduza”, posvećen Ernestu Če Gevari...
Veliki omaž priređen mu je 2010. godine u Njemačkoj, u okviru programa koji su grad Esen i oblast Rur organizovali povodom statusa evropske prijestonice kulture. Njegovo umjetničko djelo i društveni angažman predstavljeni su kroz operske i baletske predstave, simfonijske i koncerte kamerne muzike i radio opere, uz filmsku retrospektivu, simpozijum i takmičenje kompozitora posvećeno njegovim dostignućima i uticaju.
Galerija
Bonus video:
