Emir Hadžihafizbegović starijim generacijama poznat je po “Audiciji”, dok ga mlađi znaju iz filmova poput “Karaule”, “Gori vatra” i serije “Lud, zbunjen, normalan”.
U Crnoj Gori je upravo završio prvi dio snimanja filma “Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa” Nikole Vukčevića u kojem glumi jednu od važnijih uloga, negativca koji izvršava krivično djelo, ubistvo.
“Moj lik je na neki način bio u onom dijelu vlasti koja se nije ponašala civilizovano. Njegova zaduženja su bila da radi stvari sa druge strane zakona”, ispričao je za Vijesti Hadžihafizbegović, koji u filmu ubija košarkaškog trenera i na taj način izaziva sina nastradalog na osvetu.
“Cijela ta drama se razlaže na dvadesetogodišnji period, pa je film poseban upravo zbog te vremenske elipse, koja počinje 1991, a završava se u vremenu u kojem smo sada”, objašnjava glumac i dodaje da za potrebe filma nije mijenjao svoj naglasak samim tim što je nadimak njegovog lika Bosanac. U karijeri nikada nije tumačio karakter Crnogorca, ali je spreman da tumači lik bilo koje nacionalnosti, jer kako kaže to je posao za koji se školovao.
Nikola napravio hrabar scenario
“Snimanje prvog dijela filma je proteklo sjajno. Mislim da je Nikola napravio hrabar scenario, a Ivan Đurović je ozbiljan producent. Jedan od problema, koji sam i ranije pominjao je to što je film dobio sramno mali novac. Veoma je hrabro upustiti se u avanturu igranog filma sa podrškom 60 hiljada eura, ali sam srećan što sam dio ekipe koju je spaja entuzijazam, profesionalnost, sjajan scenario i Nikola, koji zna da radi taj posao. Projekat ima sve preduslove ozbiljne filmske priče”, kaže Hadžihafizbegović, koji nije gledao prethodni Vukčevićev film “Pogled sa Ajfelovog tornja”, ali je, po njegovim riječima, za saradnju dovoljan razgovor i poznanstvo.
Posao radi, bilo na filmu ili u teatru, tek kada upozna ljude, pod uslovom da mu se dopadnu, a Vukčević je očigledno, ostavio pozitivan utisak.
“On je mlad, pametan, inteligentan i hrabar reditelj, sa hrabrim scenariom, koji progovara o temama koje su bile tabu u Crnoj Gori. Priča ovog filma je iskrena, plemenita i tačna, a upravo takve priče Crnogorcima i nedostaju, jer ste mnoge stvari stavili sa strane”, kazao je bosanski glumac i iskoristio priliku da čestita na suverenosti i svemu što je ona donijela Crnoj Gori.
Ponovo imam priliku da upoznam ljude
“Poslije 23 godine sam ponovo u Podgorici i tokom snimanja sam imao vremena za razgledanje glavnog grada. Radio sam u Crnoj Gori, prije svih ovih “karakazama”, jer je to bio dio zemlje u kojoj smo živjeli. Mi smo 1988. prodali sedam hiljada karata u “Morači” sa “Audicijom” i to mi ostaje kao super uspomena. Podgorica je sada totalno novi grad i to nema veze sa mnom. Ponovo imam priliku da upoznam ljude, družim se i šetam. Uglavnom, impresije su pozitivne, pogotovo od kako ste se odvojili od Srbije”, kaže glumac.
On je otkrio i da je tokom pauza u snimanju vrijeme provodio sa stomatologom Suljevićem, kojem je zahvalan što mu je riješio “velike zdravstvene probleme”.
“Ostao je da se snimi ljetnji dio filma, mislim da će to trajati četiri ili pet dana, a doći ću i na premijeru”, ispričao je Hadžihafizbegović i pred kraj razgovora otkrio da ga čekaju igrani filmovi u Sloveniji, Bosni i Hercegovini, kao i u Hrvatskoj u kojoj se trenutno nalazi, a onda dodao da mora da završi razgovor jer ga “policajci čudno posmatraju zbog duge priče na telefonu”.
Anđelina zaslužuje Oskara
Iako nije nominovan, rediteljski debi Anđeline Džoli, “U zemlji krvi i meda”, film čija se radnja dešava za vrijeme rata u BiH, je zaslužio Oskara “zato što je tačan”.
“Pogledao sam film. Sjajan je i ne mogu da vjerujem da je neko ko dolazi iz te holivudske, blokbaster ambijentale do te mjere detaljno prostudirao šta se dešavalo u Bosni. Napravila je čestit crno-bijeli film jer se jasno zna ko su loši, a ko dobri momci, što naravno smeta određenim strukturama. Premijera u Sarajevu je uskoro, ona dolazi sa Bred Pitom i svojom porodicom i svi u Bosni se radujemo tome. Džoli je bila zainteresovana za tu temu, iako je u regiji napravljeno još dosta filmova o toj agresiji, koja je došla iz Srbije i dijelom iz vaše domovine Crne Gore."
Niko nema novca
Film “Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa”, po riječima Hadžihafizbegovića, ima mali budžet, ali se sa tim susreću režiseri cijele Evrope, a ne samo sa Balkana. “Kinematografija kao esnaf ima finansijskih poteškoća. Mogli bismo nabrajati mnoge zemlje koje imaju gore ili bolje koprodukcije, a to je mnogo potcijenjena stvar i u bogatim zemljama.
Uzmite posljednjih deset godina francuskog, austrijskog ili njemačkog filma. Jednostavno i Bosna je dio koprodukcijske priče i svi naši sjajni filmovi od ostvarenja Danisa Tanovića, koji je dobio Oskara, preko “Gori vatra” i “Ljeto u zlatnoj dolini”, koji je nagrađen u Roterdamu, pa do “Grbavice”, koja je uzela Zlatnog medvjeda u Berlinu su koprodukcijski”, ispričao je on.
Galerija
Bonus video:
