Premijera predstave “Maestro” izvedena je ovog marta u Narodnom pozorištu u Somboru. Jedna od onih premijera koje su već unaprijed dočekivane svečano, jer je to komad o Milanu Konjoviću, a igraće se u njegovom Somboru. Dramu je pisao Milivoje Mlađenović, a režirao je Milan Nešković. U predstavi igraju Saša Torlaković, Ivana V. Jovanović, Biljana Keskenović, Marko Marković, Srđan Aleksić, Bogomir Đorđević, Vanja Nenadić i Grigorije Jakišić.
Igra čitavog ansambla je inteligentna, znalačka, usklađena, Saša Torlaković donosi na scenu jednog samosvojnog, egocentričnog i zapravo preosjetljivog majstora, Ivana V. Jovanović najprirodnije igra Glumca, pomalo kao Arlekina, koji je zapravo stalno prisutna Smrt, tačnije onaj koji uzima i prevodi na drugu stranu naše junake - igra sa pravom dozom duhovitosti, oporosti i ironije. Biljana Keskenović Konjovićevu ženu Emu igra ubejdljivo i lako, tako da vam je sve oko nje jasno, Marko Marković je harizmatični poštar, Srđan Aleksić kao najbolji Prijatelj i Bogomir Đorđević kao Ćira Falcione grade svoje likove tako da čine da moćna slika jednog vremena i jednog života ima pravu dozu dekadentnog i oporog, a mladi Vanja Nenadić i Grigorije Jakišić odlično su se u ovom timu snašli.
Drama o Milanu Konjoviću kao jednom od najznačajnijih i najdugovječnijih jugoslovenskih slikara naravno istorija je prošloga vijeka u čijem je središtu - priča o umjetniku. Priča je različito važna za aktere koji su stvorili ovu predstavu u zavisnosti od njihove dobi, trenutnog preispitivanja ljudskog i umjetničkog, no ono što svima jeste zajedničko jeste da su kreiranju “Maestra” svi pristupili sa ozbiljnim poštovanjem prema Konjoviću i sa jednom lucidnom otvorenošćti prema igri.
U podnaslovu drame stoji: fantazma/glorija u četiri dijela i sedamdeset pozorišnih reprodukcija - slike života i život slika Milana Konjovića. Pisac kao napomenu stavlja ideju da je najprirodnije da se drama najprije postavi u Somboru kao gradu koji je Konjovića oblikovao, na poslijetku - ova drama i jeste apoteoza tom gradu koji je oblikovao i junaka i pisca ove drame.
Reditelj Milan Nešković ne samo da izvrsno gotovo filmski te slike montira nego nam na scenu donosi čitav jedan fatazma/glorični svijet, jer kao što nas jedan drugi velikan uči - Meša Selimović: “Snovi su nekad toliko jaki i upečatljivi da ne možemo razaznati razliku između života i sna”. U tom ključu Nešković uz tečnu dramaturgiju Sare Radojković, inteligentnu i zrelu igru asmanbla kreira jedan svijet, pripovijeda sa scene o Maestru i vijeku koji je za nama, a zapravo nam neprestano govori o trošnosti i snazi života, kroz odnos trošnosti i snage donosi jedan moćni elan vital. On gledaoca vješto uvlači u priču, čiji je glavni junak zpravo Život sam. U tome je moć ove predstave - budi vas da živite.
Jedna od onih premijera koja je startno bila obavijena prazničnim velom iz koje sam izašla osvježena snagom koja je preneSena igrom sa scene u publiku.
Podsticaj za dramu u knjizi “Konjović iz prikrajka”
Mlađenović navodi da je podsticaj za dramu nađen u knjizi Milenka Popića “Konjović iz prikrajka”.
Pored knjige tu je mnoštvo građe - eseja, kritičkih osvrta na Konjovićevo djelo koje su poslužile u nastajanju drame. Naravno nije nimalo lako ispričati nečiji život, ali znajući to Mlađenović stvara dramu koja se sastoji iz slika, koja reditelju dalje otvara razne mogućnosti, kako sam pisac kaže - za montažu tih slika.
Bonus video:
