Centar savremene umjetnosti Crne Gore, početkom novembra ove godine, priredio je u svojoj galeriji “Centar” samostalnu izložbu grafičkih radova mladog crnogorskog umjetnika Ilije Nikčevića (Nikšić, 1982). Nikčević je diplomirao (2007) na grafičkom odsjeku Akademije likovnih umjetnosti u Novom Sadu, u klasi prof. Slobodana-Abija Kneževića.
Zasigurno su nezaobilazni Nikčevićevi izuzetni crtački potencijali
Do sada je priredio sedam samostalnih, a učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više nagrada, član je ULUCG-a od (2008), stalno živi i stvara u Nikšiću. Aktuelnu izložbu prati poster i kolorni katalog sa uvodnim tekstom istoričarke umjetnosti Milice Radulović.
U dvoetažnom izložbenom prostoru u strogom centru grada, prezentirano je dvadeset osam grafičkih listova manjeg i galerijskog formata, ostvarenih tehnikama bakropisa i akvatinte, koji su opremljeni jednostavnom tamnom lajsnom, a nastali su u prethodne tri godine.
Nikčevićeva umjetnička stremljenja i likovne preokupacije čvrsto su vezane za figuralni koncept. On svoja grafička ostvarenja gradi na izuzetno poetiziranom i veoma razuđenom, ali istovremeno i vrlo sigurnom crtačkom fundamentu.
Čak i na prvi pogled, sasvim je evidentno da je na crnogorsku likovnu scenu zakoračio jedan relativno mladi, ali izvjesno je i vrlo nadaren umjetnik
U središtu njegovog interesovanja prevashodno je ljudsko stvorenje i autohtono-ambijentalni okoliš u kome se zbivaju čudnovati prizori. Nikčevićevi scenski kadrovi sazdani su na određenoj literarno-iskaznoj, pastoralno-arhaičnoj i mitološko-istorijskoj potki.
Svakako, ta bazna literarnost u daljem stvaralačkom i kreativno-sublimatornom procesu, biva potisnuta posve u drugi plan, a intenzivno je nadjačavaju likovni elementi i crtačko-grafistička virtuoznost. Kada se dublje analiziraju Nikčevićevi eksplikati, moguće je prepoznati nekoliko tematsko-stilskih krugova.
Prvom pripada, samo uslovno rečeno, portretna skupina, u kojoj se umjetnik veže za njemu drage i bliske osobe, ili pak za univerzalizovane stereotipe, “Dobri kralj”, “Prestolonasljednik”, “Kokošije sljepilo”.
Drugi segment obuhvata radove koji tretiraju ličnosti prikazane u vidu torza ili cjelovite figure, “Zamisao”, “Zagrljaj”, “Mladi kralj”. Treći i najbrojniji, okuplja djela na kojima je supstituisano više homoidno-zoomorfnih figura u ambijentalno-pejzažnom okruženju.
One izvode neki čudesni igrokaz iz koga se očituje određena količina tuge, sjete, čežnje, a katkada i izvjesna podsmješljivost, “Drugarčine”, “Mornar”, “Naše svete krave”, “Djevojka sa psom”.
Nikčevićev crtež je izuzetno produhovljen, opušten, poetizovan i veoma suptilan
Čak i na prvi pogled, sasvim je evidentno da je na crnogorsku likovnu scenu zakoračio jedan relativno mladi, ali izvjesno je i vrlo nadaren umjetnik, koji se bavi grafikom na izuzetno profesionalan način.
Odranije je poznato da se na novosadskoj akademiji temeljno izučavaju grafičke tehnike i vještine. Nikčevićevi radovi zasigurno potvrđuju tu konstataciju, bjelodano je da je riječ o vrsnom grafičaru, koji veoma sigurno vlada dvjema klasičnim grafičkim disciplinama, bakropisom i akvatintom.
No, zasigurno su nezaobilazni Nikčevićevi izuzetni crtački potencijali. Crtež je likovna disciplina koja se uči, koja se akademski može savladati, a zna se da je crtež baza gotovo svih umjetničkih rakursa. Međutim, Nikčevićev crtež je izuzetno produhovljen, opušten, poetizovan i veoma suptilan.
To je crtež koji Nikčević nosi samim sobom, u svom genetskom habitusu. On ga je na akademiji samo razigrao i nadgradio, a pri tom je vrhunski savladao vještine graviranja, ecovanja i otiskivanja.
Iako su svi grafički listovi realizovani crno-bijelo, osim jednog rada, njegova valerska lepeza je veoma razvijena, tako da se u pojedinim grafikama, gotovo doživljava suzdržana koloritnost. Ako nastavi i dalje da se kreće uzlaznom putanjom, pred Nikčevićem će se zasigurno otvoriti veoma optimistički horizonti.
Bonus video:
