Bluz veterani “Zona B” nastupiće na ovogodišnjem Petrovac Jazz festivalu i to u subotu 1. septembra na sceni tvrđave “Castello”, a dan prije toga imaće i koncert u nikšićkom Blues Baru. Postoje već 27 godina na muzičkoj sceni i sve ove godine ostali su vjerni bluzu, a o bendu, nastupima i karijeri na pitanja “Vijesti” zajednički su odgovarali Petar Zarija (pjevač) i Zoran Žikić (udaraljke).
Ove godine nastupate na Petrovac Jazz festivalu, ali ćete prije toga nastupiti i u Nikšićkom Blues baru. Šta ste pripremili za “upoznavanje”sa publikom?
Ovogodišnji Petrovac Jazz Festival, je apsolutna kruna, veoma žive koncertne aktivnosti “Zone B” u proteklom periodu. Nastup na ovom Festivalu je izazvao veliko interesovanje publike u Crnoj Gori, imajući u vidu da u dužem vremenskom periodu, “Zona B” nije nastupala ni na primorju, ali ni u kontinentalnom dijelu Crne Gore, pa smo dobili pozive za nastupe i u Nikšiću, Podgorici i Tivtu, koji će prethoditi finalnom nastupu benda na sceni Tvrđave Castello u Petrovcu, u subotu 1. septembra od 22 sata. Inače, na festivalima prevashodno izvodimo autorske pjesme “Zone B”, koje se nalaze na dosadašnjim albumima, izdatim za muzičku kuću “One records”, kako bi se poklonici bluesa, u što većem broju, upoznali sa onim što radimo. Međutim, prilikom nastupa u klubovima se isti repertoar proširuje blues standardima adaptiranim za ovakvu muzičku postavu, od kojih su neki u ranijem periodu zabilježeni na ponekom od osam do sada izdatih albuma “Zone B”.
Festival u Petrovcu je u osnovi jazz manifestacija, ali se posljednjih godina sve više okreću i bluz muzici. Koliko su ova dva žanra ustvari povezana?
Interesantno je da se posljednjih godina, mnogi Jazz Festivali u regionu, održavaju u sadejstvu sa blues bandovima, i to veoma uspješno. Imali smo priliku da se i lično u to uvjerimo kroz nastupe na ovogodišnjem Jazz & Blues festivalima u Valjevu i Kragujevcu, kao i na “Art Avlija Jazz & Blues festivalu” u Bavaništu, kao i na najvećem Jazz Festivalu u Srbiji, ovogodišnjem “Nišville” Jazz festivalu u Nišu, koji ima izvanrednu i neposrednu, gotovo bratsku saradnju sa Jazz Festivalom u Petrovcu. Smatramo da odgovor leži u New Orleansu i St. Louisu, u Americi s obzirom na to da je sva današnja “popularna” muzika, (rock and roll, pop music, R & B music) nastala na korijenima bluza. Potpuno prirodno i prijatno je za slušaoce i poklonike i jedne i druge vrste muzike, kada se istovremeno i na istom mestu, prepliću pomenuti žanrovi.
Koliko kod bluza ima improvizacija?
Kod bluza improvizacija je zastupljena u zavisnosti od samih izvođača, ali i od okolnosti i prostora u kojima se ova vrsta muzike neposredno izvodi... U nastupima velikih “Blues mastersa” etabliranih zvijezda na svjetskom nivou ima veoma malo improvizacije, s obzirom na to da je svaki koncertni nastup (blues show), konceptualno, sadržinski veoma ozbiljno osmišljen. Situacija je potpuno suprotna kod blues muzičara koji nastupaju u manjim klubovima, u kojima je kontakt izvođača sa publikom mnogo neposredniji, i daleko opuštenija atmosfera, pa koriste kako inspirativnu podrušku auditorijuma, tako i blagodeti pomenute muzike da se upuste u improvizaciju.
Zašto ste se baš odlučili za bluz tih 80-tih godina kada je nastala Zona B, a bila ekspanzija rok bendova?
Na, u to vrijeme snimljenom muzičkom materijalu, ponuđenom tada najznačajnijoj izdavačkoj kući u Srbiji PGP-RTB, posljednja pjesma od desetak rok numera, bila je bluz. Tadašnji muzički urednik je, u tom trenutku tražio da sve pjesme budu u tom žanru, jer takvih izdanja na našoj muzičkoj sceni nije bilo.
Na početku karijere Zone B, krajem davnih 80-tih, svirali ste obrade B.B. Kinga, Muddi Vatersa, Fleetvooda Maca, J.J. Cale i bili značajan klupski bend. Zasvirate li i danas na nastupima po neku obradu ili je repertoar isključivo autorski?
U svojim čestim nastupima, kako na solističkim koncertima, tako i u klubovima, Zona B sa zadovoljstvom izvodi, i u svoj program za tu priliku uvrsti po neki od inače brojnih blues i R&B standarda svjetskih izvođača, što će svakako biti slučaj i prilikom predstojećih nastupa benda u Crnoj Gori.
Najgore, ratne godine izabrali ste za objavljivanje prvog albuma koji je izašao 1991. godine. Koliko je bilo teško izboriti se sa dens talasom koji je bio popularan tih godina?
Istine radi, kada je prvi album Zone B izašao 1991. godine, gostujući na radio stanici “Studio B” tim povodom, tek smo čuli za prve nemire u Sloveniji. Ratna dejstva većeg obima na području ex YU započela su u jesen iste godine, tako da se ne može govoriti o ratnim godinama u množini, već o periodu neposredno prije započetih oružanih sukoba. Dešavanja u bliskom okruženju su, sama po sebi izazvala nevjerovatnu konfuziju u najrazličitijim slojevima građanstva, a pogotovo kod muzičara, likovnih i dramskih umjetnika, kojima je svaka vrsta violentnog ponašanja, i ekspanzije nasilja strana, te su se, baš te godine, muzičari na različite načine odnosili prema jezivim vijestima sa ratišta. Neki su izgubili volju za bilo kakvim aktivnostima, drugi su svoj rad nastavili u nekoj od inostranih zemalja, a neki, (među kojima je bila i Zona B), odabrali su da se baš tada suprotstave sveopštoj dekadenciji, i poremećenom sistemu vrijednosti, prevashodno u kulturi, na jedini, sebi svojstven način - stvaralaštvom i pokušajem da se barem svojim malim doprinosom suprotstave neočekivanom i nesagledivom zlu, koje se, u narednim godinama dešavalo na našim prostorima. Sem toga ‘90 godine su još uvijek bile dobre za ‘rock and roll’, a ono što je vrlo brzo uslijedilo je bilo inspirativno i za blues, kao muzički pravac, proistekao iz siromaštva, tuge i nesreće, crnačkog stanovništva sa juga Amerike.
Iako postojite 30 godina, nijeste ni diskografski ni koncertno aktivni kao neki bendovi. Znači li to da nema toliko prostora u medijima, izdavača, pa i festivala koji bi podržali bluz muzičare na prostorima Balkana?
Za 30 godina postojanja, Zona B je objavila osam albuma, i upravo priprema svoj deveti čija realizacija se očekuje do kraja ove godine. S obzirom na to da su sve pjesme koje snimamo i izvodimo na engleskom jeziku, u neku ruku je prirodno da budu slabije medijski propraćene i prezentirane najširem auditorijumu. Međutim, Zona B je itekako aktivna i izvođački, obzirom da redovno sviramo u klubovima, koji tematski njeguju ovu vrstu muzike, a ljeti na festivalima, kojih ima u sve većem broju, na prostorima zemalja regiona, tako da smo samo od 26. 05. 2018. godine, započeli izuzetno dinamičnu koncertnu aktivnost, nastupom na Jazz festivalu u Valjevu, da bi potom nastupili i na festivaima u Kragujevcu, Bavaništu - izuzetno značajnom Blues & Rock festivalu u Mostaru, “Nišvillu”, te nedavno na “Beer Festu “u Beogradu. Dakle ove godine ispunjavamo zacrtani plan ka popularizaciji benda u Bosni i Hercegovini, Srbiji, Crnoj Gori, dok nam je u agendi za sljedeću godinu prezentacija stvaralaštva Zone B u Hrvatskoj, Sloveniji, Makedoniji, kao i u okolnim državama.
Koliko se bluz za sve ove godine koliko se bavite ovim muzičkim žanrom popularizovao do sada?
Bluz scena u Beogradu je od kraja 80-tih godina (svirke na “Mašincu” klubu studenata na Mašinskom fakultetu u Beogradu) do danas, u stalnom porastu, tako da je, u ovom trenutku veoma jaka. Predstavljaju je odlični muzičari, iskreno opredeljeni za ovaj muzički pravac sa prepoznatljvim bendovima koji odžavaju scenu, ne samo u Beogradu nego i u okruženju. Samim tim vrše uticaj na mlade ljude koji nastavljaju razvoj bluza i R&B kao muzičkih pravaca. U ovom trenutku, postoje striktno tematski opredeljeni bluz klubovi, ali i klubovi u kojima se, između ostalog svira bluz.
Zona B je supergrupa jer je bend sastavljen od iskusnih muzičara među kojima su i Zdenko Kolar (nekadašnji član Idola) i Duda Bazuha (poznat po saradnji sa Balaševićem). S obzirom na to da su njih dvojica i članovi rok supergrupe “Eldorado” koliko ih drugi projekti “ometaju” kad je u pitanju rad Zone B?
Potpuno ste u pravu, sa definicijom da je Zona B supergrupa, s obzirom na učešće starih, etabliranih majstora domaće muzičke scene, predvođenim dinamičnim frontmenom benda, vokalnim solistom Petrom Zarijom. Od prije dvije i po godine, priključivanjem bendu apsolutno najvećeg majstora usne harmonike u regionu, jednog od najzaslužnijih pionira blues scene Petra Miladinovića, poznatijeg kao Pera Džo, Zona B postala je supergrupa dostojna evropske i svetske scene, imajući u vidu virtuoznost i neverovatno slaganje dvojice solista: čuvenog gitariste Dude Bezuhe i nenadmašnog Pere Joe!!! Takođe, učešće članova benda u drugim muzičkim projektima i saradnja sa drugim muzičarima, samo proširuje ideje, otvara nove vidike i oplemenjuje muzičara.
Album “Džoker” posvetili Novaku Đokoviću
Imate i album koji je posvećen teniseru Novaku Đokoviću. Da li je i slavni sprostista uspio da ga presluša i znate li kakva mu je bila reakcija? Otkud uopšte ideja da ga posvetite Novaku?
Novak je odmah pjesmu prezentovao na svom zvaničnom sajtu, ali pravi razlog za posvećivanje albuma “ Džoker” Novaku Đokoviću leži u činjenici da je bend često nastupao baš kada je on igrao velike mečeve i postajao svetski br. 1. Svesrdno i bezrezervno navijanje (neposredno pred osvajanje Davis cup) dovelo do spontane podrške od strane članova benda, kao i saznanje da Novaka u svijetu oslovljavaju nadimkom Džoker, što se odlično uklapalo u pjevačku liniju ove numere pa i naziv istoimenog albuma....
Žikić zadužen i za udaraljke i za ugovaranje svirku
Zoran Žikić član Zone B postao je mnogo kasnije, nego što se isti oformio. Iako je u bendu zadužen za udaraljke, zadužen je i za ugovaranje svirki Zone B. Na pitanje koji mu posao teže pada - da ugovara svirke ili da izađe na binu i odradi koncert, odgovara:
“Istina je da sam ja veliki poklonik Zone B, preko 10 godina, a pritom i izuzetan poštovalac lika i djela meni od ranije poznatih muzičara Zdenka Kolara, Dude Bezuhe, kao i Pere Džoa. Kad god mi je vrijeme dozvoljavalo dolazio sam svuda gdje je bend nastupao i na taj način se nadahnuo ovom vrstom muzike iako nijesam oduvek bio ljubitelj rock and rolla. Posao menadžera benda, mi apsolutno ne pada teško, pošto sam po profesiji advokat već 22 godine i taj dio organizacije smatram potpuno normalnim sa stanovišta svog iskustva. Pritom osjećam izuzetno zadovoljstvo da mogu dostojno da reprezentujem takav bend kakav je Zona B u komunikaciji sa organizatorima značajnih muzičkih festivala i ostalim poklonicima bluesa”, ispričao je Žikić koji je ranije karijeru gradio kao član bendova “Rubin”, “The Fairy Tales band” i “ Osmeh” svirajući bubnjeve i klavijature. To što u Zoni B svira udaraljke za njega je novi doživljaj.
“Omogućava mi neprestano eksperimentisanje i istraživanje novih zvukova, kojima se trudim da upotpunim inače sjajan zvuk benda, ali prije svega zahvaljujući jednom od osnivača benda, bubnjaru Dušanu Ristiću, koji je i došao na tu ideju i ukazao mi poverenje. Sav moj skroman doprinos Zoni B je, upravljen na etabliranje ovog, svakako najznačajnijeg R&B benda, kao ključnog i vodećeg promotera blues kulture, koja bi trebala i mogla biti izuzetan pravac razvoja i uobličavanja kulturne svijesti generacija koje dolaze, i kojima moramo ostaviti jedno značajno nasleđe, a koje upravo sada stvaramo”, zaključuje Žikić.
Bonus video:
