Samo nekoliko dana nakon nastupa na Sarajevo jazz festivalu, američki kompozitor i gitarista Ralf Tauner je održao koncert na Velikoj sceni KIC-a “Budo Tomović”.
Nastupajući prvi put u Crnoj Gori Tauner je na koncertu izveo potpuno nove kompozicije, kao i neke veoma stare te nekoliko džez standrada.
Povodom njegovog gostovanje u Crnoj Gori, u Američkom uglu održana konferencija za novinare, na kojoj je Tauner govorio o muzici, komponovanju, kao i o stilu muziciranja.
Ovaj sedamdesetjednogodišnji muzičar je bio raspoložen da odgovara na veliki broj pitanja,a počeo je sa svojim iskustvima na čuvenom Vudstoku.
“Na Vudstoku 1969. godine sam nastupao jer me angažovao jedan folk pjevača i pijanista Voren Burharta. U to vrijeme sam boravio manje od godinu dana u Njujorku, i kada sam dobio taj poziv, smatrao sam da je riječ o folk festivalu koji održava tamo negdje u Njujorku. Međutim, iako ja nijesam bio oduševljen tim pjevačem, muzika na Vudstoku je bila fantastična, osim one koju sam ja svirao sa bendom”, prisjetio se Tauner nastupa Vudstoku.
Improvizuje, a da to niko ne primjeti
On je kazao da je na njegov stil sviranja najveći uticaj zapravo imalo njegovo odrastanje u Americi, jer su mu bile dostupne sve moguće vrste muzike, a da su mu prvi uzori bili Glen Miler, Beni Gudman, Luj Armstrong, Net King Kol i mnogi drugi...
“Od mog najranijeg djetinjstva, bio sam izložen različitim vrstama muzike, zahvaljujući porodici i bratu koji je donosio mnoštvo različitih ploča. Tu je bila muzika iz sving ere, Drugog svjetskog rata, pa sam počeo da sviram trubu, pa diksilend muziku i mnoštvo druge.... Muzičari koje sam vam naveo kao svoje prve uzore, slušao sam i apsorbovao, ali ne nužno gledajući ih sa nekog akademskog stanovišta, već uspijevajući da poput sunđera upijem osjećanje koje je muzičar imao u trenutku kada sam ga slušao”, rekao je Tauner.
Klasičnu gitaru je učio u Beču i kod “jednog sjajnog profesora naučio sve one profesionalne stvari, kada je u pitanju pažnja prema detaljima, tehnika...” Ipak, kao džez muzičar, Tauner smatra da je sposobnost improvizacije suština svega.
"Kada komponujem koncentrišem se samo na to i slušam što manje , trudeći se da to što radim završim što bolje” objasnio je Tauner.
“Kao klasičan muzičar, obraćate pažnju na jačinu tona, na boju, na sve note koje treba da svirate na određen način. To je sposobnost i senzibilitet koji koristim i u džez muzici, gdje je prvi dio određen i napisan, a drugo što slijedi je razvojni dio koji bude improvizacija. Vrlo često je kod mene improvizacija urađena na taj način da je ljudi ne prepoznaju, već smatraju da riječ o napisanom komponovanom dijelu”, kazao je Tauner.
Odgovarajući na pitanje kako vidi uopšte svjetsku muzičku scenu Tauner je kazao da kada komponuje, ne stiže mnogo da prati savremnena dešavanja.
“U toku sam sa onim što rade ljudi iz moje ere, kao što su Džons Kofild, Aberkrombi.... Kada komponujem koncentrišem se samo na to i slušam što manje , trudeći se da to što radim završim što bolje” objasnio je Tauner..
Komponovanje je stvaranje dok se ne dobije značenje
Tauner je rekao da komponujući rijetko koristi riječ stvaranje, jer je to u muzici više traženje, sviranje nekoliko kombinacija melodija, sve do trenutka dok to nešto što svira ne dobije neko značenje, koje se projektuje kroz muzičku melodiju.
“Umjetnost komponovanja je da se napravi nešto što ima značenje. Komponovanje ne predstavlja samo niz zvukova ili nekih lijepih akorda. To je jedno sakupljanje slično sakupljanju kamenčića, koje pokušavate da uposlite da proizvedu varnicu, e to je u komponovanju taj početak neverbalne priče, koja se sastoji od dodavanja nota i sa dodavanjen nove note ta muzička numera postaje duža i dobija identitet koji ograničava mene kao kompozitora. Za mene je komponovanje svijet avanture u koji ulazim i koji određuje pravila po kojima treba da se rukovodim”, objasnio je Tauner.
Bonus video:
