Šampanjac nije oduvijek bio luksuzno piće. Kao što je nekada jastog bio hrana koju jedu siromašni, tako je i šampanjac dugo važio za piće koje su pravili nespretni vinari.
Tokom petnaestog vijeka, dramatične temperaturne promjene u Evropi su uticale na proces fermentacije vina, prenosi Hafington post, a prenosi B92.
“Hladno vrijeme privremeno zaustavlja fermentaciju, proces koji je neophodan u pravljenju vina “piše Marina Koen u Smithsonian magazinu “Kada dođe proljeće i toplije vrijeme, fermentacija se nastavlja. Rezultat toga je oslobađanje ugljen dioksida, što i te kako ima uticaj na vino koje se nalazi u flaši.”
U početku, ovaj loš uticaj vremenskih prilika na kvalitet vina je dočekan sa prezirom. Boce u kojima je vino imalo mjehuriće, pri otvaranju su često eksplodirale (na isti način na koji danas eksplodira boca šampanjca kada je otvaramo) i to je bilo neprohvatljivo za većinu ljubitelja vina. Međutim, na sličan način na koji je jastog postao delikates, tako je vremenom to dva puta fermentirano vino postalo luksuz.
Na kraju 17. vijeka, sveštenik po imenu Dom Pijer Perinjon je dobio priliku da u ovo pjenušavo vino doda još mjehurića (današnji šampanjci sadrže u prosjeku milion mjehurića po čaši). Iako Perinjon nije jedini koji se bavio ovim pićem, on se najčešće naziva “ocem šampanjca”. To objašnjava zbog čega danas boca Dom Perinjon šampanjca košta preko 100 dolara. Ali u stvarnosti, najveću zaslugu za to što je šampanjac baš takav kakav jeste, zapravo dugujemo vremenskim prilikama.
Neka vam ova priča posluži kao inspiracija. Kada sljedeći put budete nazdravljali sa čašom šampanjca u ruci, imajte u vidu da se neke od najljepših stvari u životu ne planiraju baš uvijek, kao i da neke slučajnosti mogu biti prava čuda.
Bonus video:
