Dvadeset pet je godina od legendarne utakmice Crvena Zvezda - Olimpik Marsej. Odgledao sam je uživo na stadionu "Sveti Nikola" u Bariju, a prilika da gledaš tim za koji navijaš u finalu Lige šampiona se ukazuje vjerovatno jednom u životu i nije se smjela propustiti. Sjećam se ta dva po svemu posebna dana (dva ako računam momenat od kada smo krenuli iz Podgorice za Bari pa do povratka).
Ovaj mini aranžman je počeo dolaskom u Bar kod babe mog prijatelja. Na samom feribotu “Sveti Stefan” je trebalo da nam se pridruži ostatak ekipe. Dok smo večerali i čekali vrijeme za polazak, baba je zabrinuto prokomentarisala: "Ko će, zaboga, da čuva Papena". Zapeo mi je zalogaj u grlu imajući u vidu da je imala osamdeset i kusur godina. Da nismo žurili, ne sumnjam da bi se nastavilo sa fudbalskim temama, pa možda i sa babinom brigom tipa, hoće li Zvezda da igra u formaciji 4-4-2 ili u nekoj drugoj. Srećom po nju i nas, Papen se nije proslavio. Istina, kasnije je pored živog Dejana Savićevića proglašen, te 1991. godine, za najboljeg igrača Evrope. Što reći za takvu nepravdu. Po nekom nedokučivom kriterijumu fudbalski Salijeri je ispao bolji od fudbalskog Mocarta.
Inače, put do Barija je pratilo nemirno more, a mi povraćali po palubi i preko palube čitavu noć. Ni sekundu nismo spavali, ali smo jutro u Bariju dočekali vrlo orni. Ugrabili smo da svratimo do bazilike Svetog Nikole koja čuva svečeve mošti a posle toga se čitav dan muvali po centru grada, srdačno se pozdravljali sa navijačima Olimpika i kasnije organizovano odvezeni do stadiona čitavih pet sati prije početka utakmice. Sa ove distance neobjašnjivo, ali se ni jedan jedini momenat nismo dosađivali do početka utakmice.
Tadašnji vlasnik Olimpika, francuski tajkun Bernar Tapi, napravio je moćan tim u kojem igrač kao što je bio Piksi Stojković nije bio starter. Pored Papena, igrali su Vudl, Hodl, Boli… Dvije godine kasnije Olimpik je postao prvi francuski tim (i za sada jedini) koji je osvojio Ligu šampiona.
Inače, desetak godina kasnije Tapi je optužen i uhapšen zbog velike korupcionaške afere u koju je bila uključena i tadašnja ministarka finansija, a potom šefica MMF-a Kristin Lagard (država mu je isplatila 400 miliona eura u kešu).
Afera kasnije nije bila pošteđena ni Zvezda, jer su njeni tadašnji generalni sekretar Vladimir Cvetković i predsjednik Dragan Džajić takođe hapšeni….
Ni Zvezda nije bila naivna sa mnogo velemajstora kao što su bili Belodedić, Jugović, Šabandžović… i jednim genijem na terenu.
Iza nas se udobno smjestilo nekoliko Italijana koji su pokušali da navijaju za Francuze, ali ih je preobratio samo jedan pogled na našu grupu (bilo nas je 6-7 iz Podgorice). Posle kratke procjene rizika, odlučili su, sasvim razumno, da prestanu da uopšte navijaju. A mi smo bili dovoljno plemeniti da ne zahtijevamo od njih da navijaju za Zvezdu. Cijela jedna strana stadiona je bila "naseljena" isključivo Delijama, ali Francuza je ukupno bilo puno više. Da podsjetim, godina je 1991, već je počinjala “igranka” u SFRJ, pa se dobrim dijelom utakmice skandiralo domaćim gledaocima, Italijanima: "Uzmite nam Istru"! Priznajem da sam se pridružio skandiranju. Same utakmice se skoro ne sjećam (valjda od bunila i visoke tenzije), osim penala Darka Pančeva.
U povratku je, srećom, bilo mirno more, mada vjerujem da nas ni bura ne bi omela da zbog teškog premora prespavamo cijelu noć.
Nikad kasnije nisam poželio da natenane odgledam snimak utakmice. Na snimku sigurno ne bih našao ništa od ova dva dana.
Sa FB stranice autora
Bonus video:
