Zakon o održavanju stambenih zgrada obavezuje stanare da na Skupštini stanara izaberu predsjednika skupštine i upravnika, te da odluče o visini mjesečne naknade za održavanje zajedničkih djelova objekta i periodično preciziraju prioritete održavanja (čišćenje stubišta, održavanje liftova, rasvjete itd).
Loš materijalni status vlasnika stanova, komšijska nesloga i “kultura življenja”, te ogromno nepovjerenje u potencijalne organe upravljanja, razlozi su što se, konkretno u siromašnom Nikšiću, formiranje organa upravljanja u starim stambenim zgradama odgađa godinama.
Moja generacija dobro pamti Javno stambeno preduzeće, koje je od revnosnih platiša uzimalo posljednji dinar (kasnije DM), da bi opravke radili samo onima koji su imali veze u opštini. Moja pokojna majka je preko 30 godina živjela u stanu koji i danas prokišnjava, dok su na mnogim zgradama, zbog nekog i za nekog, rađeni kosi krovovi i fasade.
Danas državni i lokalni organi, zakonima sile i prinude pokušavaju da u stambenim zgradama, čije su propadanje oni skrivili, naprave složne “samoupravne kolektive”, što je utopija.
Ovih dana su svi vlasnici stanova u našoj ruiniranoj, sirotinjskoj, zgradi dobili „račun za redovno održavanje“ za januar 2019. i pride decembar 2018. Jedna podgorička agencija je prije par mjeseci pokušala da formira Skupštinu stanara. Odazvalo se samo nekoliko stanara i saopštili da ćemo skupštine stanara formirati po ulazima (što je, zbog bahatih pojedinaca, nemoguće). To je bio jedini kontakt agencije sa stanarima, izuzimajući “tajne veze” pojedinaca sa opštinom.
Račune je odštampala upravo ta agencija, koja, ako je i bila privremeni upravnik, to više nije, jer Skupština stanara nikada nije održana. Ne znamo ko nam je upravnik zgrade, niti predsjednik Skupštine stanara. Ne znamo kako će se trošiti naš novac! Niko, pa ni nadležni opštinski organ, nema pravo bez zbora i dogovora, bez formirane Skupštine stanara, da postavi upravu nad zgradom. Niko nema pravo pod prisilom građanima otimati novac!
Cijena održavanja od 0,20 eura po kvadratu stana je za siromašne previsoka. Treba nekom upravniku da finansiram platu, a u skoro srušenu zajedničku listru, moja majka i ja investirale smo oko 3.700,00 eura sopstvenog novca. Prije će se zgrada urušiti nego li investicija poput spašavanja mog stana postane briga neke tamo “uprave”, koja odnos sa stanarima u startu gradi na prijetnjama i ucjenama?!
Bonus video:
